Γιατί ένας αριστερός δεν μπορεί να ψηφίσει τον Δημήτρη Χριστόφια

-Του Γ. Καραμπελιά-

Παρ’ όλο που, όπως γνωρίζουν πολλοί φίλοι, δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ ταμπέλες του τύπου «αριστερός» και «δεξιός», γιατί τα τελευταία τριάντα χρόνια αυτοί οι όροι έγιναν κουλουβάχατα, ενώ ταυτόχρονα επιμένω να παραμένω πιστός στις αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της εθνικής ανεξαρτησίας, που όρισαν κάποτε την έννοια της Αριστεράς, σε αυτό το σύντομο κείμενο θα προσπαθήσω συνοπτικά να δείξω από τη σκοπιά, της Αριστεράς, γιατί ένας αριστερός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υποστηρίξει τον κ. Χριστόφια και η μοναδική επιλογή που διαθέτει είναι ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

Ο Κάρολος Μαρξ αρεσκόταν στο να επισημαίνει τις περίφημες πανουργίες της Ιστορίας και ήταν ακριβώς η προσήλωσή του στις εξαιρέσεις και όχι στους κανόνες που τον προφύλασσε συχνά από το να υποπίπτει στα τραγικά λάθη που χαρακτήρισαν τους επιγόνους του «μαρξιστές». Γι’ αυτό και συχνά μνημόνευε την camera obscura, τούτη την πρόδρομη μορφή φωτογραφικής μηχανής που εμφάνιζε τα είδωλα αντεστραμμένα.

Η ιστορία της επίσημης κυπριακής Αριστεράς, του ΑΚΕΛ, θυμίζει τη λειτουργία της camera obscura. Γιατί σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της απουσίαζε, με τραγικά αποτελέσματα, από τον ιστορικό ρόλο που της αντιστοιχούσε. Έτσι, βρέθηκε να κατέχει τα ιστορικά πρωτεία μιας Αριστεράς που αρνήθηκε τον εθνικοαπελευθερωτικό -αντιαποικιακό αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα, όταν τούτος ξεπήδησε ως «τέκνο της ανάγκης, κι ώριμο τέκνο της οργής» από τα σπλάχνα του κυπριακού ελληνισμού. Όταν αργότερα το καθεστώς του νησιού τέθηκε σε διαπραγμάτευση, ήταν από τις πρώτες που αντιτάχθηκε στο αίτημα του αγώνα για Ένωση, προτιμώντας ν’ ακολουθήσει πιστά τη φωνή της Σοβιετίας και της Αγγλίας, που επιθυμούσαν το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της Κύπρου να παραμείνει δήθεν «ανεξάρτητο», προκειμένου να μεταβληθεί σε άθυρμα των γεωπολιτικών τους παιχνιδιών στο θέατρο της ανατολικής Μεσογείου.

Κι όταν, έπειτα από την τουρκική εισβολή και κατοχή, τούτη ακριβώς η «ανεξαρτησία» έγινε εφαλτήριο για την οικοδόμηση ενός πειρατικού, off-shore κρατιδίου, όταν αυτή η πραγματικότητα αποτέλεσε τη βάση για τη διαμόρφωση ενός «νεοκυπριωτισμού», που καλούσε τους Έλληνες της Κύπρου να ξεχάσουν ότι είναι κατεχόμενοι, πρόσφυγες κι υποδουλωμένοι και να θυσιάσουν ακόμα κι αυτή την ελληνικότητά τους στον βωμό των πολυτελών τετράτροχων και των ηλεκτρικών συσκευών, αυτή τέθηκε στην πρωτοπορία τούτου του «νέου θαυμαστού κόσμου» της Μεγαλονήσου, σε αγαστή σύμπνοια με τους διεθνείς αρχιτέκτονές του. Κι έφτασε, στ’ όνομα του «διεθνισμού», να οικοδομεί και να τείνει «χείρες φιλίας» στον Τούρκο κατακτητή, κατασυκοφαντώντας ως «εθνικιστικό» τον αγώνα για την αποτίναξή της εισβολής αλλά και την ίδια τη μνήμη του αγώνα.

Όσο για το Σχέδιο Ανάν, γνωρίζουν όλοι πολύ καλά πως αποτελούσε τέκνο αυτής ακριβώς της δυναμικής και της τροπής των εξελίξεων, την οποία η ηγεσία του ΑΚΕΛ, αγκαζέ με τη Δεξιά του ΔΗ.ΣΥ., βεβαίως, στήριζε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και χρειάστηκε η καταπληκτική εξέγερση των συνειδήσεων στην Κύπρο και των ίδιων των μελών του ΑΚΕΛ, για να αναγκάσει τούτο το κόμμα να πάει ενάντια στις αποφάσεις των οργάνων του, συντασσόμενο στο παραπέντε με το ΟΧΙ. Διότι δεν ήταν το ΑΚΕΛ που εξέφρασε την ψυχή των Ελλήνων της Κύπρου εκείνη την Άνοιξη, αλλά ο «αστός», ο «κεντρώος δημοκράτης», ο «εθνικιστής» Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος δεν δίστασε ν’ αντιταχθεί στην αμερικανοβρετανική και την τουρκική βούληση, που τον καλούσαν να παραδώσει την Κύπρο στα χέρια τους. Και ήταν αυτός, ο «συντηρητικός αστός», και όχι η Αριστερά του ΑΚΕΛ που προσπάθησε να συγκρατήσει την πολιτική της Κύπρου στην ύστατη γραμμή άμυνας που χάραξε το ΟΧΙ, στήνοντας γέφυρες με όσους θέτουν προσκόμματα στα σχέδια της Νέας Τάξης, τους Ρώσους, τους Γάλλους -ακόμα και τους Κινέζους.

