29 ΜΑΪΟΥ - Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ...

Κων/πολη, η βασιλεύουσα των πόλεων, το στολίδι της Ανατολής και της Δύσης.Δημιουργήθηκε από το Μέγα Κων/νο και αλώθηκε επί Βασιλείας Κων/νου (Παλαιολόγος).Ο Μέγας Κων/νος προτίμησε το Βυζάντιο ως νέα πρωτεύουσα, που ήταν στο σταυροδρόμι δυο ηπείρων και στο πέρασμα μεγάλων χερσαίων και θαλάσσιών εμπορικών οδών και αποδείχτηκε άξιο της μακραίωνης πολιτικής του ιστορίας.

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία έζησε 1100 χρόνια γνωρίζοντας όλες τις τροπές της μοίρας: δόξα, μεγαλείο, κατάπτωση.
Η Κωνσταντινούπολη από τις τρεις πλευρές περικλείεται από θάλασσα (Προποντίδα, Βόσπορος, Κεράτιος κόλπος), ενώ από την τέταρτη μπορούσε να οχυρωθεί εύκολα με τείχος. Χάρις στα απόρθητα τείχη της και στην ισχύ του βυζαντινού κράτους η Κωνσταντινούπολη έμεινε απόρθητη για σχεδόν 1000 χρόνια.
Γνώρισε πολλές πολιορκίες από τους Αβάρους, τους Αραβες, τους Ρώσους, τους Βουλγάρους, αλλά έμελλε να πέσει για πρώτη φορά το 1204 στα χέρια των Σταυροφόρων, οι οποίοι κατευθύνονταν προς την Παλαιστίνη για να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους.

Η άλωση του 1204

1204 Απόρθητη από την εποχή του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, η Βυζαντινή πρωτεύουσα, καταλαμβάνεται την άνοιξη του 1204 από τους στρατιώτες της Τέταρτης Σταυροφορίας. Το τριήμερο των λεηλασιών και βιαιοπραγιών που ακολούθησε την κατάληψη, κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης, η οποία δεν μπόρεσε να ανακτήσει την παλιά της λάμψη ακόμα και μετά την παλινόρθωση των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων το 1261
Ο Ιωάννης ο Η΄ μπροστά στις δυσκολίες ακολούθησε τον περπατημένο δρόμο της αναζήτησης βοήθειας από τη Δύση, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την ένωση των δύο εκκλησιών. Λίγο πριν τη μεγάλη καταστροφή, η κατάσταση του Βυζαντινού κράτους ήταν απογοητευτική από οικονομική, στρατιωτική και θρησκευτική άποψη.

1438 - 1439 Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας. Στη σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας είχε υπογραφεί η ένωση των Εκκλησιών Ανατολικής - Δυτικής. όμως το αποτέλεσμα για το Βυζαντινό κόσμο ήταν αρνητικό καθώς ο πληθυσμός διηρέθη σε ενωτικούς και ανθενωτικούς.

1449 Τελείται η στέψη του νέου αυτοκράτορος της Κων/πολης του Κων/νου ΙΑ΄ Παλαιολόγου που έμελλε να ήταν και ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτωρ.

1451 Τα ηνία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αναλαμβάνει ο οθωμανός σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ ο επονομαζόμενος Πορθητής.
Βυζαντινοί και σύμμαχοι. Η μόνη βοήθεια που δέχτηκαν οι Βυζαντινοί ήταν από τον Γενουάτη Ιουστινιάνη, ο οποίος πολέμησε γενναία και πέθανε για την Πόλη. Η οικονομική κατάσταση της Πόλης ήταν σε άθλια κατάσταση.

1453: Το χρονικό της Άλωσης.

Μάρτιος του 1453: Ο Σουλτάνος φθάνει κάτω από τα τείχη της Κων/πολης με πολυάριθμο στρατό, από στρατιώτες τεχνίτες, σιτιστές υπηρέτες και εργάτες και ατελείωτα πλήθη ατάκτων που τους προσείλκυε η προοπτική της λεηλασίας. Πολυάριθμοι φανατικοί Τούρκοι μοναχοί με κηρύγματα τόνωναν το ηθικό τους και την πολεμική τους ορμή.
7 Απριλίου: Κηρύχθηκε επίσημα η πολιορκία. Ο αγώνας ήταν άνισος. Στην Πόλη υπήρχαν 5000 Βυζαντινοί στρατιώτες και 2000 ξένοι Βενετοί και Γενουάτες και τα πληρώματα των πλοίων στο Κεράτιο Κόλπο. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας πήρε θέση στην πύλη του Αγίου Ρωμανού απέναντι από το σουλτάνο.

11 Απριλίου: Οι Τούρκοι αρχίζουν το βομβαρδισμό με κανόνια. Κύριοι στόχοι είναι το αυτοκρατορικό παλάτι στις Βλαχερνές και την πύλη του Αγίου Ρωμανού.
Με τη βοήθεια Ιταλού μηχανικού, ο Μωάμεθ, κατασκεύασε δίολκο δώδεκα χιλιομέτρων ανάμεσα στο Βόσπορο και στον Κεράτιο κόλπο, πίσω από το τείχος του Γαλατά. Στον Κεράτιο κόλπο σύρθηκαν νύχτα 70 πλοία με τα πληρώματα τους. Αυτό ήταν βαρύ πλήγμα για τους Κων/πολίτες οι οποίοι υπέφεραν από έλλειψη τροφίμων. Πολλοί συμβούλευαν τον αυτοκράτορα να φύγει και πως η παρουσία του έξω από τα τείχη θα έσωζε την πόλη. Ο Κων/νος απέρριπτε την ταπεινωτική αυτή λύση με θάρρος και αξιοπρέπεια.
12 Απριλίου: Οι Βυζαντινοί με επινοητικότητα αντιμετωπίζουν τις βολές. Κρεμούσαν στην εξωτερική πλευρά των τειχών δέματα με μαλλιά ή με φύλλα ώστε να εξασθενεί η ορμή των βολών. Δημιούργησαν ένα δεύτερο τείχος φτιαγμένο με χόρτα, καλάμια και λάσπη καλυμμένο με δέρματα.

13 Απριλίου: Η κυβέρνηση της Γένοβας καλεί εγγράφως όσους πολίτες της, βρίσκονται στην Ανατολή να συνδράμουν τον αυτοκράτορα Παλαιολόγο με κάθε τρόπο.
20 Απριλίου: Έφθασαν μπροστά στην Κων/πολη τρία καράβια Γενουατικά και ένα βυζαντινό φορτωμένο με προμήθειες. Αν και ο Τουρκικός στόλος κινήθηκε εναντίον τους, οι Βυζαντινοί κέρδισαν χάριν στην ναυτική απειρία των Τούρκων. Ο σουλτάνος είχε τόσο αναστατωθεί ώστε προχώρησε έφιππος μέσα στη θάλασσα.

