Τετάρτη 30 Αυγούστου 2006

ΚΥΠΡΟΣ: Γίναμε ποτέ Ανεξάρτητο κράτος ή παραμένουμε Αποικία των Άγγλων;


Από 1960 μετά δηλαδή την επανάσταση του 1955 - 1959, με την αποδοχή των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου η Κύπρος έχει κερδίσει την ανεξαρτησία της από την Μεγάλη Βρετανία, και από τότε το ελληνικό νησί μας ονομάζεται «Κυπριακή Δημοκρατία». Είναι όμως αλήθεια έτσι τα πράγματα;

Μικρή ιστορική αναδρομή για τον ρόλο των Βρετανών στην Κύπρο:

Περίοδος μέχρι το 1960
· Πολύ πριν τον αγώνα της ΕΟΚΑ οι Άγγλοι ξερώντας ότι η Κύπρος με την τεράστια Ελληνική πλειοψηφία και τις καλές σχέσεις μεταξύ τους και των Τουρκοκυπρίων θα γινόταν σύντομα μέρος της υπόλοιπης Ελλάδας που ήταν και σταθερό αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου με την υποστήριξη πολλές φορές και αυτών των Τουρκοκυπρίων. Γνωρίζοντας αυτά οι Άγγλοι φρόντισαν με πολλούς τρόπους να φέρουν σε ρήξη τις δύο εθνότητες ενώ με δικές της πρωτοβουλίες έβαλε και την Τουρκία ξανά στο παιχνίδι της διεκδίκησης μέρους της Κύπρου.
· Η συμφωνία εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας περιλάμβανε και την παραχώρηση σημαντικού εδάφους της Κύπρου στην Βρετανία στρατιωτικές βάσεις έναντι ενοικίου. Η παραχώρηση των Βάσεων στους Βρετανούς έδωσε αυτό που επιζητούσαν την δυνατότητα να επεμβαίνουν στα εσωτερικά της Κύπρου κατά το δοκούν.
· Οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου ήταν ως γνωστό ένα σύνταγμα δοτό και θεωρείται από πολλούς ότι οι συμφωνίες αυτές γράφτηκαν από αγγλικά χέρια. Με βάση τις συμφωνίες λοιπόν υπήρχε δικαιώματα επέμβασης σε τρία κράτη!!! Και με τέτοια δικαιώματα στην μειοψηφία των Τούρκων που με την έξαρση του εθνικισμού που επικρατούσε τότε ήταν αδύνατο να λειτουργήσει το κράτος.
Περίοδος 1960 - 1963
· Από την «ανεξαρτησία μέχρι και την εισβολή» οι Άγγλοι ήταν «παρόντες» σε όλες τις φάσεις των δια – κοινοτικών ταραχών και κυρίως ήταν οι ηθικοί αυτουργοί των ταραχών αυτών, πιο συγκεκριμένα οι Βρετανοί ήταν οι από μηχανής θεοί που συμβούλευσαν τον Μακάριο στο να προχωρήσει στην Καταγγελία των Συμφωνιών της Ζυρίχης με την υποβολή των περιβόητων 13 σημείων που έδωσαν την τεράστια αφορμή για γεωγραφικό διαχωρισμό μεταξύ των δύο εθνοτήτων. Είπαν στον Μακάριο ότι θα ήταν 100% στο πλευρό του για το θέμα αυτό. Τόση πίστη έδωσε ο Μακάριος στον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή που δεν άκουσε τις αγωνιώδεις παραινέσεις του Ευάγγελου Αβέρωφ του τότε Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, για να μην κάνει αυτή την καταστροφική αυτή κίνηση. Με εξαγγελία των 13 σημείων από τον Μακάριο ως δια μαγείας οι Τούρκοι σε ελάχιστο χρόνο δημιούργησαν τους Θύλακες και αποχώρησαν από την κυβέρνηση με την δικαιολογία πως η ελληνική πλευρά είχε παραβιάσει τις συμφωνίες. Και οι Βρετανοί τι νομίζεται πως έκαναν; Σταμάτησαν άμεσα και αυτοί να πληρώνουν το ενοίκιο προς την Κυπριακή Δημοκρατία με την δικαιολογία πως το ενοίκιο θα έπρεπε να καταβαλλόταν και για όφελος και των δύο κοινοτήτων!! Δηλαδή έδωσαν όλα τα ερείσματα στους Τούρκους να συνεχίσουν το δρόμο που πήραν αυτό της διχοτόμησης.
Περίοδος 1964 – 1974
· Σύμφωνα και με πρόσφατο ρεπορτάζ από το BBC οι Άγγλοι κατά την περίοδο αυτή όχι μόνο δεν προστάτευσαν καθώς όφειλαν την ανεξαρτησία της Κύπρου αλλά την υπέσκαπταν με κατασκοπίες σε όφελος των Τούρκων βοηθούσαν στην προετοιμασία της εισβολής ενώ τους παρείχαν και στρατιωτική ακόμα εκπαίδευση. Υπάρχουν ακόμα και μαρτυρίες ακόμα και για μεταφορά οπλισμού και άλλου υλικού προς τους θύλακες των ΤΚ από Βρετανικά οχήματα.
· Κατά την Τουρκική εισβολή δεν εκπλήρωσαν ούτε κατά το ελάχιστον τις συμβατικές τους υποχρεώσεις για προστασία της ανεξαρτησίας της Κύπρου το αντίθετο μάλιστα είχαν κάνει όλες τις προετοιμασίες που χρειάζονταν για να ευκολύνουν την Τουρκία τόσο στο διεθνές όσο και στο πολεμικό επίπεδο.