Τώρα λοιπόν, έπειτα απ’ όλα αυτά, η ηγεσία του ΑΚΕΛ –ο Χριστόφιας– ζητάει τη στήριξή του απο τον κυπριακό ελληνισμό ως προεδρικός υποψήφιος στις ερχόμενες εκλογές. Και πάλι, αυτή η περίφημη «πανουργία της Ιστορίας» θέλει την τουρκική κατοχική κυβέρνηση του βορείου τμήματος να επικροτεί την υποψηφιότητά του και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Φόρειν Όφις να χαμογελούν με την κάθοδό του στις εκλογές. Διότι, ακριβώς, τον θεωρούν τον καλύτερο δυνατό υποψήφιο για να βγάλουν τον Τάσσο από τη μέση, ώστε να ξεκινήσουν μια συντεταγμένη επιχείρηση υπονόμευσης της βούλησης των Ελληνοκυπρίων, επαναφέροντας το Σχέδιο Ανάν με άλλους όρους!

Γιατί, λοιπόν, ένας αριστερός δεν θα στήριζε Χριστόφια; Μα ακριβώς γιατί, θέλοντας να παραμείνει πιστός στα ιδεώδη του, δεν μπορεί να ταχθεί με εκείνους που υποστηρίζει η παγκόσμια ιμπεριαλιστική τάξη. Διότι, πιστός στις απελευθερωτικές αξίες, επιμένει στην πάλη για δικαιοσύνη στην υπόθεση της Κύπρου για αυτοδιάθεση των Κυπρίων αδελφών, ενάντια στα αυτοκρατορικά ανακτοβούλια των Αμερικανοβρετανών, τα τουρκικά στρατεύματα, τους «μηδίσαντες» της ελλαδίτικης και της κυπριακής άρχουσας τάξης. Και επειδή από το 1974 και μετά νιώθω τον εαυτό μου πρώτα Έλληνα της Κύπρου και μετά Ελλαδίτη, και νομίζω πως το έχω αποδείξει πολλές φορές, νομίζω πως έχω έναν λόγο επιπλέον για να τοποθετηθώ. Εξάλλου, η μοίρα της Κύπρου είναι αξεδιάλυτα δεμένη με το σύνολο του ελληνισμού.

Τάδε έφη Χριστόφιας

Τάδε έφη Χριστόφιας: "Κάθε φορά που τονίζουμε και υπερτονίζουμε την ελληνικότητά μας, έχοντας υπόψη ότι ζούμε στο πλαίσιο μιας τραγωδίας που θέλουμε να βρούμε συμβιβασμό, χύνουμε νερό στο μύλο της τουρκικής προπαγάνδας "

Αυτή η θέση του πρώτου τη τάξη αξιωματούχου του Ακέλ, εξηγεί, και τη στάση, δυστυχώς πολλών οπαδών τους. Το θλιβερό όμως είναι, ότι οι κύριοι του Ακέλ και του φυτωρίου της, της Εδόν, έχασαν την έννοια του μέτρου, και έφτασαν στην αντίπερα όχθη. Έχουν έτσι δημιουργήσει Έλληνες Κύπριους εκτρώματα-Φράγκεσταϊν, με μια τραβεστί προσωπικότητα-εθνικότητα και με χίλια δυό συμπλεγματα (complex). Κυριολεκτικά, και το ζούμε δυστυχώς, πολλοί έιναι οι οπαδοί του Ακέλ, που δεν ξέρουν από που ήρθαν και που πάνε. Τους ακούμε να λένε με θράσος "¨Εγώ δεν είμαι Έλληνας, είμαι Κυπραίος"¨, τους βλέπουμε να τσαλαπατάνε, να σκίζουν και να καίνε τα εθνικά μας σύμβολα (τα οποία ας μην ξεχνάμε είναι βαμμένα και με το αίμα πολλών Ελλήνων Κυπρίων, και συνεπώς είναι και δικά μας σύμβολα), και λίαν προσφάτως τους είδαμε στα γήπεδα να αναρτάνε πανό του τύπου "Istanbul since 1453" αλλά και σημαίες της Τουρκίας και τους Ψευδοκράτους !!!

Η κατάσταση δηλαδή, έχει ξεφύγει από κάθε όριο και έχει γίνει σχιζοφρένεια.
Ο κύριος Χριστόφιας και οι συνδετημόνες του, πρέπει να συνέλθουν. Θα πρέπει ίσως προηγουμένως να υποβληθούν ομαδικά σε ψυχοθεραπεία, ούτως ώστε να πάψει ο κύριος Χριστόφιας να ττα-ττίζει όταν λέει έστω και τις λανθασμένες-υβριδικές λέξεις που εφήβραν "Ελληνο-κύπριοι" ή "Ελληνο-Κυπριακή" κοινότητα, αφού δεν μπορεί με τίποτα να χρησιμοποιήσει τις ορθές-πλήρους νοήματος λέξεις Έλληνας-Κύπριος και Ελληνική-Κυπριακή κοινότητα.

Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ' ότι ο κύριος Χριστόφιας και οι όμοιοι του νομίζουν. Για να αποδεχθούμε και να συμβιώσουμε ως Έλληνες-Κύπριοι με του Τούρκους-Κύπριους, δεν απαιτείται να αφελληνιστούμε, και να γίνουμε όλοι μας μόνον "Κύπριοι"! Ωσάν δηλαδή, για να αποδεχθείς τους gay, πρέπει κι εσύ να γίνεις gay !!! Αυτοί, βέβαια έφτασαν στο σημείο να γίνουν σχεδόν Τούρκοι...

Αυτό που χρειάζεται, Κύριε Χριστόφια, έχοντας πλήρη αυτογνωσία για την εθνική μας καταγωγή, είναι η λύση του προβλήματος μας, να εξασφαλίζει τη συμβίωση μας με το σύνοικο στοιχείο, ικανοποιώντας τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες, και πάνω απ' όλα το περί δικαίου αίσθημα του λαού μας. Γιατί, όποια επόμενη λύση, δεν είναι δίκαιη, όπως ο λαός μας πολύ καλά ξέρει να το αισθάνεται (ευτυχώς και η πλειοψηφία του απλού λαού-οπαδών του Ακέλ), θα έχει την ίδια τύχη με το Σχέδιο Ανάν.

Ο εθνικισμός του Μάρκου Παγδατή

Κάποιοι ενοχλήθηκαν επειδή ο Μάρκος Παγδατής παρουσιάζεται σε βίντεο μαζί με ομάδα ομογενών της Hellas Μελβούρνης, μετά από μια επιτυχία του στο Αυστραλιανό Open, να τραγουδά τον Ελληνικό εθνικό ύμνο και να φωνάζει ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.


Πατήστε εδώ για να δείτε το περιβόητο βίντεο.

Η ιαχή ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ φαίνεται ότι ενοχλεί κάποιους περισσότερο ακόμα και από αυτή την τουρκική εισβολή!

Οι δε τούρκοι ζητούν τον αποκλεισμό του Μάρκου από την διοργάνωση!

Αλήθεια, είναι μεμπτό να φωνάζει κάποιος για το δίκαιο; (Γιατί η αποχώρηση των τούρκικων στρατευμάτων από την Κύπρο ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ).

Αν το να τραγουδά κάποιος τον εθνικό ύμνο της χώρας του και να φωνάζει ΕΞΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ είναι εθνικισμός, τότε όλοι είμαστε εθνικιστές!

Πότε επιτέλους η Αθήνα θα γίνει ελληνική;

(EΙΡΗΣΘΩ, του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ από Εφ. Σημερινή)

Ενωτικό Δημοψήφισμα
ΣΤΙΣ 22 Ιουλίου 1878 που τερματιζόταν η πρώτη Τουρκοκρατία 307 ετών και η Κύπρος παραδιδόταν στη βρετανική αποικιοκρατία, οι Κύπριοι υποδεχθήκαμε τους Εγγλέζους με την ψευδαίσθηση ότι «η Μ. Βρετανία θα βοηθήση την Κύπρον, όπως έκαμε και με τας Ιονίους Νήσους, να ενωθή με την Μητέρα Ελλάδα». Με τέτοια λόγια υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Σωφρόνιος τον πρώτο Άγγλο κυβερνήτη σερ Γκάρνετ Τζόζεφ Γούσλεϊ.

Οι αυταπάτες μας, έσπαγαν τα μούτρα τους, δεκαετίες και δεκαετίες. Μέχρι και τις αγριότητες της στυγνής Παλμεροκρατίας που επιβλήθηκε μετά τη συντριβή της εθνικολαϊκής μας εξέγερσης των Οκτωβριανών του 1931 υπέστησαν.

Ξαναγεννήθηκαν, όμως, οι ψευδαισθήσεις όταν συστρατευθήκαμε με τους Δυνάστες μας εναντίον του Ναζισμού και του Φασισμού. Και πήραμε τοις μετρητοίς τις υποσχέσεις τους ότι με τη νίκη επί του Χιτλερισμού θα αναγνωριζόταν, όπως σε όλους τους λαούς και σ' εμάς, το Δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης.

Μετά από 72 έτη Αγγλοκρατίας, σαν σήμερα πριν από 58 χρόνια τις Κυριακές 15η και 22α Ιανουαρίου 1950, με επικεφαλής την Εθναρχία και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β΄, οργανώσαμε το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Από τους 224.747 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, οι 215.108, δηλαδή το 95,73% υπογράψαμε, με όνομα και επίθετο στις ενορίες, κάτω από το «Αξιούμεν Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα».

Κι όταν η εθνική μας πρεσβεία, με επικεφαλής τον μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό πήγε τους τόμους με τις υπογραφές του Δημοψηφίσματος στην Αθήνα, η υποταγμένη στους Εγγλέζους συμμάχους κυβέρνηση της Ελλάδος αρνήθηκε έστω και να τους παραλάβει !!! Ο αντιπρόεδρος τής τότε κυβέρνησης Πλαστήρα, Γεώργιος Παπανδρέου, είχε πει, 31η Μαΐου 1950, στον δήμαρχο Λευκωσίας και προσωπικό του φίλο Θεμιστοκλή Δέρβη, το «ζουμί» τής εν Αθήναις Ξενοκρατίας: «Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν και δι' αυτό δεν ημπορεί λόγω Κυπριακού, να κινδυνεύση να πάθη από ασφυξίαν»! Αυτή υπήρξε ανέκαθεν η ουσία της κακοδαιμονίας του Ελληνισμού.

