Πέμπτη 28 Αυγούστου 2008

Προφητείες αγίων γερόντων της Ορθοδοξίας για τις μέρες που πλησιάζουν



“555 Χρόνια από την Άλωση της Πόλης και το παρακάτω κείμενο φαντάζει περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ…”

Ο Γέροντας Παΐσιος αποκαλύπτει στον Ανέστη Μαυροκέφαλο, τα γεγονότα που θα προηγηθούν της παράδοσης της Κωνσταντινούπολης στους Έλληνες, όπως επίσης και ορισμένα από εκείνα που θα ακολουθήσουν

Καθώς η καταγωγή μας είναι απʼ την Καππαδοκία και η μία γιαγιά μας κατάγεται απʼ το χωριό του Γέροντα, απʼ τα Φάρασα, ενώ η άλλη απʼ την Καισάρεια, έχουμε κοινές ρίζες με το Γέροντα, και επειδή εκείνα τα μέρη μας πονάνε ιδιαίτερα τώρα που είναι σε ξένα χέρια, ρωτούσα συνέχεια το Γέροντα για την Τουρκία, τι θα γίνει με τον Ελληνισμό και άλλα σχετικά.

Κάποτε, είχα πάει στο Γέροντα με ένα φίλο μου και εκεί συναντήσαμε μία παρέα από πέντε παιδιά. Τότε, ρώτησα το Γέροντα ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. “Γέροντα”, του λέω, “απʼ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;” Μου απαντά: “Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δε θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”.

Μετά ρωτάω: “Γέροντα, πώς θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;” “Όταν”, λέει, “θα ακούσεις την τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί”. Λέω: “Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;” “Κοίταξε, μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο”.

Σʼ αυτό το σημείο ρωτάω: “Εμείς, τι θα κάνουμε; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σʼ αυτόν τον πόλεμο;” “Όχι” λέει. “Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει μέρος σʼ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν. Γιʼ αυτό, επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δε θα πάθουμε κακό οι Έλληνες. Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς το Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται. Και θα Βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι. Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι ευλαβής, είναι καλός”. “Γέροντα”, τον ρωτάω μετά, “την Πόλη θα την δώσουν σʼ εμάς;” “Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή θα το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. Τότε θα το καταλάβουν αυτό. Αυτά που σου λέω, μην τα πεις σε κανένα. Θα σε βγάλουν τρελλό. Γιατί δεν είναι ώριμες οι συγκυρίες ακόμα. Τότε θα το καταλάβεις”. Αυτή η συζήτηση με το Γέροντα έγινε το 1991, όταν υπηρετούσα στο στρατό.

‘Αλλη φορά, ο Γέροντας είπε: “Η διοίκηση της Πόλης, από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική”. Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στο Γέροντα. Απʼ τους τρεις αξιωματικούς ο ένας έλεγε: “Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη. Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε”.

Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στο Γέροντα. Ένας απʼ αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο - αυτός, σημειωτέον, πήγαινε στο Γέροντα για πρώτη φορά - και του λέει:

“Εσύ, σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απʼ την αρχή”.

Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε, ήταν φοιτητής. Μετά, ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει:

“Κι εσύ, Ανέστη, θα πας στην Πόλη. Κι εσείς οι δύο - έδειξε εμένα και τον φίλο μου - θα πάτε στην Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό”.

Δε μου τον φανέρωσε το σκοπό. Μετά απʼ αυτό, μου μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.

Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελλί του Γέροντα, έτυχε να είναι μέσα ένας πρώην μουσουλμάνος από τη Θράκη. Τον πιάνω και του λέω:

“Εσύ πώς συνέβη και ήλθες εδώ, στο Γέροντα;” Σταύρο τον έλεγαν.

“Άσε”, λέει, “κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένειά μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να Βαπτισθούμε”.

