Ισως δεν είναι και τόσο παράλογη η πρόταση του Μάριου Ματσάκη!

Ο Μάριος Ματσάκης κατάφερε για ακόμα μια φορά να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.
Όχι, αυτή τη φορά δεν ξανανέβηκε σε πυλώνες της ηλεκτρικής, δεν ξανακατέβασε τουρκική σημαία, δεν ξαναέκανε επιδρομή σε τουρκικό φυλάκιο και δεν συνελήφθηκε ούτε από Άγγλους ούτε από Τούρκους.

Εκπλήσσοντας τους πάντες ο κύπριος ευρωβουλευτής έκανε μια πρωτοποριακή πρόταση προς την κοινοβουλευτική ομάδα των Φιλελευθέρων στην οποία ανήκει στην Ευρωβουλή:

Η πρόταση του Μάριου Ματσάκη:

Πρότεινε την αναγνώριση του ψευδοκράτους (αφού πρώτα γίνουν κάποιες εδαφικές αναπροσαρμογές – βλέπε επιστροφή εδαφών στην Κυπριακή Δημοκρατία), και τη δημιουργία 2 ξεχωριστών κρατών, ενός Ελληνικού στον Νότο και ενός τουρκικού στον βορρά.
Το νέο τουρκοκυπριακό κράτος, αν το επιθυμεί να κάνει από μόνο του τις κατάλληλες ενέργειες για να ενταχθεί στην Ε.Ε.

Δικαιολογώντας την πρόταση του αυτή ο Μάριος Ματσάκης ισχυρίστηκε ότι έχει βαρεθεί να ακούει τους πάντες στην Ευρώπη να μιλούν για την δήθεν απομόνωση των τουρκοκυπρίων (κάτι που είναι αποτέλεσμα της τουρκικής κατοχής!!!).
Επίσης, όπως δήλωσε ο ευρωβουλευτής, όλοι όταν μιλούν για επίλυση του κυπριακού μιλούν για το σχέδιο Ανάν ή κάτι παρόμοιο…

Ο Μάριος Ματσάκης ισχυρίστηκε ότι την άποψη του την συμμερίζονται πολλοί στην Κύπρο, απλός δεν βγαίνουν να την πουν! Δεν μπορούμε να παντρέψουμε με το ζόρι ένα ζευγάρι όταν δεν θέλει αυτό τον γάμο ούτε η νύφη ούτε ο γαμπρός, δήλωσε.

Αντιδράσεις:

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι δηλώσεις αυτές αφού πρώτα σόκαραν ακόμα και τους τούρκους, ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών από τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο (ειδικά από το ΑΚΕΛ, ενώ το ΔΗΚΟ διαχώρισε τη θέση του από τον πρώην ευρωβουλευτή του).


Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ψύχραιμη ανάλυση του ζητήματος…

Η καλύτερη λύση:

Η ιδανικότερη λύση για το κυπριακό θα ήταν μια Κύπρος επανενωμένη στη οποία θα μπορούν να ζουν ειρηνικά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με ένα δημοκρατικό σύνταγμα και με πλήρη σεβασμό όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτή η λύση, παρόλο που είναι η καλύτερη και δικαιότερη, είναι και η πιο δύσκολη στην εφαρμογή της αφού η Τουρκία από την μια διεκδικεί ρόλο στο νέο κράτος και επεμβατικά δικαιώματα, ενώ οι Τουρκοκύπριοι από την άλλοι θέτουν παράλογες απαιτήσεις που παραβιάζουν την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων!

Οι λύσεις που συζητιούνται:

Όλες οι προτάσεις για λύση που προέρχονται (κυρίως) από τους αγγλοαμερικάνους έχουν κοινά στοιχεία με το σχέδιο Ανάν. Έχουν μέσα άδικα και ρατσιστικά για τους Ελληνοκυπρίους στοιχεία, τα οποία η πλευρά μας, φυσικά και δεν αποδέχεται! Αυτού του είδους τα σχέδια είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της Τουρκία η οποία και τα ευνοεί (βλέπε σχέδιο Ανάν). Δυστυχώς όλες οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) έχουν αυτή τη λογική…


Η παρούσα κατάσταση:

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Κύπρο είναι απαράδεκτη και για τις 2 κοινότητες. Το Status Quo είναι απαράδεκτο αφού κρατά χιλιάδες κόσμο μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες ενώ ο τουρκικός στρατός που δεν έχει καμία θέση στο νησί ελέγχει με τα όπλα την κατεχόμενη Κύπρο.
Θα μπορούσε κάποιος να προτείνει, την παραμονή μας στη σημερινή κατάσταση. Να μείνουμε έτσι, χωρίς να πάρουμε πίσω τα εδάφη μας αλλά να θυμόμαστε και να διεκδικούμε μέχρι να αλλάξουν υπέρ μας τα δεδομένα!
Όμως, αν δεν αλλάξουν υπέρ μας τα δεδομένα αλλά εναντίων μας;;; Και αν ο κόσμος αρχίσει να συμβιβάζεται και να μην διεκδικεί (δείτε πόσοι περνούν τα σύνορα για να πάνε σαν τουρίστες στα κατεχόμενα…).

Η πρόταση Ματσάκη:

Σύμφωνα με την πρόταση Ματσάκη, παίρνουμε πίσω ότι μπορούμε (π.χ. Αμμόχωστο) και τους αναγνωρίζουμε πρώτοι! Έτσι έχουμε κέρδος εδαφικό (αρκετοί πρόσφυγες θα επιστρέψουν στα σπίτια τους) ενώ στο δικό μας κράτος δεν έχουμε πάνω από το κεφάλι μας ούτε την Τουρκία και τον στρατό της, ούτε τα επεμβατικά της δικαιώματα, αλλά ούτε και τις παράλογες απαιτήσεις των Τουρκοκυπρίων που θέλουν εκ περιτροπής προεδρίες, δικαιώματα βέτο και όλο τους το σόι δια νόμου στην κυβέρνηση!
Εξακολουθούμε να είμαστε μέλη της Ε.Ε. και βοηθούμε και τους Τουρκοκύπριους να καταφέρουν να μπουν αφού αυτό θα σημαίνει εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό των νέων μας γειτόνων!

Πώς σας ακούγεται;

Συγκινητική προσφορά της Κύπρου στους πυροπαθείς

Η πυρκαγιά στην Πελοπόννησο και την Εύβοια συγκλόνισε ολόκληρο τον Ελληνισμό!
Ειδικά στην Κύπρο, το κλίμα είναι πολύ βαρύ αυτές τις μέρες και το πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια αλλά και στις ιδιωτικές συζητήσεις των πολιτών είναι η καταστροφική πυρκαγιά στην Ελλάδα!

Ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος ανακοίνωσε ότι η κυπριακή πολιτεία θα έλθει αρωγός στην προσπάθεια ανακούφισης των πυροπαθών στην Ελλάδα, με την προκήρυξη επίσημου εράνου και τη συμβολική ανοικοδόμηση μιας κοινότητας που θα υποδειχθεί, μαζί με τον εξοπλισμό όσων κατοικιών έχουν καταστραφεί, καθώς και με την αποκατάσταση των πηγών εισοδήματος των κατοίκων της κοινότητας.

Επίσης κάλεσε τους ιδιώτες και τα οργανωμένα σύνολα που έχουν την πρόθεση να πραγματοποιήσουν εράνους ''να καταθέσουν όσα μπορούν με γενναιοδωρία και με αγάπη και εκδήλωση αλληλεγγύης προς το χειμαζόμενο ελληνικό λαό σε ειδικούς λογαριασμούς που θα ανοιχθούν σε όλες τις τράπεζες της Κύπρου, και οι οποίοι θα λειτουργούν υπό την εποπτεία της κυβέρνησης''.

Ο κ. Παπαδόπουλος υπογράμμισε πως ''ο Κυπριακός Ελληνισμός συμμετέχει στην οδύνη και στον πόνο των πληγέντων και του ελληνικού κράτους και εκφράζει έμπρακτα την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή του προς το δοκιμαζόμενο αδελφό ελληνικό λαό''.

Ανέφερε επίσης, ότι σε συνεννόηση με τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, από την πρώτη στιγμή η κυπριακή κυβέρνηση ανταποκρίθηκε με όλα και όσα μέσα διαθέτει και μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα. ''Η δήλωσή μας προς την ελληνική κυβέρνηση είναι ότι η Κύπρος θα προσφέρει όλα όσα ζητήσει η Ελλάδα και μπορεί η Κύπρος να προσφέρει. Γι' αυτό το λόγο μετέχουμε με αποστολή εθελοντών και εξειδικευμένων πυροσβεστών, με αριθμούς πάνω από 100 μέχρι την ώρα, με πυροσβεστικά οχήματα και άλλο αντιπυροσβεστικό εξοπλισμό που διαθέτει η Κύπρος'', είπε ο κ. Παπαδόπουλος.

''Εκφράζουμε ξανά την οδύνη μας, την ειλικρινή θλίψη μας για τα θύματα και τις οικογένειες των θυμάτων και διαβεβαιούμε τον ελληνικό λαό ότι ο κυπριακός Ελληνισμός στέκεται δίπλα του, συμμετέχει στην οδύνη και στο πένθος τους. Η σκέψη μας είναι μαζί τους'', κατέληξε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

*Η Κυπριακή Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή, έστειλε την πιο πολυάριθμη ομάδα (πυροσβέστες, δασοπυροσβέστες, άντρες της πολιτικής άμυνας και στρατιώτες) από όλη την Ε.Ε. για να βοηθήσουν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς.

*Επίσης ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεσμευτικέ να αναλάβει συμβολικά την ανοικοδόμηση και τον εξοπλισμό όσων κατοικιών έχουν καταστραφεί και την αποκατάσταση των τομέων και πηγών εισοδήματος κατοίκων μιας κοινότητας που θα υποδείξει η κυβέρνηση της Ελλάδας.

*Αστείρευτα είναι τα αποθέματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης του Κυπριακού Ελληνισμού προς τους πυροπαθείς της Ελλάδας. Το κύμα της προσφοράς οικονομικής και άλλης βοήθειας από φορείς, οργανωμένα σύνολα και τους πολίτες καθημερινά μεγαλώνει. Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η αλληλεγγύη, που εκδηλώνεται από γέροντες, οι οποίοι προσέρχονται, όπως γράφει ο τύπος, σε τράπεζες και καταθέτουν τις συντάξεις τους στο Ειδικό Ταμείο Βοήθειας, που συστάθηκε για τα θύματα της πύρινης λαίλαπας.

To email ενός δασοπυροσβέστη

Ένα email που πραγματικά αξίζει να διαβαστεί, διότι έχει γραφτεί μέσα από την ψυχή κάποιου*....

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς, πλην ενός πυροσβέστη, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα"

Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας.
Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν, καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία... τα αφεντικά του έλειπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό...
Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα, καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα...
Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου, όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας, όταν άρχισαν να γλείφουν τα σπίτια τους οι φλόγες.
Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας έτρεχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη.
Θα ήθελα να ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβοντας μάνικες και δεν μπορούσαμε, επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας.
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που έπιναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε μάχη με τη φωτιά και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας.
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο, όταν τους κύκλωνε η φωτιά.
Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπος να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές, που κάποτε χαρήκαμε ως παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν ότι υπήρχαν.

Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν.
Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους από Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή.
Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις Κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροϊδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ, για να μην θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητά του μπροστά στα συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που έπεσαν πάνω μου και μου ξανάδωσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε από ανθρωπιά και καλοσύνη.
Και δεν θα ξεχάσω να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.

Η απορία μου είναι: οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα, εάν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; Πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς 'κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω από ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον από τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά... δολοφόνοι...


* Εθελοντής Δασοπυροσβέστης. Νοσηλεύτηκε στο "Σισμανόγλειο" λόγω αναπνευστικών προβλημάτων κατά την πυρκαγιά που έπληξε την Πεντέλη.

Η Ελλάδα δέχεται επίθεση!

Το γεγονός:
Η Ελλάδα καίγεται από άκρη σε άκρη. Πολλές ανεξέλγτες πυρκαγιές μαίνονται σε διάφορα σημεία και οι καταστροφές που έχουν επιφέρει είναι ανυπολόγιστες!
53 νεκροί!
Τεράστια οικολογική καταστροφή με ξεκολλημό δασών και άγριων ζώων!
Καταστροφή σπιτιών και περιουσιών χιλιάδων ατόμων!

Οι αποδείξεις:
Στουπιά με πετρέλαιο, γαζάκια και άλλοι εμπρηστικοί μηχανισμοί βρέθηκαν σε χώρους που καίγονταν.
Επιπλέον, ο τρόπος, τα μέρη και η συχνότητα των πυρκαγιών οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα ότι πρόκειται για έργο εμπρηστών!

Οι εμπρηστές:
Είτε πρόκειται για αντιεξουσιαστές, είτε για άτομα που θέλουν να προωθήσουν άλλα συμφέροντα (πολιτικά, οικονομικά, τοπικά, κλπ). Είτε πρόκειται για τρελούς πυρομανείς, ή για ξένους κατασκόπους ή δεν ξέρω και εγώ τι, θα πρέπει να ξεσκεπαστούν, να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά!
Πρόκειται για εγκληματίες του χειρίστου είδους που τους αξίζει η εσχάτη των ποινών!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Αρχηγέ!

Ο Αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος, ο παίκτης που σήκωσε το ευρωπαϊκό τρόπαιο και μαζί του σήκωσε ένα ολόκληρο έθνος, ο Θοδωρής Ζαγοράκης, αποχαιρέτησε τον κόσμο παίζοντας για τελευταία φορά με τα γαλανόλευκα εναντίων της Ισπανίας, σε φιλικό αγώνα που έγινε προς τιμή του.