Κι όταν ο ίδιος Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός πλέον με την Ένωση Κέντρου έδειξε, από το 1964, τάσεις ν' αναπνεύσει επιτέλους η Ελλάς με ελληνικούς πνεύμονες, οι Αμερικανοί σύμμαχοι έστειλαν τα τανκς της ανθελληνικής Χούντας κι επέβαλαν την 7χρονη δικτατορία για να φέρουν στην Κύπρο, διά του Αττίλα '74, τη 2η Τουρκοκρατία.
Τα 58 χρόνια από το Δημοψήφισμα έδειξαν, φρονούμε, ότι το κρισιμότερο ερώτημα λάθος τίθεται αν η Κύπρος είναι ελληνική, εκεί που θα 'πρεπε πάντα να είναι: Πότε επιτέλους η Αθήνα θα γίνει ελληνική;



Σημείωση andkand:

Προσφωνώντας τον πρώτο Άγγλο κυβερνήτη σερ Γκάρνετ Γούλσλεϊ κατά την άφιξη του στην Λάρνακα στις 22.7.1878 ο επίσκοπος Κιτίου Κυπριανός είπε μεταξύ άλλων:
«Δεχόμαστε την αλλαγή της κυβέρνησης, επειδή πιστεύουμε ότι η Μεγάλη Βρετανία θα βοηθήσει την Κύπρο, όπως έκαμε και με τα Ιόνια Νησιά, να ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα, με την οποία είναι φυσικά συνδεδεμένη» (Απόσπασμα από τους Τάϊμς του Λονδίνου στις 7.8.1878.)

Σύμφωνα με τον Λάμπρου (2004), ο οποίος αναδημοσιεύει την δήλωση, (σ.21) το απόσπασμα αυτό λανθασμένα αποδόθηκε από ορισμένους στον αρχιεπίσκοπο Σωφρόνιο.

Ο πόθος των Ελλήνων της Κύπρου για ένωση με την Ελλάδα προϋπήρχε πολύ πριν την άφιξη των Βρετανών. Τα λόγια του Κιτίου Κυπριανού εξέφραζαν το σύνολο του κυπριακού ελληνισμού που ζητούσε Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!

Πηγές:

- The Times [Newspaper] (7.8.1878)

- Λάμπρου, Γιάννης Κ. (2004). Τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία 1960-2004 : ιστορία του κυπριακού, σ.21

Το βρακί της Κατερίνας (Η διζωνική, το δημοψήφισμα και οι κόκκινες γραμμές)

(ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, για την εφημερίδα Σημερινή)

Αυτό που σήμερα κατανοεί ο πολίτης είναι ότι η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας θα χαρακτηρίζεται από αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο


Την περίοδο της ελληνικής επαναστάσεως, όταν -όπως θα έλεγαν οι σημερινοί προοδευτικοί και εκσυγχρονιστές- οι... εθνικιστές Έλληνες ξεσηκώνονταν εναντίον του Τούρκου κατακτητή, ο οπλαρχηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης θεωρούσε τη στάση ενός εκάστου των πολεμιστών του συνταυτισμένη με την τιμή και την αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Γι’ αυτό και είχε εφαρμόσει, εκτός των άλλων, έναν πρωτότυπο τρόπο για να τιμωρεί όσους δείλιαζαν στη μάχη. Τους φορούσε, παρότι άντρες, το βρακί της Κατερίνας, μιας από τις πολλές προφανώς ερωμένες του. Βεβαίως, από το ‘21 μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια.

Η επανάσταση των Ελλήνων ανήκει στην Ιστορία. Οι κώδικες, όμως, αξιών και ηθικής και η αποστροφή του εξευτελισμού είναι διαχρονικές, και δεν αντανακλούν μόνο στο πεδίο τη μάχης, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή. Δεν αφορούν μόνο στους Έλληνες, αλλά όλους του λαούς.

Και στη διπλωματία, της οποίας η άσκηση στη δική μας περίπτωση είναι πρωτίστως συνυφασμένη με τη λύση του Κυπριακού. Στο πλαίσιο αυτή της διπλωματίας κυριαρχεί η περί της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας λύση, η οποία εμφανίζεται προς την κοινή γνώμη ως λύση εφικτή και ρεαλιστική. Ως ένας έντιμος συμβιβασμός. Αυτή είναι η αλήθεια ή μήπως τα πράγματα είναι διαφορετικά;