7 και 11 Μαϊου: Ο Σουλτάνος προχωρά στο τελικό σχέδιο.Οι Τούρκοι επιχειρούν νέες εφόδους αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Μωάμεθ κάλεσε πολεμικό συμβούλιο κι έβγαλε λόγο εμψυχώνοντας το στρατό του υπογραμμίζοντας τους θησαυρούς που θα έβρισκαν μέσα στα ανάκτορα, στα σπίτια, στις εκκλησίες.
Οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιάκοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παραθαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα. Οι πολεμικές μηχανές, που έριχναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα.
Οι δικοί μας έκαιγαν τις εχθρικές πολεμικές μηχανές με το "υγρό πυρ", γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμένους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλεβόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς.

18 Μαϊου: Οι Τούρκοι στήνουν μεγάλο ξύλινο κινητό πύργο επάνω σε τροχούς κοντά στην πύλη του Αγ. Ρωμανού μπροστά στο χείλος της Τάφρου την οποία αρχίζουν να γεμίζουν. Οι Βυζαντινοί όμως τους απωθούν, αδειάζουν την τάφρο και επισκευάζουν τις ζημιές. Αδημονία και ανησυχία κυριαρχεί στο στρατόπεδο των Τούρκων
21 Μαϊου: Ο Σουλτάνος στέλνει πρέσβη στην Κων/πολη ζητώντας την παράδοση της πόλης.

25-26 Μαϊου: Συμβαίνουν πολλά δυσοίωνα στην Πόλη. Πέφτει κάτω η εικόνα της Παναγίας κατά τη λιτανεία της και τούτο παρά δόξαν γεγονός φρίκην πολλήν και αγωνίαν μέγιστην και φόβος πασιν ενέβαλεν. Επιπλέον ξεσπά μεγάλη νεροποντή με βροντές, αστραπές, χαλάζι και τη επόμενη νέφος βαθύ την πόλιν πασαν περιεκάλυψε από πρωϊας βαθείας έως εσπέρας.

Κυριακή 27 Μαϊου: Ο βομβαρδισμός άρχισε με ιδιαίτερη ένταση και εναντίον των χερσαίων τειχών και εναντίον του τείχους του Κεράτιου.
Δευτέρα 28 Μαϊου: Η Κων/πολη προετοιμαζόταν πυρετωδώς για τη μεγάλη επίθεση. Ταυτόχρονα ο κόσμος προσευχόταν και έγιναν λιτανείες με περιφορές εικόνων μπροστά στα κατεστραμμένα τείχη. Το βράδυ έγινε κατανυκτική λειτουργία στην Αγία Σοφία που έμελλε να είναι και η τελευταία. Ό καίσαρ κι οι άρχοντες εγύριζαν όλη την πόλη. με δάκρυα και θρήνους ικέτευαν τους αρχηγούς και τους στρατηγούς, όλους τους στρατιώτες κι όλο το λαό να μην χάνουν τις ελπίδες τους, να μην κάνουν βήμα πίσω - αλλά με θάρρος κι ακλόνητη πίστη χτυπάτε τους εχθρούς κι ο Κύριος και θεός μας θα μας βοηθήσει. Κι επρόσταξε να σημαίνουν όλες οι καμπάνες συναγερμό των πάντων, σύσσωμος ο λαός έτρεχε στα τείχη κι επολέμαγε τους Τούρκους. έγινε φονικός πόλεμος, φριχτό κι αβάσταχτο ήταν να βλέπεις τόση ανδρεία και παρατολμία.

Τρίτη 29 Μαϊου: Οι Τούρκοι αρχίζουν την επίθεση από την πύλη του Αγ. Ρωμανού όπου το τείχος ήταν σχεδόν κατεστραμμένο. Οι πρώτες επιθέσεις αποκρούσθηκαν μετά από μάχη σώμα με σώμα.
Οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλλουν στην Πόλη κατά μάζες.
μήνας Μάιος, την 29η μέρα, κι έτσι αλήθεψε ο χρησμός: "Με Κωνσταντίνο έγινε και πάλι με Κωνσταντίνο θ' αποθάνει".

29η Μαϊου, 2:30 το μεσημέρι: Η χιλιόχρονη βυζαντινή αυτοκρατορία είχε καταλυθεί.

Ένα μεγάλο πλήθος άνδρες και γυναίκες, που όλο και μεγάλωνε από τους κυνηγημένους, στράφηκε προς τον πιο μεγάλο ναό της Πόλης, που ονομάζεται Αγια Σοφιά. Μαζεύτηκαν εδώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Σε λίγο όμως πιάστηκαν από τους Τούρκους χωρίς αντίσταση. Πολλοί άνδρες σκοτώθηκαν μέσα στο ναό από τους Τούρκους. Αλλοι πάλι σ' άλλα μέρη της Πόλης πήραν τους δρόμους χωρίς να ξέρουν για που. Σε λίγο άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι πιάστηκαν και πολλοί όμως από τους Ελληνες φάνηκαν γενναίοι αντιστάθηκαν και σκοτώθηκαν, για να μη δουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους σκλάβους.
Στις 2:30 το μεσημέρι η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το σύμβολο του Ελληνισμού και Χριστιανισμού, είχε καταλυθεί.

Σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας της Πόλης από τους Τούρκους ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αγωνιζόταν ως απλός στρατιώτης με θάρρος και ανδρεία στα τείχη. Το παράδειγμα του έδινε θάρρος στους άλλους στρατιώτες που ξεπερνούσαν τους εαυτούς τους στην υπεράσπιση της Βασιλεύουσας. Όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αντιλήφθηκε ότι οι Τούρκοι είχαν μπει στην εσωτερική πλευρά των τειχών από την Κεκρόπορτα, έβγαλε τα βασιλικά του ρούχα και όλα τα σύμβολα της αυτοκρατορικής του εξουσίας και παίρνοντας ένα σπαθί και μια ασπίδα κατευθύνθηκε στην Πύλη του Ρωμανού για να αγωνιστεί μέχρι θανάτου, αφού η μάχη φαινόταν χαμένη.

Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε. Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει του Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη και να τους κυνηγήσει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους", Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδο της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του θεού για να τον ξυπνήσει.

"0I ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ". Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

"Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες".
Σώπασε, κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζης, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι".

http://www.manesis.gr/alosi/alosi.htm

ΚΩΣΤΑΣ ΗΛΙΑΚΗΣ - ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΗΡΩΑΣ

Ο Σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης σκοτώθηκε στις 23 Μαϊου 2006.