Περίοδος 1975 μέχρι και σήμερα
· Οι Άγγλοι από την εισβολή της Τουρκίας πέτυχαν την ιδανική λύση για αυτούς τον διαχωρισμό στα Κύπρου δύο και σε συνδυασμό με την μη συμφωνημένη λύση στο κυπριακό έχουν πάντοτε λόγο και μας το παίζουν οι φίλοι οι εγγυητές και χώρα φίλος μας (όπως άλλωστε το παίζουν και με τους Τούρκους), είναι λογικό πως η οποιαδήποτε λύση μας έχει από τότε προταθεί το μόνο που σαφέστατα ξεκαθάριζε ήταν η για πάντοτε παραμονή των Άγγλων και των συμφερόντων τους σε αυτό τον τόπο.
· Η μεγάλη τους επιρροή και στον διεθνή χώρο σε συνδυασμό με την πολιτική του καλού παιδιού από τις κυβερνήσεις του Γ. Βασιλείου και του διαδόχου του Γλ. Κληρίδη μας έφεραν το σχέδιο Ανάν το οποίο ήταν και πάλι μια δοτή λύση γραμμένη από αγγλικά χέρια (σερ Ντέιβιτ Χάνεϊ), ενώ ταυτόχρονα την ίδια περίοδο στα κατεχόμενα κατέβασαν από την εξουσία τον Ντεκτάς και τοποθέτησαν τον «λογικό» Ταλάτ την ίδια περίοδο και στην Ελλάδα και στην Τουρκία υπήρχαν «λογικές» κυβερνήσεις που θα βοηθούσαν στο να περάσει το σχέδιο των Βρετανών..
· Και ενώ όλα ήταν έτοιμα και όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο τους οι κυβερνήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο άλλαξαν το χειρότερο για αυτούς ήταν πως στην Κύπρο την εξουσία πήρε ο πατριώτης Τάσσος Παπαδόπουλος που όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ αγγλόφιλος άλλα και ήταν πάντοτε πολύ επιφυλακτικός και δύσπιστος απέναντι τους.
· Το σχέδιο Ανάν καταψηφίστηκε και η Κύπρος μετά από λίγες μέρες ολόκληρη η επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μέρος της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η μεγαλύτερη ήττα των Άγγλων από το 1878 που αγόρασαν την Κύπρο από τους Τούρκους.

Από την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή ένωση μέχρι και σήμερα έχουμε ένα εμπόδιο σε ότι και να κάνουμε βρίσκουμε μπροστά μας τους Άγγλους που σε κάθε ευκαιρία που τους δίδεται προσπαθούν να μειώσουν το κράτος μας και εμμέσως την ανεξαρτησία του. Ευτυχώς για μας το παιχνίδι δεν παίζεται πλέον στο Αγγλικό γήπεδο στο οποίο είχαν συνηθίσει και έχουμε από τότε πετύχει κάποιες μικρές αλλά σημαντικές νίκες.