Διαρκούντος του προεκλογικού, πέραν του παραμυθιάσματος, το επιτελείο του Δ. Χριστόφια και πιο συγκεκριμένα ο κ. Νίκος Κατσουρίδης και ο κ. Άντρος Κυπριανού είπαν αλήθειες για τη μορφή της λύσης. Ακόμη και γι’ αυτήν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Ο κ. Κυπριανού όπως και ο κ. Κατσουρίδης ορθώς τόνισαν ότι είναι άλλο πράγμα η ομοσπονδία και το ενωμένο κράτος, και άλλο πράγμα το ενιαίο κράτος. Το ένα αποτελείται στη δομή του από πέραν της μίας πολιτείες, και το άλλο από μια και μόνο πολιτεία. Το παράδοξο είναι άλλο. Ότι ο κ. Κυπριανού όπως και ο κ. Αναστασιάδης θεωρούν ότι η λύση του ενιαίου κράτους, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, το μόνο αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο, οδηγεί προς τη διχοτόμηση. Και ότι η ανατροπή της διχοτόμησης μπορεί να προκύψει μέσω της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που είναι προϊόν της εισβολής.
Επί τούτου επισημαίνουμε τα εξής: Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, όπως την καθόρισαν Τούρκοι και Βρετανοί, δεν ανατρέπει αλλά νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής. Δηλαδή, νομιμοποιεί το γεωγραφικό, διοικητικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου, ο οποίος προέκυψε από την παράνομη τουρκική εισβολή του 1974. Είναι άλλωστε οι ίδιοι οι Τούρκοι που καθόριζαν προ του '74 ότι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία ήταν συνώνυμη της διχοτόμησης. Ακόμη και τώρα για διαπραγματευτικούς λόγους υποστηρίζουν -όπως και πριν από το σχέδιο Ανάν- τη λύση των δυο κρατών, γνωρίζοντας ότι μέσω των διατάξεων μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, μπορούν να επιτύχουν τη λύση των «δυο συνιστώντων κρατών», τα οποία μεταξύ τους θα συνυπάρχουν μέσω χαλαρών δεσμών.

Εγείρεται όμως και ένα άλλο ερώτημα: Εφόσον είναι εφικτή η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, γιατί δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι σήμερα; Όσες φορές έχει κληθεί ο λαός, είτε την περίοδο της Δέσμης Ιδεών Γκάλι είτε μέσω του σχεδίου Ανάν, είπε όχι. Και οι τάσεις που υπάρχουν προς τη διχοτόμηση είναι διότι όχι μόνο το ΑΚΕΛ, αλλά και ο ΔΗΣΥ και σχεδόν το σύνολο του κομματικού σκηνικού, ακόμη και ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, δεν έχουν καταθέσει ενώπιον του λαού μια εναλλακτική πρόταση, για την οποία να κατανοεί ο πολίτης ότι δεν πρόκειται να είναι μια άλλη μορφή διχοτόμησης. Ένα άλλα πολιτειακό πείραμα.

Αυτό που σήμερα κατανοεί ο πολίτης είναι ότι η λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας θα χαρακτηρίζεται με αποκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο. Ταυτοχρόνως, δεν θα στηρίζεται, όπως -ειλικρινώς και ορθώς- είπε ο κ. Κατσουρίδης, στη δημοκρατική αρχή «ένας άνθρωπος μία ψήφος»!
Οι Τ/κ θα έχουν πολιτική ισότητα, η οποία θα στηρίζεται στην εξής πρακτική: Είτε οι ψήφοι τους θα μετρούν περισσότερο από τις δικές μας για να εξισορροπηθεί η αριθμητική πλειοψηφία των Ε/κ με την αριθμητική μειοψηφία των Τ/κ, είτε θα μετρά κάθε δική μας ψήφος λιγότερο από εκείνην του κάθε Τ/κ. Και έχει δίκαιο ο κ. Κατσουρίδης ότι στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, όπως την καθόρισαν Βρετανοί και Τούρκοι και όπως την αποδέχθηκε το Εθνικό Συμβούλιο το ‘89 και στη συνέχεια, δεν θα στηρίζεται στην αρχή «ένας άνθρωπος μια ψήφος». Όπως δεν θα κατοχυρώνει πλήρως τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματα. Και η ελευθερία διακίνησης και αυτή της εγκατάστασης, όπως και το δικαίωμα της περιουσίας θα είναι ακρωτηριασμένα. Εάν δεν είναι έτσι τα πράγματα και θα είναι αλλιώς, τότε οι Ε/κ θα μπορούν να κυβερνούν και το νότιο και το βόρειο «συνιστών κράτος». Ορθά είπε ο κ. Κατσουρίδης, ασκώντας κριτική προς τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, ότι εάν δεν πιστεύει στις δυο εθνικές ζώνες και κατ΄ επέκταση πολιτείες, τότε με την πολιτική του ανατρέπει και τη δικοινοτικότητα και τη διζωνικότητα. Όμως, εάν αυτή είναι η πολιτική του Προέδρου, τότε είναι και ο Πρόεδρος ορθός. Όχι μόνο επειδή δεν αποδέχεται μια λύση ρατσιστικών και φυλετικών διαχωρισμών, αλλά και επειδή, όπως τον κατηγορούν και οι Τούρκοι και ο κ. Φερχόιγκεν, δεν πιστεύει στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά τη χρησιμοποιεί κατ’ όνομα, για να οδηγήσει τη λύση προς ένα ενιαίο στη ουσία αποκεντρωτικού χαρακτήρα κράτος. Μια παραλλαγή της Ζυρίχης και όχι του σχεδίου Ανάν. Θα είμαστε τυχεροί αφενός εάν ευσταθούν οι σε βάρος του Προέδρου κατηγορίες και εάν ο Πρόεδρος, στην περίπτωση επανεκλογής του, έχει τη στρατηγική εκείνη για να υλοποιήσει μια τέτοια πολιτική. Διαφορετικά, θα οδηγηθούμε στο ίδιο αποτέλεσμα: Στη διχοτόμηση. Είτε αυτή θα είναι η υφιστάμενη de facto είτε αυτή θα είναι de jure διχοτόμηση, με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που πήρε μεν πολιτειακή μορφή, αλλά απορρίφθηκε μέσω του σχεδίου Ανάν.