Ήταν 4 Ιουλίου του 2004 όταν ο Θοδωρής σήκωνε την κούπα και οι απανταχού Έλληνες ξεχύνονταν στους δρόμους όλου του κόσμου.

Αυτή την εικόνα δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ!

Σε ευχαριστούμε Αρχηγέ!

ΧΡΟΝΙΑ - ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟ 2004 ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΖΑΓΟΡΑΚΗ

Το 2004 είναι χρονιά - σταθμός για τον Θόδωρο Ζαγοράκη. Ως αρχηγός της ελληνικής εθνικής ομάδας αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης κατακτώντας την πρώτη θέση στο Euro 2004 της Πορτογαλίας. Mετά από ψηφοφορία ανακηρύχθηκε από τον απλό κόσμο και την τεχνική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, ο MVP του τουρνουά και συμπεριλήφθηκε στην All star 23αδα της διοργάνωσης. Νωρίτερα είχε ψηφισθεί MVP στον εναρκτήριο αγώνα της Ελληνικής ομάδας με την Πορτογαλία, αλλά και στον μεγάλο τελικό της 4ης Ιουλίου.

Κορυφαίες στιγμές μέσα στο Δεκέμβριο του 2004, η ανάδειξη του ως 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης στο έγκυρο δημοψήφισμα του γαλλικού περιοδικού FRANCE FOOTBALL, η 18η θέση στη ψηφοφορία της FIFA, η συμμετοχή του στην καλύτερη ενδεκάδα της γαλλικής εφημερίδα L' EQUIPE και η ανάδειξη του ως κορυφαίου Έλληνα αθλητή για το 2004 από τον Π.Σ.Α.Τ.


ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ο ΖΑΓΟΡΑΚΗΣ

Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 2004 ο Θόδωρος Ζαγοράκης έγραψε ιστορία. Έγινε ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που συμπλήρωσε 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας των Ανδρών.

Τεράστια τιμή για τον Καβαλιώτη ποδοσφαιριστή, που ξεκίνησε την πορεία μέσα στο χρόνο στο μακρινό για τους Ελληνες, Τόφτιρ των Νησιών Φερόε στις 7 Σεπτεμβρίου 1994 και συνεχίστηκε με τελευταία στάση ένα άλλο λιμάνι: τον Πειραιά. Εκεί το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 2004, απέναντι στο Καζακστάν, ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας πέτυχε το ακατόρθωτο: Αγωνίστηκε για 100η φορά με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Η νίκη με 3-1 στο δρόμο για την τελική φάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Γερμανίας το 2006, όπου θέλει να είναι και ο τελευταίος του σταθμός, λίγη σημασία έχει μπροστά στο απίστευτο ρεκόρ.

Στις 9 Φεβρουαρίου ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας στην 101η συμμετοχή του με τη γαλανόλευκη φανέλα σημείωσε το πρώτο γκολ της καριέρας του με το εθνόσημο στο στήθος, ανοίγοντας το δρόμο για την επικράτηση επί της Δανίας με 2-1 στα πλαίσια της προκριματικής φάσης του Μουντιάλ της Γερμανίας.

Ομάδες που αγωνίστηκε:
1988-1992: Καβάλα Α.Ο. (GRE)
1992-1998: ΠΑΟΚ (GRE)
1998-2000: Leicester F.C. (ENG)
2000-2004: ΑΕΚ (GRE)
2004-2005: Bologna FC (IT)
2005-2007: ΠΑΟΚ (GRE)

Διεθνείς συμμετοχές:
120

Ντεμπούτο:
Ν. Φερόες – Ελλάδα 1-5 (7 Σεπτεμβρίου 1994)

Τελευταίο ματς:
Ελλάδα - Ισπανία 2-3 (22 Αυγούστου 2007)

Περισσότερα για τον Θοδωρή Ζαγοράκη στο: http://www.zagorakis.gr/

Εκκλησία και πολιτική

Δηλώνω την θέση μου εξ αρχής.
Είμαι ενάντιων της ανάμειξης των εκκλησιαστικών με τα της πολιτικής!
Οι ιερείς φυσικά, μπορούν να έχουν πολιτική άποψη και να την λένε και να ψηφίζουν και όποιο πολιτικό κόμμα θέλουν όπως κάθε πολίτης.
Η εκκλησία σαν θεσμός μπορεί να έχει κάποιες απόψεις, κάποιες αρχές κλπ και να τις εκφράζει μέσω του Αρχιεπισκόπου (και όχι μόνο).
ΔΕΝ είναι σωστό όμως να ανακατεύεται σε εκλογές και να παίρνει ξεκάθαρα το μέρος συγκεκριμένου υποψηφίου.
Ο Αρχιεπίσκοπός πρέπει να μένει υπεράνω όλων αυτών και να λειτουργεί σαν Αρχιεπίσκοπός όλου του λαού, χωρίς βέβαια να κάνει εκπτώσεις στις αρχές του!

Το ίδιο ισχύει και για τους πολιτικούς. Μπορούν να είναι ή να μην είναι πιστοί, μπορούν να έχουν τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες τους ανάμεσα στους ιεράρχες αλλά ΔΕΝ πρέπει για κανένα λόγο να επεμβαίνουν στις αρχιερατικές εκλογές!

Πρόσφατα στην Κύπρο έγιναν εκλογές για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου.
Το πρώτο κόμμα το οποίο ως εκ της φύσεως του ΔΕΝ θα έπρεπε να ασχοληθεί καθόλου με τις εκκλησιαστηκές εκλογές, το Κ.Κ.Κ. ΑΚΕΛ, ήταν αυτό το οποίο όχι απλώς πήρε επίσημα θέση υπέρ συγκεκριμένου υποψηφίου, αλλά έβαλε και τους κομματικούς του μηχανισμούς να εργαστούν για αυτόν!Κάτι παρόμοιο, αλλά λίγο πιο συγκαλυμμένα έκανε και ο ΔΗ.ΣΥ!
Το παράδοξο είναι πως και το κόμμα της αριστεράς και το κόμμα της δεξιάς εμπλάκηκαν στις εκκλησιαστικές εκλογές υποστηρίζοντας τον ίδιο υποψήφιο (Νικηφόρο) ο οποίος τελικά δεν εκλέγηκε!

Τότε, ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, καυτηρίαζε την στάση αυτή του ΑΚΕΛ κατά πρώτο λόγο (αλλά και του ΔΗΣΥ), προειδοποιώντας τους μάλιστα να μην έχουν παράπονο αν και η εκκλησία εμπλακεί στο μέλλον στις πολιτικές εκλογές!

Είναι αστείο, λοιπόν, να εμφανίζονται τώρα τα 2 κόμματα και ειδικά το ΑΚΕΛ, παραπονεμένα και να καταγγέλλουν τον Αρχιεπίσκοπο ότι παίρνει θέση για τις προεδρικές εκλογές!