Σίγουρα δεν φτάσαμε εκεί που θέλουμε άλλα έχει γίνει η αρχή.

Κυριακή 27 Αυγούστου 2006

Εξελιχτήκαν οι καπούττοι


Πώς σου φαίνεται; Οι Κυπραίοι μέσα σε δυο γενιές από τον κούσπο στο keyboard. Από το να πλένουν πιάτα για άλλους, να έχουν άλλους να τους πλένουν τα πιάτα. Wow!

Όμως η νοοτροπία παραμένει, ως επί το πλείστον, στο επίπεδο του κούσπου. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από το γεγονός ότι αποτελεί πλέον κοινωνικό στάτους να έχουμε στο σπίτι αλλοδαπή οικιακή βοηθό, αλλά και από τη στάση που κρατά ο μέσος Κυπραίος έναντί της.

Και οι γύφτοι κάνουν λίφτινγκ (χωρίς οποιαδήποτε ρατσιστική πρόθεση), κάπου είχα δει έναν τίτλο ελληνικού τραγουδιού. Ή, κατά το κυπριακότερον, "εξελιχτήκαν οι καπούττοι τζιαι θέλουν μερτικόν που το γαμήσιν" - άλλη μία ρήση του πάνσοφου, μετριοπαθέστατου και εκλεπτυσμένου κυπριακού λαού. Το θέαμα είναι άλλοτε θλιβερό κι άλλοτε κωμικότατο, ανάλογα με τη διάθεσή σας. Η εικόνα της αλλοδαπής οικιακής βοηθού να σπρώχνει το αμαξάκι με τα δίδυμα στο πάρκο, ενώ η στοργική μάνα με τα Gucci γυαλιά ηλίου και τη Louis Vuitton τσάντα να προηγείται καπνίζοντας. Η εκδρομή στα βουνά για την περίφημη σούβλα του Κυπραίου (βλέπε μελλοντικό posting) και η φωνή της κυρίας Γιωργούλλας "Ρα Λάκκα, πάαιννε φέρε το σιοιρομέριν τζι εξήασα το μέσ' το καπό του Μερσεντές".

Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου δυο πρόσθετα χέρια πραγματικά εξυπηρετούν μια ανάγκη που υπάρχει. Δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές, φοβάμαι, οι αλλοδαπές οικιακές βοηθοί εξυπηρετούν πολύ περισσότερο τη μεγαλομανία του κάθε κομπλεξικού Κυπραίου που προσπαθεί μάταια να αποδείξει στον εαυτό και τους γύρω του ότι κάτι αξίζει. Είναι θέμα δύναμης και αίσθησης υπεροχής. Το φαινόμενο είναι τριτοκοσμικό και κωμικοτραγικό.

Τριτοκοσμική είναι επίσης συχνά η μεταχείριση της οποίας τυγχάνουν οι μετανάστες από χώρες του τρίτου κόσμου. Αυτό οι Κυπραίοι νομίζω δεν το αντιλαμβάνονται. Θεωρούν ότι "μα εμείς έχουμεν την πολλά καλά: τζιαι την τηλεορασούαν της, τζιαι το αεριστηρούιν της, όσον φαϊν θέλει να φάει". Κανείς τους δεν αντιλαμβάνεται ότι οι ίδιοι καλλιεργούν μια - ίσως αναπόφευκτη - σχέση αφέντη-σκλάβου κι ότι στο πρόσωπό τους ο κάθε μετανάστης δεν βλέπει μόνο έναν οικογενειάρχη κ.τ.λ. αλλά έναν αφέντη και έναν πρεσβευτή του συστήματος δουλείας, η οποία εξακολουθεί σήμερα να υφίσταται, αν και υπό κάλυψη. Γι' αυτό και το "αφεντικό" μένει με το στόμα ανοιχτό όταν το σκάσει μια νύχτα η "μαυρού" (όπως την αποκαλεί, "η μαυρού μου") και νιώθει προδωμένο. Δεν θέλω να αγιοποιήσω τους οικιακούς βοηθούς ή να τους δικαιολογήσω για ό,τι κάνουν, καθόλου, αλλά έχει πολλή πλάκα που τόσο συχνά τα "αφεντικά" νιώθουν προδωμένα.