Και σε άλλη επίσκεψή μας στην Παναγούδα, ήταν παρών και ο μουσουλμάνος που Βαφτίσθηκε, ο Σταύρος. Τότε, πάλι μας ανέφερε ο Γέροντας για τα γεγονότα, πώς θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει ο κύριος Σταύρος:

“Γέροντα, να κρατήσω ένα σακκί αλεύρι για να μπορέσω νʼ αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;”

“Όχι”, του λέει, “μην παίρνεις, γιατί ο γείτονάς σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει”!

Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει σε χωριό. Τώρα, εμείς που ζούμε στις πόλεις, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Γιʼ αυτό, άλλη φορά, ο Γέροντας έλεγε:

“Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει”.

“Εντυπωσιακές λαϊκές παραδόσεις και χρησμοί επιμένουν ότι το καλοκαίρι και η επόμενη περίοδος που ακολουθεί είναι εξαιρετικά κρίσιμα. Είναι χαρακτηριστικός ο θρύλος που είναι ευρέως γνωστός και διαδεδομένος στους Τούρκους, και λέει πως όταν ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε στην Αγία Σοφία νικητής, σήκωσε το βλέμμα και είδε σε όραμα ψηλά τον αριθμό 555 και ταυτόχρονα άκουσε μια φωνή που του έλεγε:

“ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΓΙΑ 555 ΧΡΟΝΙΑ”.

Το καταπληκτικό είναι βέβαια ότι η “περίοδος” αυτή λήγει το 2008,(1453 συν 555 =2008!) τη στιγμή που στη γύρω περιοχή εξελίσσονται με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ γεγονότα.

Ένα άλλο σημάδι που έχει όπως ακούγεται αναστατώσει την τουρκική λαϊκή ψυχή,είναι ο θρύλος που λέει ότι "ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΦΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟΤΕ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"

Με έκπληξη η κοινή γνώμη άκουσε πριν λίγες εβδομάδες την είδηση ότι οι παμπάλαιοι σοβάδες με τους οποίους οι Οθωμανοί είχαν καλύψει τις αγιογραφίες του ναού, άρχισαν να πέφτουν από μόνοι τους εντελώς ανεξήγητα και να αποκαλύπτουν τα πρόσωπα του Χριστού, της Παναγίας, Αγίων και Βυζαντινών αυτοκρατόρων! Ακόμη πιο παράξενο είναι ότι οι τουρκικές αρμόδιες υπηρεσίες έχουν προσπαθήσει να αποκαταστήσουν τη… ζημιά αλλά μέχρι σήμερα τουλάχιστον αυτό έχει καταστεί αδύνατον!!!”.

(Σ.Σ: Ο Αριθμός 555 για πολλούς ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΓΡΟΥΣΟΥΖΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΝΥΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ.)

Προφανώς ήδη έχουμε μπει σε τροχιά εξελίξεων. Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ.



ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

«Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».

«Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλη• στη μέση του δρόμου θάρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο». Κατά το υπ’ αριθμόν 32 του Κ. Β. Τριανταφύλλου, ελέχθη στον Κολινδρό Πιερίας και το εξής: “H μεγάλη μάχη θα γίνει στην Πόλη. Εκεί θα μαζωχτούν όλα τα κράτη και θα
χυθεί τόσο αίμα που θα κολυμπήσει μοσχάρι. Νικητής θα βγει το ξανθό γένος. Εμείς θα είμαστε με το ξανθό γένος”.

«Θαρθεί καιρός που θα κατέβει το Ρώσικο γένος για να πηγαίνουν στους Εβραίους, όπου θα γίνει πόλεμος και θα πλέξη το τριχρονίτικο δαμάλι στο αίμα. Θα είναι τακτικός στρατός. Απ’ αυτόν δεν θα πάθετε τίποτε. Αλλά από το ρέμπελο θα πάθετε πολλά. Αν περάσει από την Αυλώνα, χαρά στην Μακεδονία. Aν περάσει από τη Μακεδονία, αλλοίμονο στη Μακεδονία. Θα γίνει μεγάλο κακό».

«Όταν γίνει η Εγνατία οδός, τα στρατεύματα θα περάσουν από αυτήν. Η κεφαλή των στρατευμάτων θα φθάσει στην Κωνσταντινούπολη και η ουρά θα βρίσκεται στην Αυλώνα».