Το αεροπλάνο του κατέπεσε κοντά στην Κάρπαθο έπειτα από προσπάθεια αναχαίτισης τουρκικού F-16. Ηταν πατέρας δύο παιδιών 1,5 και 5 χρονών.

Ανατριχιάζω όταν ακούω το τραγούδι και βλέπω τις εικόνες
ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι παλικάρια σαν τον ΗΛΙΑΚΗ.
Δόξα και τιμή στους ΗΡΩΕΣ της πατρίδας

(Το βίντεο, εξαιρετικά αφιερωμένο στην απάτριδη αριστερίστικη "νομεκλατούρα". Γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν Έλληνες με ιδανικά.)

ρίξτε και μια ματιά στην παρακάνω ιστοσελίδα ...
http://www.geocities.com/anaxfiles/forum/karpathos.html
και θα εκπλαγείτε ...

Παρ’ ολίγον… Φοίνικες! (Τι πραγματικά πιστεύει ο Χρίστου)!

(EΙΡΗΣΘΩ, TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ)

Ο Χ Ρ Η Σ Τ Ο Σ ΖΑΧΑΡΑΚΙΣ υπήρξε ένας ικανός πρέσβυς της ΩΣ ΜΗ ΩΦΕΙΛΕ πρεσβείας της Ελλάδος στην Κύπρο.
(Αυτό το δικό μας «ως μη ώφειλε», παράγεται βεβαίως από την επικριτικότατη ετυμηγορία της Ιστορίας.
Για το ότι, οι όπου γης Έλληνες των τελευταίων 187 ετών, με πρώτους υπεύθυνους την εκάστοτε ηγεσία, αποδειχθήκαμε ανάξιοι να ενσωματώσουμε και την Κύπρο στην Ελλάδα).

Στη Λευκωσία ο Ζαχαράκις υπηρέτησε ως σύμβουλος (1975-1978), όταν ήταν πρέσβυς εδώ ο Μιχάλης Δούντας.
Πρέσβυς ανέλαβε το 1979 μέχρι το 1986, που τον αντικατέστησε ο Θέμος Στοφορόπουλος.
Κατόπιν ανέλαβε, διαδοχικά, μέχρι το 1989 μόνιμος αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ, πρέσβυς στην Ουάσινγκτον ώς το 1993 και μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ μέχρι το 1999. Πολλές, λοιπόν, από τις «50 Μικρές Ιστορίες» που δημοσιεύει στο άρτι εκδοθέν βιβλίο του, ««Άκρως Απόρρητο Ειδικού Χειρισμού - Κατάθεση μνήμης και στοχασμών 1979-2004» (εκδ.Λιβάνη), περιλαμβάνουν και τα όσα τού έλεγαν οι εδώ πολιτικοί και κομματικοί, με τους οποίους συναντιόταν. Άλλοι έχουν ήδη αναπαυθεί, (όπως οι Σπ. Κυπριανού, Εζ. Παπαϊωάννου, Αλ. Μιχαηλίδης, Κοκής Ιωαννίδης) και άλλοι συνεχίζουν (Κληρίδης, Λυσσαρίδης, Ρολάνδης, Τάσσος, Λέλλος, Γαλανός κ.ο.κ.).

Αποτελεί, ως εκ τούτου, λίαν ενδιαφέρουσα μαρτυρία, τι ο καθένας τους έλεγε και πώς πολιτευόταν. Στους χειρισμούς του Κυπριακού και όχι μόνο. Έτσι όπως τα απέγραφε στις σημειώσεις του, καθημερινός συνομιλητής τους, ο Ζαχαράκις. Χρήσιμο τω όντι βοήθημα, για όσους μελετούν πεπραγμένα και κατάντιες της 25ετίας… Ιδού ένα παράδειγμα, από την «32η Ιστορία» και τη σελίδα 343:

«Ο Α. Χρίστου, μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και υιός ακελικού βουλευτού, μου ανέφερε τα εξής χαριτωμένα, στις 10 Απριλίου [1986]: Ο ισχυρισμός για ύπαρξη Ελληνισμού στην Κύπρο συνιστά εσφαλμένη και αναληθή θέση! Η χρήση της ελληνικής γλώσσας από τους Ε/κυπρίους αποτελεί συμπτωματικό γεγονός, γιατί αυτή επεβλήθη από μερικές εκατοντάδες Έλληνες, όταν στην Κύπρο ζούσε γηγενής πληθυσμός 500.000 ατόμων, επί των οποίων θα μπορούσαν να έχουν υπερισχύσει οι Αιγύπτιοι ή οι Φοίνικες! Η κατοχή της Κύπρου δεν είναι τουρκική αλλά ιμπεριαλιστική, το πρόβλημα είναι καθαρά δικοινοτικό και αυτό δεν το έχει αντιληφθεί ούτε η ελληνική Αριστερά, που προσπαθεί να δώσει μαθήματα μαρξισμού στο ΑΚΕΛ, ενώ είναι γνωστή για τις παρεκκλίσεις της! Τα δεινά της Κύπρου, αποτέλεσμα της συμπαιγνίας Ελλάδος-Τουρκίας-Αγγλίας, άρχισαν με την ένοπλη σύγκρουση των χιτών του Γρίβα και της Αριστεράς στη Λάρνακα το 1950, γιατί από τότε οι φασίστες επεδίωκαν να ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα»!

Δεν είναι… ε κ π λ η κ τ ι κ ό ;

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

Ιστορικά

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 : 2000 Βορειοηπειρώτες (Ιερολοχίτες), με τους 3 μητροπολίτες (Δρυϊνουπόλεως, Κονίτσης και Κορυτσάς) και τον Γεώργιο Χ. Ζωγράφο (γιο του μεγάλου ευεργέτη της πατρίδος μας) ανακηρύσουν την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ Β.ΗΠΕΙΡΟΥ!

17 Μαϊου 1914 (3 μήνες αργότερα) μετά τα νικηφόρα αποτελέσματα των αγώνων, το νεοσύστατο Αλβανικό κράτος αναγκάζεται να υπογράψει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας και να παραχωρίσει ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ Β.ΗΠΕΙΡΟ.

Σήμερα (19/5/2008) όπως κάθε χρόνο, στο ακριτικό Δελβινάκι (λίγα χλμ μακρυά από τα ελληνοαλβανικά σύνορα) γιορτάστηκε από την Ι.Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως κ Κονίτσης η επέτειος υπογραφής (αναγνώρισης από την Αλβανία) της Αυτονομίας της Β.Ηπείρου, το 1914.