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος είναι γνωστός για τις πολιτικές του θέσεις! Το δήλωσε και ο ίδιος (κακώς κατ εμένα) ευθαρσώς ότι συμπαθεί το ΔΗΚΟ και ότι στηρίζει Τάσσο Παπαδόπουλο. Το ίδιο φυσικά ίσχυε και στις προηγούμενες εκλογές. Τότε όμως, αυτό δεν ενοχλούσε το ΑΚΕΛ αφού και αυτό τότε στήριζε Τάσσο Παπαδόπουλο… Γιατί ενοχλείται λοιπόν τώρα το ΑΚΕΛ; Επειδή αυτά που λέει ο Χρυσόστομος αυτή τη φορά δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις του;

Όπως το ΑΚΕΛ δεν ενοχλείτο ούτε όταν ο Μακάριος αναμίγνυε την εκκλησιαστική του ιδιότητα με την πολιτική αφού και τότε το ΑΚΕΛ ψήφιζε Μακάριο…

Το μνημείο ενός "τρελού"

Το χρονικό:
11/8/1996: Η μεγάλη πορεία Κυπρίων και Ευρωπαίων μοτοσικλετιστών, που ξεκίνησε από το Βερολίνο, καταλήγει στο οδόφραγμα της Δερύνειας. Τους περιμένουν Τουρκοκύπριοι «αστυνομικοί» και εκατοντάδες «Γκρίζοι Λύκοι», οι οποίοι τους επιτίθενται με ρόπαλα, πέτρες και σιδηρολοστούς. Ο 24χρονος διαδηλωτής Τάσος Ισαάκ, από το Παραλίμνι, στην προσπάθειά του να βοηθήσει σύντροφό του που έχει εγκλωβιστεί στα συρματοπλέγματα, περικυκλώνεται και λιντσάρεται μέχρι θανάτου, υπό τα απαθή βλέμματα των κυανόκρανων.

14/8/1996: Μετά την κηδεία του Τάσου Ισαάκ, ομάδα διαδηλωτών πηγαίνει κοντά στο σημείο της δολοφονίας για να καταθέσει στεφάνι. Ο μαυροντυμένος ξάδερφος του Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού, περνάει το συρματόπλεγμα κι αρχίζει να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας του τουρκικού φυλακίου, με σκοπό να κατεβάσει το σύμβολο της Κατοχής. Τον εκτελούν εν ψυχρώ. Τη σκανδάλη πάτησαν οι: Μεχμέτ Αρσλάν, επικεφαλής του παραρτήματος των «Γκρίζων Λύκων» στα κατεχόμενα και καθοδηγητής των αιματηρών επεισοδίων την 11η Αυγούστου, Κενάν Ακίν, ψευδοϋπουργός Γεωργίας, ο οποίος στα φανερά πυροβόλησε το Σολωμού από ένα παράθυρο του φυλακίου, Ερτάλ Εμανέτ, διοικητής των ειδικών δυνάμεων του ψευδοκράτους, ο οποίος επίσης πυροβόλησε το Σολωμού.


Εμπνευσμένος απο την αυτοθυσία του Σολωμού Σολωμού, ο γνωστός και καταξιωμένος Έλληνας καλλιτέχνης Νότης Σφακιανάκης αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα μνημείο, το μνημείο του «τρελού», όπως το ονομάσε ο ίδιος.

Σε διάσκεψη τύπου σχετικά με αυτό το θέμα δήλωνε το 2000(!) :
«Αυτό το μνημείο το ονομάζω το μνημείο του τρελού. Γιατί μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε αυτός ο άνθρωπος. Να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει τη σημαία ξέροντας ότι θα πεθάνει». Συγκλονισμένος από την πράξη αυτή του Σολωμού Σολωμού, ο Νότης Σφακιανάκης δήλωνε ακόμη: «Αυτός ο άνθρωπος θυσίασε τη ζωή του για να νιώθουμε εμείς σήμερα καλύτερα».

Το μνημείο ετοιμάστηκε εδώ και 5 χρόνια!
Παριστάνει ένα χέρι που βγαίνει μέσα από ένα βράχο και έναν ιστό σημαίας συμβολίζοντας τον Σωλομού που ακόμα και από τον τάφο σηκώνει το χέρι του για να κατεβάσει την κατοχική τούρκικη σημαία.

Από τότε άλλαξαν κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, άλλαξαν πρωθυπουργοί, Υπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού και στις 2 χώρες όμως το μνημείο παραμένει στο λιμάνι του Πειραιά, εδώ και 5 σχεδόν χρόνια χωρίς κανένας να ενδιαφερθεί να το παραλάβει (παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις).
Κανένας δεν ζήτησε χρήματα για αυτό, αντίθετα, ο καλλιτέχνης ο οποίος πλήρωσε όλα τα έξοδα για την κατασκευή του μνημείου, πληρώνει και για τον ελλιμενισμό του αφού παραμένει τόσο καιρό στα αζήτητα!


Πριν από μια εβδομάδα περίπου, στις 14 Αυγούστου 2007, συμπληρώθηκαν 11 ακριβώς χρόνια από τη βάρβαρη εκτέλεση του Σολωμού Σολωμού. Με την ευκαιρία αυτή, ο κ. Σπύρος Σολωμού (πατέρας του Σολομού) βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη και τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση που οργάνωσε ο Άρης, λίγο πριν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ. Σε συνέντευξή του, που παραχώρησε στον «Ελεύθερο Κόσμο» στις εννέα του μηνός, ο κ. Σπύρος Σολωμού ξεσπάθωσε. Ερωτηθείς πού βρίσκεται ακριβώς το θέμα της εγκατάστασης του μνημείου, ο κ. Σολωμού δήλωσε επί λέξει:

«Κοιτάξετε… Ο Νότης Σφακιανάκης έφτιαξε ένα μνημείο για το Σολωμό και θέλει να του παραχωρήσουν χώρο για να το τοποθετήσει. Αυτό το ζητά εδώ και τέσσερα - πέντε χρόνια, αλλά δεν τον βοηθά κανένας. Δεν ξέρω πού κολλάει το θέμα… Του υποσχέθηκαν να του δώσουν χώρο εκεί που είναι το πολιτιστικό κέντρο Αμμοχώστου, στη Δερύνεια. Τελικά αυτό δεν έγινε και ο Νότης αποτάθηκε στο Δήμο Παραλιμνίου και σε πάρα πολλούς άλλους, αλλά δεν έχει γίνει τίποτε». Κληθείς ν’ αναφέρει τους λόγους που το αίτημα του Νότη Σφακιανάκη δεν βρήκε ανταπόκριση, ο κ. Σολωμού πρόβαλε τον εξής ισχυρισμό: «Φοβούνται τους Τούρκους!!! Εγώ αυτό πιστεύω… Δεν θέλουν ν’ ακούγεται φωνή ενάντια στα τουρκικά στρατεύματα». Επί τούτου, ο κ. Σολωμού αναφέρθηκε στο αυστηρό μήνυμα που απέστειλε στην οικογένειά του η κυβέρνηση Σημίτη: «Ότι δεν πρέπει να φωνάζουμε εναντίον των Τούρκων, ότι δεν πρέπει να κάνουμε εκδηλώσεις και να ζητάμε δυναμικά την αποχώρηση των Τούρκων από το νησί και λοιπά. Αυτό το μήνυμα μάς είχε στείλει τότε ο Σημίτης».