Στην Χαλκιδική όπου εδίδασκε ο Άγιος Κοσμάς, σύμφωνα με τη μαρτυρία γεροντοτέρων που μετέδωσε σε μας ο καπετάνιος κ. Παρασκευάς Κοκώνας, όταν ρωτήθηκε για το πότε θα έρθουν τα χρόνια των γεγονότων της Πόλης, έδωσε και τα εξής δύο σημεία που θα προηγηθούν:

1ον: ότι «Θα ενωθούν τα χωριά» και

2ον: ότι «ο Κραβασαράς στον Άθωνα θα ανθήσει» δηλ η περιοχή του Αγίου Όρους που είναι σαν μικρό ακρωτήριο ανάμεσα στην Δάφνη και τη Μονή της Σίμωνος Πέτρας.

Τώρα τα χωριά ενώθηκαν όχι από πυκνή κατοίκηση, αλλά διοικητικά με το σχέδιο «Καποδίστριας». Και η άγονη μέχρι τώρα θέση του Κραβασαρά, γέμισε όχι από φυτοκαλλιέργειες, αλλά από κελλιά Ρώσων Μοναχών! Ο ίδιος μάλιστα ο πρόεδρος Πούτιν της Ρωσίας εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του για αυτούς, όταν επισκέφθηκε μέσα στο 2005 το Άγιον Όρος. Και τα δύο σημεία λοιπόν πραγματοποιήθηκαν.



(ΛΕΩΝΤΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ):

Προχθές συναντήθηκα επάνω με ένα φίλο μου που πήγε με μια παρέα στο Όρος και μόλις την πιο προηγούμενη βδομάδα είχε επιστρέψει. Συναντήθηκε εκεί λοιπόν με έναν γνωστό μας ιερομόναχο με τον οποίο γνωριζόμαστε τόσο εγώ όσο και τα παιδιά που πήγαν πάνω από δέκα χρόνια.

Ο γέροντας αυτήν τη φορά που πήγαν εκτός όλων των άλλων που τους είπε τους μίλησε και για τα ελληνοτουρκικά. Ο γέροντας λοιπόν τους είπε ότι έγραψε μαζί με τον ηγούμενό του τον πρόλογο για ένα καινούριο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα που ονομάζεται “εμπειρίες προσκυνητών” και το έχει γράψει κάποιος αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας σχετικά με θαύματα, εμπειρίες και γεγονότα που βίωσαν οι προσκυνητές με τον παππούλη τον π. Παϊσιο.

Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν που προλόγησε ο γέροντας αναφέρεται ότι κάποιος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού πολλά χρόνια πριν είχε συναντηθεί με τον γέροντα Παϊσιο και του εξέφρασε το πρόβλημα που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή στο Στράτευμα, του δήλωσε λοιπόν

"Παππούλη εγώ θα παραιτηθώ από το Στρατό δεν μπορώ άλλο", και ο π. Παϊσιος του απάντησε αμέσως υψώνοντας τη φωνή του,

"Όχι δεν θα το κάνεις δεν πρέπει να το κάνεις αυτό" έκπληκτος για αυτήν την εξέλιξη ο αξιωματικός ρώτησε απορημένος, μα γιατί παππούλη?

Του απάντησε λοιπόν ο π. Παΐσιος, και όταν το άκουσα να μου το διηγείται ο φίλος μου, σας λέω πραγματικά ότι ανατρίχιασα, "γιατί εσύ, του λέει ο π. Παϊσιος θα είσαι αυτός που θα αναλάβει τη Διοίκηση του Ελληνικού Στρατεύματος έναντι του επιτιθέμενου Τουρκικού Στρατού".