Είμαι σίγουρος ότι σε χώρες όπου δεν κυριαρχεί αυτό το κοινωνικό κόμπλεξ (όπως συμβαίνει στην Κύπρο) υπάρχουν, κατ' αναλογία, πολύ λιγότερες αλλοδαπές βοηθοί στα σπίτια. Το θέμα δεν είναι καθόλου οικονομικό. Απλούστατα, σε μια χώρα όπου το επίπεδο καλλιέργειας είναι χαμηλό (δεν αναφέρομαι σε εκπαίδευση), αλλά υπάρχει μια σχετική οικονομική άνεση, είναι φυσικό να παρατηρούνται φαινόμενα επίδειξης και κατά συνέπεια έλλειψης αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης.

Τρίτη 22 Αυγούστου 2006

Χαλάστε τους τη σούπα : ψηφίστε αντάρτες!



-«Δώστε μας Λατσιά, να σας δώσουμε Αραδίππου»,

-«Αν σας δώσουμε Παραλίμνι και Μέσα Γειτονιά, μας δίνετε Στρόβολο;»,

-«Τη Πάφο τη θέλουμε όπωςδήποτε! Εσείς πάρτε Γεροσκήπου ή Πέγεια»,

-«Σας παρακαλούμε, μπορούμε να πάρουμε και εμείς λίγη Αθηαίνου;»,

-«Ποιος θα πάρει τελικά τη Λευκωσία που είναι δύσκολος δήμος;».


Ακούμε τις τελευταίες μέρες τα κόμματα της συμπολίτευσης (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) να παζαρεύουν για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές σαν να μιλούν για σάκους με πατάτες!

Θέλουν να μοιράσουν την πίττα στα 3 αφήνοντας όλους τους άλλους απέξω. Το πολύ πολύ να πετάξουν και στο Περδίκη κανένα δήμο (βλέπε Αθηαίνου;) ευελπιστώντας στους οικολογικούς ψήφους που θα τους βοηθήσουν να φάνε ολόκληρη τη πίττα.

Το ίδιο ακριβώς πράγμα έγινε και στα ΔΣ των ημικρατικών οργανισμών με την εξαίρεση ότι εκεί θυμήθηκαν τους Οικολόγους ενώ ο Τάσσος για δικούς του λόγους συμπεριέλαβε και το ΕΥΡΩ.ΚΟ (μιλάμε για τα απλά μέλη των Συμβουλίων μη νομίσετε…, τις προεδρίες που είναι οι σημαντικές τις μοίρασαν και πάλι στα 3)!

Στη λογική του διαμερισμού της εξουσίας και του διορισμού ατόμων με κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα και όχι την αξία και την ικανότητα τους απαντούμε: ΟΧΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!
Άμα θέλετε πόλεμο θα τον έχετε! Στηρίζουμε και ψηφίζουμε σε κάθε Δήμο τους αντάρτες. Αυτούς που δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι σας, έτσι για να σας χαλάσουμε τη σούπα….

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ: Στηρίζουμε αυτόνομους, αντάρτες υποψηφίους ή κομματικά στελέχη που αποσκίρτησαν. Δεν πάμε στην αντίπερα όχθη για να ψηφίσουμε τους υποψηφίους του ΔΗΣΥ ο οποίος δεν είναι καθόλου καλύτερος και θα συμπεριφερόταν με τον ίδιο τρόπο αν είχε τη δυνατότητα να το κάνει (το απέδειξε άλλωστε στο παρελθόν)!

Κυριακή 20 Αυγούστου 2006

Πέστε τα να ξαλαφρώσετε


Συμφωνώ απόλυτα με την πλειοψηφία που θεωρεί ότι η συμπεριφορά και οι τακτικές της ισραηλινής (και αμερικανικής) κυβέρνησης και του ισραηλινού στρατού τις τελευταίες εβδομάδες ήταν αυθαίρετη, ασύδοτη και απάνθρωπη. Οπωσδήποτε, το πιο τραγικό και σοβαρό συμβάν ήταν η εντελώς άδικη απώλεια ανθρώπινων ζωών, και δη αμάχων, η οποία οφείλεται ως επί το πλείστον στις ενέργειες της κυβέρνησης του Ισραήλ.