Περί (κυπριακής) “Εθνικής Βιβλιοθήκης” ο λόγος.

Η Ρήνα Κατσελή σε άρθρο της με τίτλο «Το μεγαλύτερο πολιτιστικό σκάνδαλο αν όχι έγκλημα: Πολιτισμένοι με αλτζχάιμερ η κυπριακή (εθνική βιβλιοθήκη), εφημερίδα Φιλελεύθερος (11 Αυγ. 2007),
επισημαίνει μεταξύ άλλων:

«…Την ίδια στιγμή σε νοικιασμένο υπόγειο στη βιομηχανική περιοχή Στροβόλου, λιώνουν τόμοι μοναδικών παλιών κυπριακών εφημερίδων και βιβλίων, που θα έπρεπε να συντηρούνται και να φυλάγουνται ως κόρη οφθαλμού, διότι περιέχουν αναντικατάστατες πληροφορίες για το παρελθόν μας. Εφημερίδες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνων και μοναδικά βιβλία της Κυπριακής Βιβλιοθήκης που δεν έχει τα προς το ζήν, ούτε μπορεί να βάλει σωστές προταιρεότητες για να επιτελέσει σωστά τον προορισμό της. Ένα μεγάλο μέρος από τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Μέγαρο Πολιτισμού δόθηκαν με την προϋπόθεση πως αυτό το μέγαρο θα στέγαζε και την Κυπριακή (Εθνική) Βιβλιοθήκη, η οποία ηρωικά διαγράφηκε από το σχεδιασμό. Η στέγαση της Κυπριακής βιβλιοθήκης κρίθηκε περιττή! (Αν αυτό δεν είναι ξεγέλασμα αυτών που έδωσαν τα λεφτά δεν ξέρω τι είναι ξεγέλασμα). Εμείς εδώ θέλουμε μέγαρα πολιτισμού για πανηγύρια, τη μνήμη τι τη θέλουμε και τα βιβλία; Εδώ θέλουμε να πουμπουρίζουν οι τόποι από συναυλίες 15ης κατηγορίας, παναυΰρκα χωρίς μνήμη, όχι σιωπηλές βιβλιοθήκες, που περιέχουν βιβλία για προγόνους και για πράξεις που θέλουμε να ξεχάσουμε, και ερευνητές που να καταγράφουν βάσει πραγματικών στοιχείων το παρελθόν μας. Θέλουμε η πρωτεύουσα να γεμίσει μέγαρα εκθαμβωτικά, που να θαμπώνουν τον επισκέπτη (για να μη βλέπει τα πραγματικά μας χάλια και την κενότητα μας). Ο κύριος Υπουργός θέλει τους νέους πολιτισμένους, έτσι δηλώνει στη συνέντευξη που αναφέρθηκε πιο πάνω. Μα για να γίνει η νεολαία μας πολιτισμένη πρώτα πρέπει να μάθει να διαβάζει. Όχι να διαβάζει μόνο και μόνο τις γνωσιολογικές πληροφορίες για το δεδομένο επάγγελμα που θα εξασκεί ή εξασκεί, μα να μπορεί να διαβάζει και το πρόγραμμα του θεάτρου που θα τον μάθουμε να πηγαίνει να βλέπει και μετά να έχει την ικανότητα να πει σε μια καλοστημένη φράση τι είδε και πια είναι η άποψη του. Αυτό προϋποθέτει η Κυπριακή Βιβλιοθήκη να προγραμματίζει μοντέρνα προγράμματα με τα οποία οι νέοι από την προδημοτική μέχρι το Λύκειο να μαθαίνουν να διαβάζουν βιβλία λογοτεχνικά, ιστορικά, φιλοσοφία, ποίηση... Αντί αυτού το Κράτος έχει την εθνική μας βιβλιοθήκη να ψυχομαχεί μέσα σε πλαίσια και νοοτροπίες προϊστορικές.»

«..Μια εθνική βιβλιοθήκη που να εμπιστεύονται σε αυτήν οι πολίτες τις βιβλιοθήκες των προγόνων τους, που οι ίδιοι δεν ξέρουν που να τις βολέψουν και ένα σωρό άλλες λειτουργίες που αποτελούν τη βάση του πολιτισμού ενός κράτους. Κάτι ανάλογο της Βρεττανικής Βιβλιοθήκης. Αυτή τη στιγμή υπάρχει η Κυπριακή Βιβλιοθήκη που διέπεται από σχετική νομοθεσία, στην οδό Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, δίπλα από το δημαρχείο Λευκωσίας, που ουσιαστικά δεν ξέρει καν τον προορισμό της, σε ένα άθλιο στενόχωρο κτίριο. Το μόνο που κάνει είναι να εξυπηρετεί τους εντός των τειχών αλλοδαπούς και ένα περιορισμένο αριθμό δημοτών της Λευκωσίας, υπηρεσίες που πρέπει να δίνουνται από το Δημαρχείο της Λευκωσίας και όχι από την εθνική βιβλιοθήκη. Όλες οι πολιτισμένες χώρες, που σέβουνται τον εαυτό τους, έχουν η κάθε μια την εθνική της βιβλιοθήκη που τη φροντίζουν και τη στηρίζουν. Να πώ για τη Γαλλία; Ας μην πάμε τόσο μακρυά. Η γειτονική μας Αίγυπτος δεν λυπήθηκε τα κόστα για να έχει μια μνημειώδη εθνική βιβλιοθήκη στην Αλεξάνδρεια. Εμείς εδώ υπνώττουμε και δεν ξυπνούμε ούτε όταν μας δίνονται ευρώ από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να στεγάσουμε την εθνική μας βιβλιοθήκη, απλά τα παίρνουμε και τα χρησιμοποιούμε για άλλους σκοπούς. Να πω, μπράβο μας; Το μόνο που εύχουμαι είναι πέρα από τους πυλώνες πολιτισμού, τους σχεδιασμούς του έντιμου Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, και τα μνημειώδη μέγαρα πολιτισμού, να γίνει σωστή αξιολόγηση και να παρθούν οι σωστές αποφάσεις για να υπάρξει στην Κύπρο μια εθνική βιβλιοθήκη που να μπορεί να εκτελεί σωστά τον σοβαρό και πολυεπίπεδο προορισμό της, όπως γίνεται και στο εξωτερικό…»

Η πολιτεία στην Κύπρο (και ειδικά το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού) έχει δυστυχώς, αποδειχτεί κατώτερη των περιστάσεων! Ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα «Βιβλιοθήκες» και «Βιβλία» με αποτέλεσμα σήμερα η κατάσταση να είναι τραγική.