Εντυπωσιακή ήταν φέτος η συμμετοχή εκτός από τη ΣΦΕΒΑ-ΠΑΣΥΒΑ και αρκετών βορειοηπειρωτικών Συλλογων- νεολαιών αλλά και εκατοντάδων βορειοηπειρωτών.

Ανάμεσα στα συνθήματα που με πάθος φωνάχτηκαν από τη νεολαία ήταν
"Αυτονομία στη Βόρειο Ήπειρό μας",
"Οι Βορειοηπειρώτες και πάλι θα νικήσουν",
"από την Κερήνεια ως την Κορυτσά - οι έλληνες παλεύουν -για τη λευτεριά"
"ελληνικά σχολεία στη Βόρειο Ήπειρό μας" κ.α.
ενώ δεν έπαψαν να ακούγονται τα γνωστά μαχητικά τραγούδια της ΣΦΕΒΑ

Υπενθυμίζουμε ότι στον ένοπλο αγώνα του 1914 συμμετείχαν εκτός από Κρητικούς και Κύπριοι εθελοντές που έσπευσαν να προσφέρουν τη ζωή τους θυσία στο σκλαβωμένο κομάτι της Ηπείρου.

(ενημερωτικό υλικό για τους αγώνες του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού μπορείτε να βρείτε και στην ιστοσελίδα:
http://www.sfeva.gr )

Επιστολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη προς τον Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα

Επιθυμώ να απευθυνθώ σε σας δημόσια διαμέσου αυτής της δημόσιας επιστολής
ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ του ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ προς τον ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΡΕΣΒΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, Γλυφάδα, 9 Μαϊου 2008
Οι Αμερικανοί νεολαίοι, πολλοί ήταν Ελληνοαμερικανοί, που σκοτώθηκαν στην Ευρώπη στον Β΄ πόλεμο δεν σκέφθηκαν ότι μετά τη θυσία τους η visa για τις ΗΠΑ θα κρίνονταν από τους ομοϊδεάτες των Ναζί ρατσιστές της Άγκυρας
Κύριε Πρέσβη,
Επιθυμώ να απευθυνθώ σε σας δημόσια διαμέσου αυτής της επιστολής. Αυτός ο τόπος παρ’ όλες τις κακοποιήσεις που υπέστη διατηρεί το πνεύμα του, το πνεύμα του τόπου κατά τον Αριστοτέλη. Παραμένει ένας τόπος της Αγοράς, της Εκκλησίας του Δήμου, της παιδείας του θεάτρου, της Διαφάνειας, του φωτός.
Είχα πλήρη συνείδηση ότι η ομιλία μου στην Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ) στις 9 Σεπτεμβρίου 2006 κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής Γενοκτονίας θα προκαλούσε πολλές δυσαρέσκειες και αντιδράσεις σε ορισμένα περιβάλλοντα της Αθήνας αλλά πολύ περισσότερο στην Άγκυρα. Πληροφορήθηκα ότι η Άγκυρα διαμαρτυρήθηκε για το μνημείο. Δεν έμεινα πολύ στην σκέψη ότι θα αντιδρούσατε ακυρώνοντας την VISA που, οφείλω να πω, με μεγάλη ευγένεια μου παραχωρήθηκε. Το θεωρούσα ακραίο μέτρο που θα σας εξέθετε πολύ. Διέκρινα ότι ακόμα και οι υπηρεσίες σας στο αεροδρόμιο του Σικάγου κατάλαβαν ότι εκτεθήκατε.
Από τη στιγμή όμως που αποφασίσατε να ακυρώσετε την βίζα που εσείς πριν είκοσι μήνες μου παραχωρήσατε, οφείλατε να με ενημερώσετε. Αυτό κάνουν τα πολιτισμένα κράτη καθώς και οι πρεσβευτές που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Εκτός αν επικράτησαν ευτελείς σκέψεις.
Τι είπα όμως στην Φιλαδέλφεια κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου της Ποντιακής γενοκτονίας ώστε να προκληθούν αντιδράσεις. (Όπως ήταν φυσικό η ομιλία μαζί με το βιβλίο μου The Pontian question in the United Nations με την συγκινητική προσπάθεια ορισμένων Ποντίων συναθλητών μου στις ΗΠΑ έφθασε σε γερουσιαστές, μέλη του Κονγκρέσου, στους υποψήφιους για το χρίσμα Προέδρους).
Είπα, λοιπόν, ότι δεν κατανοώ γιατί οι κεντρικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ ταυτίζονται με τα Κεμαλικά Γκουλάκ, με μια ιδεολογία του θανάτου που αντιπροσωπεύει ο Κεμαλισμός. Γιατί ο Κεμαλισμός είναι κύρια μια ιδεολογία του θανάτου. Αναφέρθηκα σε μια άλλη ηθική, ανθρώπινη, διπλωματική παράδοση, σχολή θα έλεγα των αείμνηστων διπλωματών Χόρτον και Μοργκεντάου στην οποία οφείλουν οι ΗΠΑ σήμερα να ανατρέξουν αν δεν θέλουν να λερώνονται και να θεωρούνται συνένοχες εγκλημάτων. Πρότεινα μάλιστα την ανέγερση μνημείων τους τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Καισαριανή και την Νίκαια, την Κοκκινιά. Ξέρετε η προλεταριοποίηση, η εργατική τάξη της Ελλάδας δεν γεννήθηκε διαμέσου της καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά δια της προσφυγοποίησης.
Είδα στην ομιλία μου την λύση του Τουρκικού προβλήματος, του Νέου Ανατολικού Ζητήματος στην πολυκεντρικότητα της Ανατολίας, της Μικράς Ασίας και όχι στην Σκύλα του Κεμαλισμού ή την Χάρυβδη ενός ιδιόμορφου και βίαιου τουρκικού Ισλάμ, ούτε στην ένοχη και εγκληματική σύνθεση τους. Οι ΗΠΑ είναι η παγκόσμια καρδιά μιας πολυκεντρικής ομοσπονδιακής παιδείας και αυτό είναι πολύ κατανοητό. Αυτό εξ’ άλλου είναι και το ευρωπαϊκό παράδειγμα της Ισπανίας μετά τον Φράνκο και της Γερμανίας μετά τον Ναζισμό. Τόνισα ότι το ζήτημα δεν είναι ο εξευρωπαϊσμός του Πόντου (ή και του Πατριαρχείου) γιατί ο Πόντος είναι Ευρώπη. Εκεί γεννήθηκαν ορισμένοι Πατέρες της Ευρώπης επόμενα και δικοί σας. Το αιτούμενο είναι η άνθιση αυτής της Ευρωπαϊκής ιστορικής πολιτισμικής ψηφίδας της Ποντιακής, αντί της δολοφονίας της.
Κύρια της Ποντιακής γλώσσας, της πλησιέστερης προς την αρχαία ελληνική ομιλούμενης σήμερα γλώσσας, την οποία ομιλούν μεγάλοι πληθυσμοί στον Πόντο σήμερα. Όπως τονίσαμε στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα οι τουρκικές κυβερνήσεις οφείλουν να προστατεύουν αυτήν την γλώσσα ως μέρος της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς, αντί να την δολοφονούν
Η στιγμή των αποκαλυπτηρίων του Μνημείου ήταν συγκινητική, ιερή. Κάθε λαός που υπέστη πολιτικές βίας έχει δικαίωμα και χρέος να αναγείρει ένα ΣΗΜΑ, ένα μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς του. Επί δεκαετίες οι Πόντιοι των ΗΠΑ, πολλοί από τους οποίους έφθασαν ξεριζωμένοι από τον Πόντο χωρίς τον ενδιάμεσο σταθμό της Ελλάδας, στερήθηκαν ενός μνημείου της Μνήμης των νεκρών τους.
Αυτό ήταν το ηθικό, διανοητικό, αξιακό, πολιτικό επίπεδο της Αγοράς, του Λόγου, της Ελεύθερης έκφρασης στο οποίο κινήθηκα εγώ στην Φιλαδέλφεια. Εσείς όμως αντιδράσατε με μια πράξη βίας, χωροφυλακίστικη έλεγαν κάποτε στην Ελλάδα. Μου στερήσατε το δικαίωμα παρουσίας και έκφρασης της γνώμης μου κατα το συμπόσιο που θα γινόταν σε κεντρικό ξενοδοχείο του Σικάγου στο οποίο ήμουν προσκεκλημένος. Μου είπαν ότι καιρό πριν αποπειραθήκατε να το κάνετε με τον αληθινά δημοκράτη Τούρκο συγγραφέα Τανέρ Αξαμ. Το χειρότερο όμως είναι ότι μου στερήσατε μια ιερή στιγμή. Την παρουσία μου στο θρησκευτικό και πολιτικό μνημόσυνο των θυμάτων της Ποντιακής γενοκτονίας που θα γινόταν στην Νέα Υόρκη με αφορμή την συμπλήρωση 89 χρόνων από την διάπραξη αυτού του εγκλήματος. Αυτή είναι η σχέση σας με τη μνήμη των νεκρών της 11ης Σεπτεμβρίου;
Είναι πολύ γνωστό ότι εδώ και δύο δεκαετίες ελάχιστοι άνθρωποι, ελαχιστότατοι, ένας - δύο στην αρχή, πετύχαμε να επιστρέψει η Ποντιακή διάσταση, οι Πόντιοι, ο Πόντος στην ιστορία και την γεωγραφία. Είχε εξαφανισθεί επί δεκαετίες η λέξη Πόντος. Είχαμε όχι μαζί μας αλλά απέναντι μας, όχι συμμάχους αλλά αντιπάλους και εχθρούς τα κράτη και τους διάφορους μηχανισμούς τους ακόμη και το «Αθηναϊκό» «κράτος» και τους μηχανισμούς του.
Τα μόνα εφόδια, τα μόνα όπλα μας ήταν το ήθος, οι ιδέες, η ψυχή μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Και η ιστορία έδειξε ότι πετύχαμε.