Ωστόσο, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι ο κάθε πικραμένος βρήκε χρυσή ευκαιρία να εκφράσει ασύστολα τον αντισημιτισμό του (στα πλαίσια ενός ευρύτερου ρατσισμού). Πράγματι, τα γεγονότα είναι εξωφρενικά και εξοργιστικά. Όμως δεν δικαιολογούν ισοπεδώσεις του στυλ "έτσι είναι οι Εβραίοι", "οι Εβραίοι εν ππουshτόρατσα", κ.τ.λ. Απόλυτα καλοδεχούμενη κάθε διαμαρτυρία για το άδικο, αλλά όταν το παίζουμε υπέρ της δικαιοσύνης και της ισότητας καλό είναι να δίνουμε κι εμείς το καλό παράδειγμα. Εκτός κι αν έχουν δίκιο ο Μπους κι ο Μπιν Λάντεν, ότι σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο, το φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό, και η κάθε ράτσα ανήκει σε ένα από τα δυο.

Παρασκευή 18 Αυγούστου 2006

Τελικά ποιος κέρδισε αυτό το πόλεμο;




Παρόλο που οι Λιβάνιοι, είδαν τον στρατό του Ισραήλ να εισβάλει στη χώρα τους χωρίς οι ίδιοι να προβάλουν καμιά αντίσταση, ενώ είδαν την μισή τους χώρα να ισοπεδώνεται, και παρόλες τις ανθρώπινες (και όχι μόνο) απώλειες που είχαν, πανηγυρίζουν, υποστηρίζοντας ότι κέρδισαν τον πόλεμο με το Ισραήλ!

Οι μαχητές (οι τρομοκράτες σύμφωνα με την άλλη πλευρά) της Χεζπολάχ πανηγυρίζουν επίσης υποστηρίζοντας ότι κατατρόπωσαν τον εχθρό (!!!!!).

Το επίσημο Ισραήλ πανηγυρίζει επίσης υποστηρίζοντας ότι πέτυχε να απωθήσει τους τρομοκράτες σε απόσταση ασφαλείας από το έδαφος του.
Τώρα τι τους κάνει να πιστεύουν ότι οι τρομοκράτες δεν θα βρουν τρόπο να ξαναχτυπήσουν, ειδικά μετά την συσπείρωση (που ίδιοι οι Ισραηλινοί κατάφεραν να πετύχουν) ανάμεσα στις εξτρεμιστικές αραβικές οργανώσεις, είναι άλλη ιστορία…

Γενικό συμπέρασμα: Στο πόλεμο αυτό κέρδισαν όλοι! Αφού έτσι νοιώθουν, μάλλον έτσι θα είναι…

Υγ: Οι μόνοι που δεν νοιώθουν κερδισμένοι από αυτό τον πόλεμο είναι μια μεγάλη μερίδα του Ισραηλινού λαού.
Αυτοί δυσανασχέτησαν και ζητούν την κεφαλή της ηγεσίας τους (στρατιωτικής και πολιτικής επί πινάκι) επειδή σταμάτησε τον πόλεμο!

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2006

Διαδικτυακή Επανάσταση εναντίoν της παρακμής και της βλακείας.

Όπως γράφει και ο «ποιητής», η παρακμή (και η βλακεία προσθέτω εγώ) δεν είναι καινούργια φαινόμενα. Υπάρχουν παντού…

Μέσω αυτού του blog, κηρύττουμε ανυποχώρητο πόλεμο ενάντια στην παρακμή και τη βλακεία. Υποσχόμαστε να κτυπάμε και τις δύο αλύπητα όπου τις συναντήσουμε! Ευπρόσδεκτη η βοήθεια από τον καθένα αφού ο αγώνας εναντίων τους θα είναι αδυσώπητος και χωρίς τέλος!

Σε αυτόν τον αγώνα θα πολεμήσουμε όσο χρειαστεί. Θα πέσουν μάσκες και θα θιγούν υπολήψεις.

Ο φασισμός της βλακείας δεν θα περάσει!

Ο αγώνας κατά της παρακμής τώρα αρχίζει...