Με μοναδική λαμπρή εξαίρεση τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου, δεν υπάρχουν άλλες οργανωμένες βιβλιοθήκες στο νησί!
Βιβλιοθήκες με πολύ καλές και σπάνιες συλλογές χρήσιμες για τους ερευνητές, υπάρχουν στην Κύπρο (π.χ. Βιβλιοθήκη Μουσείου, Κυπριακή Βιβλιοθήκη, Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Μακαρίου). Δυστυχώς όμως η κατάσταση τους (μη καταλογογραφημένο υλικό, ακατάλληλοι χώροι φύλαξης, ανεπαρκής αριθμός προσωπικού) καταντούν αυτές τις βιβλιοθήκες μη προσιτές, αν όχι μη προσβάσιμες!

Οι Εθνικές Βιβλιοθήκες σε κάθε χώρα, έχουν πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν: Συντονίζουν τις υπόλοιπες βιβλιοθήκες, τις καθοδηγούν, ελέγχουν και προβάλουν την εθνική παραγωγή βιβλίου κάθε χώρας, κλπ.

Στην Κύπρο τον ρόλο αυτό (της «Εθνικής Βιβλιοθήκης») καλείται να παίξει η Κυπριακή Βιβλιοθήκη (ξαναθυμίζω το παράδειγμα της Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας – μιας χώρας πολύ μικρότερης από τη δική μας – που είναι στελεχωμένη με πάνω από 100 άτομα, ενώ η αντίστοιχη Κυπριακή Βιβλιοθήκη δεν έχει ούτε 10)!!!
Φυσικά και η Κυπριακή Βιβλιοθήκη ΔΕΝ μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο της αφού στερείτε πόρων, ανθρώπινου δυναμικού και στήριξης από το Κράτος!

Με αυτά τα δεδομένα, προτείνω:
Μεταβίβαση της ευθύνης της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου!Σήμερα η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου (http://library.ucy.ac.cy/) είναι η μεγαλύτερη, τόσο σε όγκο υλικού όσο και σε προσωπικό αλλά ταυτόχρονα έχει αποδείξει ότι έχει την τεχνογνωσία και τα μέσα (τεχνολογικά και άλλα) για να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο.

Η Κυπριακή Βιβλιοθήκη θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος της νέας «Εθνικής και Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης της Κύπρου» ενσωματώνοντας τη συλλογή και το ανθρώπινο δυναμικό της με τη νέα βιβλιοθήκη. Αν αυτό αποτελεί πρόβλημα, ας συνεχίσει η Κυπριακή Βιβλιοθήκη αυτόνομα σαν Δημοτική Βιβλιοθήκη Λευκωσίας!
Τέτοια επιτυχημένα παραδείγματα πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών που δρουν ταυτόχρονα και σαν «Εθνικές» υπάρχουν στο Ισραήλ (http://jnul.huji.ac.il/eng/) στην Ισλανδία (http://www.bok.hi.is/id/1011633) στην Κροατία (http://www.nsk.hr/home.aspx?id=24) , στα Σκόπια (http://www.nubsk.edu.mk/EngNUB1.htm), στη Βοσνία Ερζεγοβίνη (http://www.nubsk.edu.mk/EngNUB1.htm) κ.α.

Προσοχή όμως: Η διαχείριση της νέας Πανεπιστημιακής – Εθνικής Βιβλιοθήκης της Κύπρου, ας μην αφεθεί και πάλι στο Υπουργείο! Ας παραχωρηθεί στο Πανεπιστήμιο Κύπρου…

Ο Αστυνόμος Μπέκας του Γιάννη Μαρή.

Μέσα από τις πολλές επαναλήψεις των τηλεοπτικών καναλιών, έτυχε να παρακολουθήσω μερικά επεισόδια από την πετυχημένη αστυνομική σειρά «Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα» η οποία είναι βασισμένη στα αστυνομικά μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή (1916-1979).

Η τηλεόραση σε αυτή την περίπτωση λειτούργησε υπέρ του πολιτισμού αφού μου έδωσε το ερέθισμα να ψάξω και να βρω στη Βιβλιοθήκη μου τα αστυνομικά μυθιστορήματα που έγραψε ο Γιάννης Μαρής στις δεκαετίες του 40 και του 50. :)

Παρόλο που μερικές εικόνες που περιγράφει ο συγγραφές μπορεί να σας θυμίσουν «Άρλεκιν», έχουν πολύ καλή πλοκή και αστυνομικό «σασπένς».
Με λίγα λόγια είναι ότι πρέπει για την παραλία.

Κάτι άλλο που βρήκα πολύ ενδιαφέρον στα συγκεκριμένα βιβλία, είναι η μεταφορά του αναγνώστη στις μακρινές και τόσο διαφορετικές δεκαετίες του 40 και του 50. Εκεί όπου οι άνθρωποι στην Ελλάδα ζούσαν και σκεφτόντουσαν τόσο διαφορετικά, που είχαν διαφορετικά ήθη και συνήθειες… (Αντίθετα η τηλεοπτική μεταφορά των ιστοριών τις μεταφέρει και τις προσαρμόζει στις μέρες μας).


Εισηγήσεις τίτλων βιβλίων του Γιάννη Μαρή:

1. Περιπέτεια στο Άγιο Όρος
2. Το χαμόγελο της Πυθίας
3. Ταξίδι χωρίς γυρισμό
4. Ιδιωτική υπόθεση
5. Έγκλημα στο Κολωνακι

* Στα θετικά της τηλεοπτικής σειράς του Alpha είναι το πολύ καλό soundtrack έφτιαξε ο Κώστας Λειβαδάς (από το εξώφυλλο του οποίου δανείστηκα και την φωτογραφία). Μικρό σε διάρκεια ώστε να μην πλατειάζει χωρίς λόγο, με τρία τραγούδια και δεκατέσσερις οργανικές συνθέσεις, άλλες διάρκειας ούτε ενός λεπτού, και άλλες κανονικές.

Η κομματικοποίηση του Κυπριακού Ποδοσφαίρου ή (Επειδή λίγη ιστορία δεν έβλαψε ποτέ κανένα!)

Το έτος 1948 βρίσκει την Ελλάδα σε εμφύλιο πόλεμο. Από την μια οι κομμουνιστές αντάρτες να προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία με την βία για να επιβάλουν κομμουνιστικό καθεστώς και από την άλλη οι υποστηρικτές της νομιμότητας και του κράτους, μάχονται μεταξύ τους.

Την χρονιά αυτή ο ΣΕΓΑΣ διοργάνωνε τους ετήσιους Πανελλήνιους αγώνες στίβου και το Σωματείο του ΑΠΟΕΛ έστειλε τηλεγράφημα απευθύνοντας «εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία» κι ευχόταν, «όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία».