Μας αφαιρούν το δικαίωμα διαπραγμάτευσης

ΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ και του ΕΥΡΩΚΟ και των Οικολόγων, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν μπορούν να αποδεχθούν μιαν αντιδημοκρατική λύση. Εφόσον είναι, λοιπόν, τόσο βέβαιοι οι υποστηρικτές της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ότι δηλαδή ο λαός μας είναι αυτή τη μορφή λύσης που θέλει, ας τη θέσουν σε δημοψήφισμα. Για να έχουν πλέον την πλήρη πολιτική νομιμοποίηση. Για να ξέρουμε και εμείς και αυτοί πού πατούμε και πού πηγαίνουμε. Γιατί δεν τολμούν; Για να δοθεί τέλος στην επί του θέματος συζήτηση. Ούτε τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία δεν τολμούν να δεσμευτούν οι υποψήφιοι Πρόεδροι να θέσουν σε δημοψήφισμα, ούτε και τις κόκκινες γραμμές αξιοπρεπούς λύσης καθορίζουν ρητώς. Πώς, λοιπόν, να γίνει λόγος για καθορισμό των κόκκινων γραμμών, όταν η πολιτική μας ηγεσία δεν συμφωνεί για το περιεχόμενο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Πώς να εξευρεθεί μιας τέτοιας μορφής λύση, όταν διαφορετικά την εννοούμε εμείς και διαφορετικά οι Τούρκοι. Και πώς μπορεί να αισιοδοξούμε για βελτίωση της αξιοπιστίας και της αξιοπρέπειας της δημοκρατικής μας ζωής, όταν η διεκδίκηση του ελάχιστου -δηλαδή η υιοθέτηση με τη λύση του Κυπριακού ενός πολιτειακού συστήματος στο οποίο θα είναι κατοχυρωμένη η πλήρης εφαρμογή των στοιχειωδών δημοκρατικών και ευρωπαϊκών δικαιωμάτων- χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνος μαξιμαλισμός. Ακόμη και αυτή η δημοκρατική λύση και η ανατροπή των τετελεσμένων της εισβολής χαρακτηρίζεται εθνικισμός, που θα οδηγήσει δήθεν στη διχοτόμηση! Και οι ίδιοι που προβάλλουν αυτούς τους ισχυρισμούς ξεχνούν ότι με τη στάση τους διευκολύνουν διαπραγματευτικά αλλά και ουσιαστικά την εις βάρος μας επιβολή των τουρκικών μαξιμαλιστικών στόχων. Μας αφαιρούν το δικαίωμα διαπραγμάτευσης, αλλά και μιας αξιοπρεπούς λύσης, που θα προκύψει από μια διπλωματική μάχη, κατά την οποία όσο αυστηρός και αν μπορούσε να ήταν ο Καραϊσκάκης, δεν θα τολμούσε να εισηγηθεί στον ιστορικό του μέλλοντος να μας φορέσει... το βρακί της Κατερίνας!

ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΤΣΑΚΗΣ: υποψήφιος πρόεδρος Κυπριακής Δημοκρατίας

Ο Μάριος Ματσάκης ο Ευρωβουλευτής που εκλέχτηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα και στην πορεία ανεξαρτητοπήθηκε (αφού πρώτα αποπέμφθηκε από το κόμμα του) δήλωσε ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Κύπρου!

Οι θέσεις του Μάριου Ματσάκη στο κυπριακό έρχονται να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά και να πουν κάποιες αλήθειες που δεν τόλμησε να πει ποτέ κανένας πολιτικός δημόσια.
Ο Ματσάκης λοιπόν παρουσιάζεται ως φανατικός πολέμιος της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και προτείνει:

1. Σαν πρώτη καλύτερη λύση το ενιαίο κράτος. Το ερώτημα που τίθεται είναι: αφού αυτή είναι η θέση του κ Ματσάκη τότε γιατί δεν ταυτίστηκε με τους Νέους Ορίζοντες, το μόνο κόμμα που υποστήριξε αυτή τη θέση και πολιτεύτηκε με το ΔΗΚΟ το οποίο ήταν από τα κόμματα που κατέκριναν έντονα τους ΝΕ.Ο. για αυτή τους την άποψη;

2. Αν αυτό (το ενιαίο κράτος) δεν γίνει δεκτό από τους τούρκους, ο Μάριος Ματσάκης προτείνει διχοτόμηση με αναπροσαρμογή των εδαφών (επιστροφή εδαφών στην Κυπριακή Δημοκρατία). Όταν έχεις αυτό τον στόχο όμως, δεν βγαίνεις να τον διατυμπανίζεις γιατί έτσι χάνεις το διαπραγματευτικό σου ατού! Γιατί η Τουρκία να έρθει και να σου επιστρέψει εδάφη όταν η διχοτόμηση είναι και δικός σου στόχος (δεν αποτελεί υποχώρηση για εσένα ώστε να πρέπει να πάρεις ανταλλάγματα)!