Διανύσαμε πολλούς κύκλους. Τώρα είμαστε στην περίοδο που το Ποντιακό Ζήτημα έρχεται στην διεθνή πολιτική ως ένα Εθνικό - Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ζήτημα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος και κανένα σοβαρό κράτος δεν πιστεύει ότι μπορεί αυτό να αποτραπεί. Γιατί; Είμαστε ημίθεοι; ήρωες; Όχι, απλά γιατί αυτό θέλει η ιστορία.
Ορισμένοι θέλουν να κρατήσουν τις εκφράσεις του στο επίπεδο της ενορίας της Αστόρια, ας πούμε, της Νέας Υόρκης, σε υποκριτικά μνημόσυνα ρουτίνας κάθε 19 Μαϊου, να παγιώσουν έναν Ποντιακό συναλλασσόμενο συνδικαλισμό, μια ψευτοακαδημαϊκή και ψευτοεπιστημονική ποντιολογία. Αυτές είναι οι ψευδαισθήσεις τους.
Εσείς κατόπιν παράκλησης, συμμαχικής αλληλεγγύης, διαπραγμάτευσης πάρε - δώσε, με τους ένστολους ή ημισεληνοφόρους με το σπαθί πεχλιβάνηδες νταήδες της Άγκυρας (ότι πιο βίαιο παρήγαγε η ιστορία) πιστεύετε ότι θα εμποδίσετε, περιορίσετε, θα κρατήσετε χαμηλά, θα καταργήσετε μια τάση της ιστορίας.
Με αυτές όμως τις πράξεις σας καταλήγετε να είστε απολογητές και προστάτες μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Ή για να χρησιμοποιήσω έναν όρο με τον οποίο θα συμφωνούσαν τόσο οι Χόρτον και Μοργκεντάου όσο και ο πρώην Κυβερνήτης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης George Pattaki που αναγνώρισε την Ποντιακή γενοκτονία, κυνδινεύετε να θεωρηθείτε «καπό» αυτής της ιδεολογίας και αυτού του κράτους. Αναζητήστε στους μηχανισμούς θανάτου του Ναζισμού την σημασία αυτού του τίτλου και του ρόλου του. Δεν νομίζω ότι είναι αυτό το πνεύμα της Φιλαδέλφειας, της πρώτης πρωτεύουσας των ΗΠΑ του Liberty Bell και του Αμερινανικού Συντάγματος. Ούτε σκοτώθηκε γι αυτό η Αμερικανική Νεολαία, πολλοί Ελληνοαμερικανοί στην Ευρώπη και την Ασία στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ούτε θα σκέφθηκαν ότι μετά την θυσία τους την VISA για τις ΗΠΑ θα την παραχωρούν οι ομοϊδεάτες των Ναζί, οι ρατσιστές της Άγκυρας. Η πράξη σας όμως σας ενοχοποιεί και για ένα άλλο ζήτημα.
Είναι γνωστό ότι λόγω των εθελοντικών, αληθινά μη κυβερνητικών δραστηριοτήτων μου υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων στην Ανατολία και την Μεσσοποταμία, οι επίσημες ομάδες θανάτου της Άγκυρας σχεδίαζαν την δολοφονία μου. Αυτό μου ανέφερε το 1994 ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εν ζωή που το γνωρίζουν. Αυτές οι ευγενείς δραστηριότητες μου που έχουν ως θεμελιακή αξιακή αφετηρία τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και την αγάπη μου για τους λαούς, συνεχίσθηκαν και θα συνεχισθούν σε όλο τον πλανήτη. Λόγω παράδοσης κινήθηκα πάντοτε σε μια σφαίρα ελευθερίας. Πολύ περισσότερο όταν διάβηκα το Ιόνιο Πέλαγος καταφεύγοντας στην Ιταλία, διωκόμενος από την δικτατορία των Συνταγματαρχών. Ξέρετε εσείς για ποια δικτατορία μιλώ.
Αυτές οι εγκατεστημένες στην Άγκυρα ομάδες θανάτου παρά κυβερνήσεις και Στρατιωτικά Επιτελεία δεν αρκούνται στον περιορισμό, στην απαγόρευση των δραστηριοτήτων μου, όπως σας ζήτησαν να πράξετε. Αλλά στον περιορισμό, την απαγόρευση της ίδιας μου της ζωής. Η πράξη σας διευκολύνει, τροφοδοτεί τα βίαια ένστικτα και τις βάρβαρες επιδιώξεις τους. Οφείλω λοιπόν να πω δημόσια ότι εσείς προσωπικά και η κυβέρνηση σας θα είστε συνένοχοι αν συμβεί κάτι με τη ζωή μου.
Νομίζω ότι μια ισχυρή αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Όπως και μια έξυπνη αυτοκρατορία θα μου ζητούσε συγνώμη. Χωρίς τη συγνώμη σας νομιμοποιούμαι ηθικά και πολιτικά στην ανάδειξη της κατηγορίας την οποία σας απευθύνω, ως απολογητή μιας ιδεολογίας του θανάτου, του Κεμαλισμού. Μια δυσβάστακτη για σας εικόνα και ταυτότητα για τους άμεσους χρόνους. Γιατί στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον πλανήτη μας, άνθρωποι καλής θέλησης λάτρεις της ιδεολογίας της ζωής και της αρμονίας ανάμεσα στους ανθρώπους κινούνται σε μιαν άλλη κατεύθυνση. Στην καθιέρωση της 19ης Μαϊου οχι μόνον ως ημέρας μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων αλλά ως κοινή ημέρα μνήμης των πολλών θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως καθιερώθηκε η 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Ναζισμού.
Αυτή η κατηγορία θα σας συνοδεύει παντού. Στην Νεμέα, στους Δελφούς, στην Ολυμπία, στην Αγορά των Αθηνών, στα Κολλέγια και ειδικά στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης. Ξεριζώθηκε από την Μερζιφούντα του Πόντου και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έτσι ο Πόντος αντί να παράγει σπουδαστές επιστήμονες, παράγει δολοφόνους όπως αυτούς του Καθολικού Ιταλού ιερωμένου Ανδρέα Σαντόρο και του Αρμένιου δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ. Ένας σπουδαστής του Ανατόλια της Μερζιφούντας, ο Συμεών Ανανιάδης, κρεμάστηκε από τους Κεμαλικούς το 1921 όπως χιλιάδες άλλα παιδιά. Τι θα πείτε εσείς στους σημερινούς σπουδαστές του Ανατόλια; Ότι σέβεστε ή δολοφονείτε την μνήμη του;
Τι θα πείτε στους κατοίκους της πόλης Υψηλάντη στο Μίτσιγκαν; Ότι ενώ ο Ουάσινγκτων συνομιλούσε με τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Υψηλάντη εσείς συνομιλείτε με τον Δράμαλη και τους συνεχιστές πασάδες του; Όχι μόνο συνομιλείτε αλλά εκτελείτε και εντολές τους. Μία ερώτηση. Μήπως σας ζήτησαν να με παραδώσετε ώστε να με στείλουν στο Δεβισλίκ, στρατόπεδο εξόντωσης των Ποντίων νότια της Τραπεζούντας; Ήταν χειρότερο από το Άουσβιτς. Αυτή είναι ακόμα η δική σας οπτική για την Μικρά Ασία; Πόσο εφιαλτικό, τερατώδες είναι αλλά και πόσο μεγάλη η θλίψη για την κατάπτωση σας.
Ευτυχώς κύριε Πρέσβη, οι ΗΠΑ, η Αμερική είναι πληθυντική. Δεν γίνονται μόνο πράξεις του σκότους όπως αυτή του Σικάγου, αλλά και του φωτός όπως οι αναγνωρίσεις της Ποντιακής γενοκτονίας από πολλές Πολιτείες και πόλεις των ΗΠΑ.
Σας χαιρετώ
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Υ.Γ. Εσείς δυστυχώς μπήκατε στην Ελλάδα με το αριστερό πόδι. Έπρεπε να προσέξετε. Έπρεπε να μπείτε με το δεξί στο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Διεθνής Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών Ιnternational League for the Rights and Liberation of Peoples
Μη Κυβερνητική Οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ
Ερευνητής, συγγραφέας, εκδότης
Στράβωνος 29, 16674 Γλυφάδα
Τηλ. - Fax: 210 8982811