Η φράση «εθνοκτόνος ανταρσία» ήταν η αφορμή στην οποία στηρίχτηκαν πέντε ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ για να εγκαταλείψουν την ομάδα και να δημιουργήσουν νέο αθλητικό σωματείο με την ονομασία «Ομόνοια» Λευκωσίας.

Γιατί όμως ενόχλησε τόσο πολύ κάποιους η φράση «εθνοκτόνος ανταρσία»; Καταρχήν ας εξετάσουμε, ο εμφύλιος στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα ανταρσίας; Φυσικά! Οι ίδιοι οι κομμουνιστές αποκαλούσαν τους εαυτούς τους αντάρτες. Ακόμα και σήμερα κάποιοι υπερηφανεύονται ότι συμμετείχαν στο «αντάρτικο» εννοώντας ότι πολεμούσαν με τον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στα βουνά εναντίων της νόμιμης Ελληνικής Κυβέρνησης.

Ήταν ή δεν ήταν η ανταρσία «εθνοκτόνος»; Σε αυτόν τον εμφύλιο υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν γύρω στις 154.000 άνθρωποι! Επιπλέον οι καταστροφές που έγιναν ήταν τεράστιες και άφησαν ανεξίτηλη την μνήμη και ανοιχτές πληγές για πάρα πολλά χρόνια. Για να μην μιλήσουμε για το παιδομάζωμα που γινόταν και τις αποστολές παιδιών σε φίλιες Κομουνιστικές χώρες…

Τόσο άστοχος ήταν λοιπόν ο όρος «εθνοκτόνος ανταρσία» που να επέβαλε στους διαφωνούντες αθλητές του ΑΠΟΕΛ να φύγουν και να φτιάξουν νέο σωματείο; Ή μήπως το εν λόγω τηλεγράφημα ήταν απλά η αφορμή;

Την απάντηση για τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στη δημιουργία αθλητικών σωματείων δορυφόρων του ΑΚΕΛ, μπορεί κάποιος να την βγάλει αβίαστα από μόνος του αν αναλογιστεί τα πιο κάτω ιστορικά στοιχεία που παραθέτουμε:

1. Την χρονιά που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα αυτά στον ΑΠΟΕΛ ( το 1948) εκτός από την Ομόνοια ιδρύθηκαν ακόμα (χωρίς να έχουν ως πρόσχημα κανένα τηλεγράφημα) η Νέα Σαλαμίνα στην Αμμόχωστο, η Αλκή στην Λάρνακα και ο Ορφέας στην Λευκωσία. Όλες αυτές οι ομάδες δηλώνουν ευθαρσώς, μέχρι σήμερα ότι είναι «αριστερές» και έχουν άμεση σχέση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου, το ΑΚΕΛ. Στην Λεμεσό έγιναν ανεπιτυχείς προσπάθειες να δέσουν στο άρμα του ΑΚΕΛ την ΑΕΛ (τα κατάφεραν μόνο κατά καιρούς να ελέγξουν κάποια απο τα ΔΣ της) ενώ στην Πάφο έγινε προσπάθεια να "ελεγχθεί" από το κόμμα ο Κινύρας και το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό εκείνη την εποχή τουλάχιστον.

2. Ο εκάστοτε πρόεδρος της Ομόνοιας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ ενώ οι διαδικασίες για να γίνει κάποιος μέλος της Ομόνοιας δεν είναι καθόλου απλές όπως είναι στις περισσότερες ποδοσφαιρικές ομάδες του κόσμου. Για να γίνει κάποιος μέλος της Ομόνοιας πρέπει να προταθεί από κάποιους «συντρόφους» και θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένη ενεργή ανάμιξη στο κόμμα.

3. Η εταιρία ΛΟΕΛ και ο ραδιοφωνικός σταθμός Άστρα που ανήκουν στο ΑΚΕΛ είναι μόνιμοι χορηγοί και υποστηρικτές της Ομόνοιας

Είναι φανερό ότι το Κ.Κ.Κ. ΑΚΕΛ σχεδίασε και κατάφερε να ελέγξει κάποια αθλητικά σωματεία για να τα χρησιμοποιεί διαχρονικά προς όφελος του...

Επικήδειος στον αυτόχειρα Π.Μ.

Ήρθε σε αυτό τον κόσμο χωρίς να το επιδιώξει…

Έζησε τη ζωή του χωρίς να καταφέρει ποτέ να προσαρμοστεί…

Έφυγε από αυτήν πρόωρα, επειδή αυτός το θέλησε…

Μαγκιά και παλικαριά ή δειλία και τρέλα;

Όπως και να έχει, ένα πράγμα μόνο μπορώ να ευχηθώ: Να έκανε το σωστό… Εκεί που βρίσκεται τώρα, να είναι καλύτερα για εκείνον!

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: υποψήφιος πρόεδρος Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος (ο μοναδικός Τάσσος με 2 «σ» στο όνομα του σε όλο τον κόσμο) έχει φανατικούς φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς!
Για τη στάση του στο δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, επαινέθηκε από πολλούς (σταθερός στις θέσεις και τις αρχές του, δεν υποκύπτει στα σχέδια και στις πιέσεις των ξένων, βάζει πάνω από όλα το συμφέρων του λαού του, κλπ) αλλά κατηγορήθηκε από άλλους (για τον επιτηδευμένο – όπως αυτοί λένε - τρόπο με τον οποίο κάλεσε τον λαό να καταψηφίσει το σχέδιο Ανάν, αλλά και για την μετέπειτα διαχείριση του ΟΧΙ, και το κακό κλίμα που επικράτησε αμέσως μετά το δημοψήφισμα εναντίων της Κύπρου).

Είναι ο πιο προβλεπτός υποψήφιος (αν εξαιρέσουμε τον Κ. Θεμιστοκλέους) και ξέρουμε τι πραγματικά πιστεύει και τι θέλει!
Θεωρεί τις λύσεις τύπου Σχεδίου Ανάν απαράδεκτες, δεν πρόκειται να ενδώσει ποτέ σε τέτοιου είδους λύσεις και αν το δίλλημα μας είναι μια λύση όπως αυτή που μας έφερε ο Κόφι Ανάν ή η σημερινή κατάσταση, ο Τάσσος, επιλέγει το δεύτερο!
Αν συμφωνείτε, ψηφήστε τον!

Ένας καλός λόγος για να μην ψηφήσει κάποιος Τάσσο Παπαδόπουλο: Ήταν υπουργός στην πρώτη κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 επί Μακαρίου! Έλεος…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ: υποψήφιος πρόεδρος Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο «σύντροφος» Δημήτρης τόλμησε να κάνει το μεγάλο βήμα!
Για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου, Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Κ. ΑΚΕΛ, κατεβαίνει σαν υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Παιδί του λαού, αγαπητός από την μάζα του ΑΚΕΛ, ο Δημήτρης Χριστόφιας αναμένεται να συσπειρώσει σε απίστευτο βαθμό το κόμμα του, και η προσπάθεια του θα είναι να αφήσει εκτός δεύτερου γύρου τον (μέχρι πρότινος συνεργάτη του) Τάσσο Παπαδόπουλο, αφού έτσι θα έχει αυξημένες πιθανότητες εκλογής.