Ο Μάριος Ματσάκης, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις θα είναι ο τέταρτος στη σειρά μετά τους Παπαδόπουλο, Χριστόφια και Κασουλίδη με ένα ποσοστό κοντά στο 2%.

Η κακές γλώσσες λένε ότι ο Ματσάκης κατεβαίνει στις εκλογές με στόχο να εκδικηθεί τον Τάσσο Παπαδόπουλο και το κόμμα του (ΔΗΚΟ) για την αποβολή του από αυτό. Κάποιες άλλες κακές γλώσσες φέρουν την υποψηφιότητα Ματσάκη να χρησιμοποιείται από τον ίδιο σαν διαπραγματευτικό ατού για να κερδίσει πολιτικά ανταλλάγματα (Υπουργείο;).

UCC (Απελευθερωτικός Στρατός Τσαμουριάς)

UCC (Απελευθερωτικός Στρατός Τσαμουριάς)
Ένα made in USA ανθελληνικό εργαλείο

Του Σταύρου Καρκαλέτση
Ιστορικού – Συγγραφέα
Πολιτευτή Ευβοίας ΛΑ.Ο.Σ.

Στη γενική σιωπή που έχουν επιβάλλει οι μηχανισμοί του εγχώριου ΄΄συστήματος’’, ώστε να απονευρωθούν οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού, έχει υποβαθμιστεί και ένα θέμα που θα όφειλε να παρακολουθείται στενά από τη χώρα μας. Αναφέρομαι στον UCC, ο οποίος μπορεί να είναι ένα φαινομενικά εν υπνώσει όργανο του αλβανικού μεγαλοιδεατισμού, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πως και πότε θα το ενεργοποιήσουν οι υπερατλαντικοί πάτρωνες. Τα περί Τσάμηδων και της προπαγάνδας τους είναι λίγο πολύ γνωστά. Στο παρόν σημείωμα αξίζει να αναφερθούν κάποια στοιχεία που οι πολλοί αγνοούν και οι ΄΄αρμόδιοι’’ προσπερνούν.

Οι Τσάμηδες έχουν ιδρύσει στην Αλβανία τον "Σύνδεσμο της Τσαμουριάς", μιά 100μελή άτυπη βουλή. Ο Σύνδεσμος αυτός έγινε μέλος της "οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών" του ΟΗΕ το 1995, μια ενέργεια στην οποία ούτε καν αντέδρασε η τότε ελληνική κυβέρνηση. Στην Αλβανία οι Τσάμηδες έχουν ιδιαίτερη δυναμική μαζί με τους Κοσοβάρους. Και αυτό γιατί από τους Αλβανούς, θεωρούνται εκπρόσωποι των "σκλαβωμένων" πατρίδων (Κόσοβο - Τσαμουριά). Αξίζει να σημειωθεί στις 30 Ιουνίου 1994 η αλβανική βουλή καθιέρωσε ομόφωνα την 27 Ιουνίου ως ημέρα "γενοκτονίας" των Τσάμηδων από τους Έλληνες.

Ο UCC εκτιμάται ότι ελέγχεται άμεσα από τον UCK. Το αρχηγείο του UCC, είναι στη νότιο Αλβανία, όπου έχουν εγκαταστήσει την έδρα τους οι Τσάμηδες αντάρτες, οργανωμένοι στα πρότυπα του UCK. Η δύναμη τους υπολογίζεται σε 5.000 ένοπλους, πανέτοιμους να αναλάβουν δράση με σαμποτάζ και ανταρτοπόλεμο εντός της Ελλάδος, αμέσως μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου. Γνωστοί πολιτικοί (ο πρώην υπουργός Εθν. Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος, ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας Καρ. Παπούλιας και άλλοι), έχουν ότι η Θεσπρωτία αποτελεί τον 3ο στόχο του UCK, μετά το Κόσσοβο και τα Σκόπια.

Αξιόπιστη πληροφορία, αναφέρει ότι έχουν γίνει αντιληπτά έως σήμερα 30 έως 40 άτομα στην βορειοδυτική Ελλάδα, αλβανικής εθνικότητας, για τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι είναι στελέχη-πράκτορες του UCC. Μόνο στην περιοχή της Ηπείρου και σε διάστημα 12 μόνο μηνών, ανακαλύφθηκαν από τις ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας περισσότερα από 1.000 Καλάσνικοφ, 200 πιστόλια και πολλές σφαίρες, που οι Αλβανοί ΄΄συμπτωματικά’’ εισάγουν σε αυτό το μέρος της Ελλάδας. Aπόρρητες πληροφορίες λένε ότι αποθήκες με βαρύ οπλισμο του UCK και του UCC υπάρχουν διάσπαρτες στις παρυφές της Αθήνας, και σε μυστικά σημεία της βόρειας Ελλάδας.
Όσοι Αλβανοί νέοι εντάσσονται στον UCC, λαμβάνουν το ποσό των 15.000 ευρώ από τις αλβανικές μυστικές υπηρεσίες. Αυτές στέλνουν Αλβανούς να καταφύγουν στην Ελλάδα για να βρουν δουλειά και να κινήσουν όλες τις νόμιμες διαδικασίες για να πάρουν άδεια παραμονής.