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Είναι γνωστό πως οι Πομάκοι της Θράκης (αρχαίο ελληνικό φύλο που βίαια εξισλαμίσθηκαν επί Τουρκοκρατίας) δίνουν και σήμερα τον αγώνα τους για τη διατήρηση της πολιτιστικής τους ταυτότητας, ενάντια στις πιέσεις που δέχονται από το Τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.

Στον πρόσφατο εορτασμό της εθνικής επετείου της 25 Μαρτίου, στο χωριό Σμίνθη στην γιορτή που έγινε στο Γυμνάσιο (υπόψι, το γυμνάσιο είναι κανονικό ελληνικό Γυμνάσιο και όχι μειονοτικό) ανάμεσα σε πλήθος ελληνικών χορών, τα παιδιά χόρεψαν και έναν πομάκικο (που μοιάζει με τον γνωστό χασαποσέρβικο).

Το γεγονός έκανε περήφανους τους Πομάκους κατοίκους της Σμίνθης, όχι όμως και τα φερέφωνα της Τουρκίας (που θέλουν σώνει κ καλά να εκτουρκίσουν τους Πομάκους). Διαβάστε τη συνέχεια ...


Προς: τον Υπουργό Παιδείας κ. Ευρυπίδη Στυλιανίδη
τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Σιούφα
τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργο Παπανδρέου

Κύριε Υπουργέ, κύριε πρόεδρε της Βουλής, κύριε πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ, κύριοι προϊστάμενοι,
Με ιδιαίτερη έκπληξη πληροφορηθήκαμε την επερώτηση του βουλευτή Ν. Ξάνθης του ΠΑΣΟΚ κ. Τσετίν Μάντατζη προς τον υπουργό Παιδείας σχετικά με τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου στην περιοχή του Δήμου Μύκης. Ο κ. Μάντατζη αναφέρει πως κατά τον φετινό εορτασμό κάποιος δάσκαλος «ανέθεσε στους μαθητές να χορέψουν βουλγαρικούς σκοπούς» και ζητάει από τον υπουργό να του πει «σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιου είδους πρακτικές».

Η πραγματικότητα, απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, είναι εντελώς διαφορετική. Στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 2008 μαθητές χόρεψαν μπροστά στο ηρώο της Σμίνθης παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς και ένα πομάκικο χορό (παραλλαγή του χασάπικου από την ορεινή Ξάνθη) ακούγοντας το πομάκικο παραδοσιακό τραγούδι «'Uchi mo, ma'yko, pre'uchi » (δίδαξέ με, μάνα μου, δίδαξέ με πιο καλά). Οι παρευρισκόμενοι Πομάκοι, μικροί και μεγάλοι, συμμετείχαν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό στον εορτασμό της απελευθέρωσης της Ελλάδας από την Τουρκία, καταχειροκρότησαν τα μαθητικά χορευτικά συγκροτήματα και χάρηκαν ιδιαίτερα που στα δημοτικά τραγούδια που ακούστηκαν συμπεριλήφθηκε και ένα τραγούδι της περιοχής τους, το οποίο δεν είναι βέβαια «βουλγάρικο» αλλά πομάκικο.


Θεωρούμε ιδιαίτερα παράξενη τη σύγκριση των πομάκικων τραγουδιών με τα βουλγάρικα εκ μέρους του κυρίου Μάντατζη και αναρωτιόμαστε: Έχει ο κ. Μάντατζη τις μουσικολογικές ή γλωσσολογικές γνώσεις που απαιτούνται για να διακρίνει τη μουσική των Πομάκων από την αντίστοιχη των Βουλγάρων;

Με ποιο δικαίωμα θα αποφασίσει αυτός στην ελληνική επικράτεια να μας απαγορεύσει να τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια; Με ποιο δικαίωμα ο κύριος Μάντατζη μας αμφισβητεί το δικαίωμα να μιλάμε τη γλώσσα μας, να γιορτάζουμε με το δικό μας τρόπο τις εθνικές γιορτές της απελευθέρωσης της πατρίδας μας της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό;

Πολύ περισσότερο αφού οι πρόγονοί μας θυσιάστηκαν για την Ελλάδα μας. Αν εκείνος επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται ως «Τούρκος», όταν εμείς συμμετέχουμε σε τέτοιες εθνικές γιορτές εκείνος οφείλει να μας αφήσει κι εμάς να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως μουσουλμάνοι, ως Έλληνες και ως Πομάκοι.


Με παλιά πομάκικα τραγούδια όπως «'Uchi mo, ma'yko, pre'uchi », «Planino staro planino» «Nurye ye bolna legnala», «Zaga'liha se», «Ru'sa ko'sa i'mom», «Glo^day mo glo^day, lu^be», «Ra'do be'lo mi'lo», «Υo'tkacha'y mo ot bahche'ta», «Pu'kniso tre'sni momi'na ma'yko», «Trimi'na bra'tye», «Kukavi'chkana kuko'va» και πολλά άλλα έχουν μεγαλώσει πολλές γενιές Πομάκων.

Είναι τραγούδια που τα μάθαμε από τους παππούδες μας και από τις γιαγιάδες μας, είναι η γλώσσα μας, η ιστορία μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά. Την τελευταία δεκαετία είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε τα τραγούδια μας σε μουσικές εκδόσεις από λαϊκούς Πομάκους τραγουδιστές όπως ο Μολλά Χασάν Ραήφ (από το Ωραίον), ο Ρόγγο Αλή, ο Σοφτά Χαλήλ, ο Αλή Εφέντη Φεράτ, ο Αχμετσίκ Μουσταφά, η Νερμάν Μολλά και πολλοί άλλοι.
Όλα αυτά αποτελούν για μας κειμήλια ιερά, τα αγαπάμε και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας τα προσβάλλει.


Κλείνοντας, θα θέλαμε να ρωτήσουμε αν τις φασιστικές και αντιπομακικές θέσεις του κ. Μάντατζη συμμερίζεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γεώργιος Παπανδρέου. Κύριε πρόεδρε, αναμένουμε εκ μέρους σας μία υπεύθυνη τοποθέτηση για τη μισαλλοδοξία και τον αντιπομακικό φανατισμό που κατά καιρούς έχει επιδείξει ο συγκεκριμένος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Τελειώνουμε με μία θερμή παράκληση προς τον υπουργό Παιδείας:

Κύριε υπουργέ,
Θα θέλαμε, ως Πομάκοι της ορεινής Ξάνθης, να σας παρακαλέσουμε να μεριμνήσετε για την προστασία της γλώσσας μας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από αυτούς που συστηματικά την υπονομεύουν. Επίσης σας παρακαλούμε να μεριμνήσετε ώστε να καθιερωθούν τα πομάκικα τραγούδια κατά τον εορτασμό όλων των εθνικών γιορτών στα Πομακοχώρια της Θράκης.

Με ιδιαίτερη τιμή

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ταχήρ Κόντε
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ιρφάν Μεχμεταλή

Γιατί Κυπρο-Ελλαδικοί και όχι Πανελλήνιοι ???

Αυτές τις μέρες, διεξάγονται στην Κύπρο, Ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, με συμμετοχή Κυπρίων και Ελλαδιτών αθλητών (δυστυχώς υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι που σκοπίμως ή αφελώς, χρησιμοποιούν τους όρους Κύπριοι και Έλληνες αντί Ελλαδίτες).

Ο τίτλος που δόθηκε είναι "Κύπρο-Ελλαδικοί Αγώνες" και αποφεύχθη διακριτικά ο τίτλος "Πανελλήνιοι". Είναι σαφές, ότι ο στόχος είναι να τονισθεί η κρατική οντότητα της Κύπρου. Είναι η πάγια τακτική που ακολουθεί η κομμουνιστική αριστερά στην Κύπρο από το 1974 και μετά. Το θέμα όμως είναι, ότι στο βωμό της υπογράμμισης της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, πραγματοποιείται και ένας βραδύς αλλά συστηματικός "αφελληνισμός" των Ελλήνων Κυπρίων, ιδιαίτερα στις τάξεις της άναρχο-ακροαριστεράς.