Ούτε αυτόν τον συμφέρει να συζητά για το «κυπριακό» αφού παρουσιάζεται προς τους οπαδούς του ΝΑΙ σαν ο μεσσίας που θα τους απαλλάξει από τον «κακό» και αδιάλλακτο Τάσσο που πέταξε στον κάλαθο τον αχρήστων την ευκαιρία λύσης του κυπριακού (βλέπε Σχέδιο Ανάν) και από τη άλλη δεν θέλει να χάσει τους σκληροπυρηνικούς ΑΚΕΛικούς που υποστήριξαν σθεναρά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα…
Έτσι, εστιάζει τη συζήτηση στην εσωτερική διακυβέρνηση που σαν κομμουνιστής που είναι πιστεύει ότι έχει περισσότερα να πει από τους άλλους όσον αφορά την οικονομία, τις κοινωνικές προσφορές, κλπ…

Ατάκες του που έμειναν στην ιστορία:
1. «Άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ!» (αναφερόμενος στον Τάσσο Παπαδόπουλο, απευθυνόμενος στους οπαδούς του κόμματος του, προσπαθώντας να τους πείσει να τον ψηφήσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές).
2. «Ψηφίσαμε ΟΧΙ για να τσιμεντόσουμε το ΝΑΙ» (δικαιολογώντας γιατί το κόμμα του υποστήριξε ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν!!!!)

Σνομπάρει τον ΔΗ.ΣΥ και δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί ΠΟΤΕ μαζί με δεξιό κόμμα, ούτε και πρόκειται να υποστηρίξει ΠΟΤΕ δεξιό υποψήφιο. Παρόλα αυτά, υποστήριξε, εξέλεξε, και συγκυβέρνησε μαζί με ένα ακροδεξιό (τον Τάσσο Παπαδόπουλο)!!!
Ηγείται ενός κόμματος το οποίο με καμάρι βάζει το «Κ.Κ.Κ» (Κουμουνιστικό Κόμμα Κύπρου) μπροστά από το όνομα του.
Θα κλείσω εδώ αυτή τη συζήτηση αφού: α) δεν θέλω να γίνω περισσότερο κακός και β) όπως έγραψε και ένα φίλος μου στο blog του http://parbriz.blogspot.com :

«Εν έτει 2007, το δεύτερο πιο αναχρονιστικό πράγμα είναι να είσαι κομουνιστής. Το πλέον αναχρονιστικό πράγμα είναι να είσαι αντικομουνιστής…»

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΟΥΛΙΔΗΣ: υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο Ιωάννης Κασουλίδης, αφού προσέλαβε επικοινωνιολόγους, και άλλαξε το όνομα του από Γιαννάκης σε Ιωάννης (με το Γιαννάκης κατάλαβε, επιτέλους μετά από 60 χρόνια ότι δεν μπορεί να φτάσει ψηλότερα) προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν ο εκσυγχρονιστής της πολιτικής ζωής του τόπου.

Στα θετικά του: το γεγονός ότι περιστοιχίζεται από νέους (ανένταχτους κατά κύριο λόγο) ανθρώπους.
Άν και προσπαθεί να παρουσιάσει την υποψηφιότητα του ως ανεξάρτητη, όλοι γνωρίζουν πως πίσω έχει ο ΔΗ.ΣΥ την ουρά….

Στα αρνητικά του: η «αδυναμία» του να συζητήσει το κυπριακό! Αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι αυτό το θέμα και ειδικά τη συζήτηση για το σχέδιο Ανάν αφού το «παίζει» σε διπλό ταμπλό προσπαθώντας να ψαρέψει ψηφοφόρους και από τους υποστηριχτές αλλά και από τους πολέμιους του Σχεδίου!

Ο Ιωάννης Κασουλίδης θα πρέπει να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του Δημήτρη Χριστόφια αφού αυτή η υποψηφιότητα τον έβαλε στο παιχνίδι και του έδωσε ελπίδες για εκλογή!

Δήλωση του Ιωάννη Κασουλίδη που θα μείνει στην ιστορία: αυτή με την οποία, σαν νέος Νοστράδαμος, μας προειδοποιούσε ότι αν δεν υπερψηφίσουμε το Σχέδιο Ανάν θα επέλθει μια νέα Μικρασιατική καταστροφή στην Κύπρο!

Φυσικά το Σχέδιο Ανάν ΔΕΝ πέρασε και Μικρασιατική καταστροφή ΔΕΝ βιώσαμε. Αυτός όμως επιμένει να ζητά την ψήφο μας…

ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ: υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας

Δεν άντεξα τελικά στον πειρασμό και αποφάσισα να ασχοληθώ και εγώ με τις επερχόμενες Προεδρικές Εκλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχίζοντας με σύντομες αφιερώματα σε όλους τους υποφήφιους.
Επειδή, προσωπικά είμαι ενάντιων των αποκλεισμών και των φιμώσεων, αρχίζω με τον Κώστα Θεμιστοκλέους ο οποίος ήταν και ο πρώτος που έθεσε την υποψηφιότητα του ενώπιων του λαού (θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι, πάλι με τη σειρά υποβολής της υποψηφιότητας τους).


Ο Κώστας Θεμιστοκλέους λοιπόν, παρουσιάζεται σε αυτές της εκλογές σαν ένας μοναχικός καβαλάρης. Σαν ένας Δον Κιχώτης (για την ακρίβεια, πιο μοναχικός και από τον Δον Κιχώτη αφού αυτός δεν έχει ούτε καν τον Σάντσο Πάντσα) έτοιμος να κτυπήσει με το κοντάρι του τους ανεμόμυλους της πολιτικής και του Τάσσου!

Στα ΣΥΝ του: το γεγονός ότι έχει καθαρές (κρυστάλλινες απόψεις) στο Κυπριακό. ΝΑΙ, ήταν υπέρ του ΝΑΙ στο Σχέδιο Ανάν. ΝΑΙ, θα ευνοούσε ακόμα και επαναφορά του σχεδίου ως έχει! ΝΑΙ, είναι υπέρ της επαναπροσέγγισης (Σε βαθμό παρεξηγήσεως! Είναι ο μόνος πολιτικός ας πούμε που δεν του γυρίζει η γλώσσα να χρησιμοποιήσει το συνθετικό «ψευδό» όταν αναφέρεται στο ψευδοκράτος, τον ψευδοπρωθυπουργό των τουρκοκυπρίων, κλπ).

Στα ΠΛΗΝ του: το γεγονός ότι δεν φαίνεται να τον εμπιστεύεται ούτε το κόμμα από το οποίο προέρχεται (Ε.ΔΗ) αλλά ούτε και οι μέχρι πρότινος στενοί του συνεργάτες! Αν δε, πιστέψουμε στις δημοσκοπήσεις, δεν θα τον ψηφίσει ούτε η μάνα του…