Θυμίζουμε το περιβόητο άρθρο του γερμανικού περιοδικού ΄΄Der Spiegel’’ Nr. 46 /10.11.2003) με τίτλο «Η εξέγερση των Σκιπετάρων: Αλβανοί εξτρεμιστές σχεδιάζουν ένοπλο αγώνα στη Βόρεια Ελλάδα με στόχο τη δημιουργία Μεγάλης Αλβανίας». Σύμφωνα με πηγές του περιοδικού ο UCC, με καθοδήγηση του UCK, είχε θέσει ως στόχο να στήσει μέχρι την άνοιξη και πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ένα δίκτυο έτοιμο για ένοπλη δράση σε χωριά της Βόρειας Ελλάδας όπου ζουν Αλβανοί.
Αν η Ελλάδα δώσει στις ΗΠΑ δείγματα ΄΄κακού παιδιού’’, αν επιχειρήσει φιλορωσικά ανοίγματα ή αντιδράσει σθεναρά στο ανεξάρτητο Κόσοβο, o UCC θα είναι ένα ακόμα όπλο των Αμερικανών για να δημιουργήσουν μειονοτικό πρόβλημα και ταραχές μέσα στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με απόρρητα στοιχεία είναι απόλυτα σίγουρο πως:
-Ο UCC δημιουργήθηκε και εξοπλίζεται από τον UCK.
-Ο οπλισμός του έρχεται κυρίως από Κροατία, Βοσνία και Αλβανία.
-Τα χρήματα φτάνουν από Σαουδική Αραβία, την ίδια την Αλβανία, μέσω Ελβετίας (μαύρο χρήμα) και Αλβανούς της Αμερικής.
-O UCC ελέγχεται πλήρως από τις αμερικανικές υπηρεσίες.
-Έχει ήδη συγκεντρώσει οπλισμό σε δεκάδες κρυφά σημεία σε όλη την βόρεια Ελλάδα.
-Στρατολογεί μέλη από το 1.500.000 Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα, αλλά οι ΄΄επαγγελματίες’’ και τα ηγετικά στελέχη είναι Αλβανοί από το Κόσσοβο.

Απέναντι σε τέτοιες σκοτεινές μεθοδεύσεις, η υπό Ντόρα Μπακογιάννη ελληνική διπλωματία περί άλλων τυρβάζει και η μόνη ελπιδοφόρος και φερέγγυα πολιτική δύναμη που αναδεικνύει (και αυτό) το θέμα είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. Μένει να αντιληφθεί ο ίδιος ο ελληνικός λαός ποιοί αγωνιζόμαστε για κυρίαρχη και υπερήφανη Ελλάδα και ποιοί την σπρώχνουν σε δρόμο χωρίς επιστροφή…



(το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ της 06.01.2008)

Λεπτό και όχι Σεντ!

Από χθές τα μεσάνυχτα, επιτέλους ξεφορτωθήκαμε ένα από τα τελευταία κατάλοιπα της Αγγλοκρατίας: τη Λίρα !!!

Βέβαια κάποιοι φρόντισαν να μας αφήσουν και μια κουτσουλιά: το σέντ αντί του λεπτού.

Για την ιστορία, τα Σέντς μπήκαν στη ζωή μας, μόλις το 1983, αντικαθιστώντας τα Μίλς.

Τουναντίον, το Λεπτό, ως νομισματική μονάδα, πέραν του ότι ήταν η υποδιαίρεση της Δραχμής, ήταν η ελληνική ονομασία για το μικρότερο ιουδαϊκό χάλκινο νόμισμα, επί Ρωμαϊκής περιόδου. Αναφέρεται μάλιστα και στην Καινή Διαθήκη (Μάρκος 12:42, Λουκάς 12:59, 21:2). Εκτός από τη Ρωμαϊκή περίοδο, το Λεπτό συνέχισε να υπάρχει και να χρησιμοποιείται ως νόμισμα και κατά τη Βυζαντινή περίοδο.

Η ονομασία του Λεπτού, οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι ήταν εξαιρετικά λεπτό και ελαφρύ, γι΄αυτό εξ΄ άλλου ήταν πάντοτε μικρής αξίας.

Συνεπώς, το Λεπτό, δεν έχει ιστορία σ' αυτό το τόπο, μόλις 25 ετών όπως το Σεντ. Υπήρξε και κυκλοφορούσε στον ευρύτερο ελληνικό χώρο (συμπεριλαμβανομένου φυσικά και της Κύπρου) για χιλιετίες !!! Αλλά και αυτό να μην συνέβαινε, από τη στιγμή που έτσι υιοθετήθηκε στην Ελλάδα, για εθνικούς και μόνον λόγους, θα έπρεπε να πράξουμε κι εμείς το ίδιο. Γιατί πάλι εμείς οι Κυπραίοι, σόνι και καλά να πρέπει διαφέρουμε από τους αδελφούς ελλαδίτες, και μάλιστα κατά τα τρόπο ¨μπασταρδεμένο¨ (από τη μιά Ευρώ αντί Euro, αλλά από την άλλη Σεντ αντί Λεπτό)?


Καλώς ήρθες λοιπόν Ευρώ. Αλλά και καλώς ήρθες Λεπτό...
Στο καλό Λίρα και πάρε μαζί σου και το Σεντ...

Καλή χρονιά σε όλους μας...

-Λεωνίδας ο Φιλόκυπρος-