Για να μην χάσουμε όμως στο τέλος και τ' αυγά και τα πασχάλια, η χρυσή τομή θα μπορούσε να είναι: "Πανελλήνιοι ειδικοί Ολυμπιακοί αγώνες: Ελλάδα και Κύπρος".

Αν ήμουν ο Ταλάτ...

Του ΛΟΥΚΑ Γ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ στις 4-5-2008)


Νομίζω πως μόνον ένας ψυχίατρος θα μπορούσε να δώσει εξήγηση στη συμπεριφορά των πολιτικών μας σε σχέση με τη διαδικασία που ξεκίνησε με τη συμφωνία Χριστόφια - Ταλάτ. Είναι τόσο παράλογη η στάση τους, που διερωτάται κανείς αν υπάρχουν πολλοί μεταξύ τους που πράγματι σκοπεύουν σε λύση του προβλήματος ή απλώς συνεχίζουν την πολιτική του Παπαδόπουλου, δηλαδή την πολιτική της μονιμοποίησης της διχοτόμησης με άλλα μέσα. Για παράδειγμα, από την πρώτη στιγμή ξέσπασε και συντηρείται μια παρανοϊκή συνθηματολογία με επίκεντρο το σχέδιο Ανάν, την οποία, επαναλαμβάνω, μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να διερευνήσει και να επεξηγήσει. Ο πρόεδρος Χριστόφιας και μερικοί σύμβουλοι του από τη μια και όλοι οι βασικοί εκπρόσωποι του απορριπτισμού (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, Αρχιεπίσκοπος, μέσα ενημέρωσης), από την άλλη, έχουν επιδοθεί σε ένα βλακώδη δημόσιο συναγωνισμό δηλώσεων για να πείσουν το κοινό ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι πολέμιοι του (νεκρού;) σχεδίου Ανάν. Όλοι προσπαθούν να αποδείξουν τον "αντιανανισμό" τους. Φαίνεται πως ούτε οι μεν, ούτε οι δε κατάλαβαν ακόμη ότι το "όχι" δεν πουλά πια, και ότι ο Παπαδόπουλος απέτυχε, ακριβώς επειδή προσπαθούσε να πουλήσει κάτι για το οποίο δεν υπήρχαν πια πολλοί αγοραστές..

Βλέπουμε έτσι τους δημαγωγούς του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ να ξελαρυγγίζονται από το πρωϊ μέχρι το βράδυ ότι θα "αντισταθούν" σε προσπάθεια συζήτησης έστω και μιας λέξης από το σχέδιο Ανάν. Ακόμη λίγο θα ζητήσουν να δημιουγηθεί ένα καινούργιο αλφάβητο για να γραφτεί το νέο σχέδιο, ώστε να αρέσει και στον κ. Κάρογιαν. (Θα ήταν καλή ιδέα αυτή τη φορά να γραφτεί στα αρμένικα για να μην του θυμίζει το προηγούμενο). Βλέπουμε από την άλλη τον κ. Χριστόφια και τους συνεργάτες του να παίρνουν όρκους ότι δεν πρόκειται να δεχθούν να συζητήσουν τίποτε από το σχέδιο εκείνο. Συνεχίζουν το αηδές δημόσιο γλείψιμο του Κάρογιαν και του Ομήρου, δηλαδή των ηττημένων των εκλογών, παραγνωρίζοντας ότι οι πολίτες καταψήφισαν εκείνους και έδωσαν σε αυτούς την εντολή να κυβερνήσουν.

Εκείνο, όμως, που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η επιμονή της τ/κ πλευράς να γίνει η συζήτηση στη βάση του σχεδίου Ανάν, τη στιγμή που εμείς, με τη βλακεία μας, της δίνουμε την ευκαιρία να αποδεσμευθεί από την αποδοχή του. Αν ήμουν στη θέση του κ. Ταλάτ, θα αντιμετώπιζα τον Χριστόφια ως εξής: Ώστε κύριε δεν θέλεις ούτε να ακούσεις για σχέδιο Ανάν; Ωραία, αφού έτσι θέλεις, ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Λοιπόν, πάμε στο εδαφικό. Το Ανάν σας έδινε την Αμμόχωστο, τη Μόρφου, τη νεκρή ζώνη και 45 μεγάλα και μικρά χωριά; Ξεχάστε τα. Εγώ ξεκινώ από τη θέση ότι τα πληθυσμιακά δεδομένα έχουν αλλάξει, έγιναν 60% - 40%. Ξεχάστε και την Αμμόχωστο και τη Μόρφου. Πρέπει εσείς να μας δώσετε ακόμη ένα 4%. Ας πάμε στα στρατεύματα. Το σχέδιο Ανάν άφηνε 6.000 στρατιώτες το 2011, 3.000 το 2018 και 650 μετά το 2018; Αφού θέλετε διαπραγμάτευση από την αρχή, εγώ ξεκινώ με τη θέση ότι η αποχώρηση θα αρχίσει 15 χρόνια μετά τη συμφωνία. Πάμε και στους εποίκους. Το σχέδιο Ανάν άφηνε εδώ 40.000; Στο μεταξύ έχουν έλθει μυριάδες άλλοι, έχουμε τώρα 300.000. Αφού δεν σας αρέσει το Ανάν εγώ λέγω πως είναι απάνθρωπο να διώξουμε έστω και ένα. Ξεκινώ από τη θέση πως πρέπει να μείνουν και οι 300.000 που είναι σήμερα στην Κύπρο. Αφού λοιπόν δεν σας αρέσει το σχέδιο Ανάν δεν έχω πρόβλημα. Κοπιάστε να αρχίσουμε τη διαπραγμάτευση από την αρχή. Να δούμε ποιος έχει να χάσει.

Κάπως έτσι θα πολιτευόμουν αν ήμουν ο Ταλάτ. Και ας κοπιάσει ο κ. Χριστόφιας να διαπραγματευτούμε ένα σχέδιο που να μην έχει μέσα ούτε λέξη από το Ανάν. Ούτε μια λέξη. Αφού θα το ρίξουμε στη δημαγωγία όποιον πάρει ο Χάρος. "Έτσι κελλέ, έτσι ξιουράφι θέλει", λέει μια τουρκική παροιμία.

Εγώ πάλι, γιατί έχω την εντύπωση ότι το ποιο πάνω άρθρο το έγραψε ο ίδιος ο Μεχμέτ Αλή Ταλάτ με το ψευδώνυμο "Λουκάς Γ. Χαραλάμπους" για να μας μπερδέψει;