Και τώρα φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Το όνομα του αξιωματικού για τον οποίο αναφερόμαστε είναι Στρατηγός Γράψας, Άρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο οποίος ανέλαβε την Διοίκηση όλων των όπλων ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ τον Σεπτέμβριο του 2007, μετά τις εκλογές παίρνοντας τη θέση του Ναύαρχου Χηνοφώτη, ο οποίος ανέλαβε Υφυπουργός Εσωτερικών στη Θέση του Βύρωνα Πολύδωρα

Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι οι γέροντες δεν μιλούσαν σχεδόν ποτέ ως απλοί άνθρωποι, αλλά ως "δοχεία" του Αγίου Πνεύματος...
http://liondani.blogspot.com/2008/08/blog-post_05.html

Σχόλιο blogger:
Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι αυτά που έχουν προφητευθεί θα συμβούν αναγκαστικά το 2008. Πάντως οι διεθνείς συγκυρίες (Ρωσσία-Γεωργία- αγωγοί και νατοϊκά πλοία που πλησιάζουν στην περιοχή από τα στενά) προβληματίζουν.


Πριν 20 περίπου χρόνια αγωνιζόμασταν για το βορειοηπειρωτικό:
Στην Αλβανία είχαν κομμουνισμό, κυβερνούσε ο στυγνός δικτάκτορας Ενβέρ Χότζα, οι βορειοηπειρώτες σάπιζαν στις φυλακές και στις εξορίες, και είχε επιβληθεί υποχρεωτική αθεϊα από το 1967 (γκρεμίσματα εκκλησιών, αποσχιματισμός όλων των ιερέων, καμία τέλεση μυστηρίου/λειτουργίας κλπ) και τότε με μια μερίδα μαθητών και φοιτητών (ΣΦΕΒΑ www.sfeva.gr) αγωνιζόμασταν για ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ Β.ΗΠΕΙΡΟ.

Κανείς δεν πίστευε σε μια προφητεία του Αγ.Κοσμά που έλεγε ότι "το ποθούμενο θα έρθει όταν ρθουν δύο Πασχαλιές μαζί". Το ποθούμενο τελικά ήταν η πτώση του κομμουνισμού, το άνοιγμα των συνόρων και η δυνατότητα στους αδερφούς βορειοηπειρώτες να αποκτήσουν και πάλι εκκλησιές και Ορθοδοξία.

Αυτό συνέβει τον Ιανουάριο του 1990 χρονιά κατά την οποία με το Παλιό ημερολόγιο (πχ στο Αγ.Ορος) εορτάζεται την ίδια ημέρα η Κυριακή του Πάσχα (Ανάσταση) και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (25η Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο). Δύο Πασχαλιές (δηλ ταυτόχρονος εορτασμός Ανάστασης και Ευαγγελισμού της Θεοτόκου συνέπεσαν μια ακόμη φορά - νομίζω το 1912 χρονιά που απελευθερώθηκε η Ήπειρος- περιοχή στην οποία διατυπώθηκε και η προφητεία) και δεν πρόκειε να συμπέσουν ποτέ ξανά.

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Η υποκρισία και οι γκεμπελικές μεθόδοι ορισμένων ανθελλήνων στην Κύπρο


Παρότι το blog αυτό δεν είναι αθλητικό, είναι αδύνατον να μην αναφερθούμε στη πολιτική πτυχή του θέματος που προέκυψε από τα διαδραματιζόμενα εντός και εκτός Καραϊσκάκη, πριν, κατά και μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ολυμπιακού-Ανόρθωσης.

Για όσους γνωρίζουν έστω και λίγο από ελλαδικό πρωτάθλημα, ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι τα έκτροπα που έγιναν εις βάρος ποδοσφαιριστών και φιλάθλων της Ανόρθωσης, είναι δυστυχώς «ρουτίνα» για τέτοιας σημασίας αγώνες στην Ελλάδα. Κατ’ ακρίβεια αποτελούν πταίσματα μπροστά σε όσα έγιναν και γίνονται σε αγώνες μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού ή ΠΑΟΚ-Άρης κ.α..

Είναι επίσης ξεκάθαρο, πως τα όσα διαδραματίστηκαν, δεν έχουν καμία σχέση με δήθεν έχθρα των Ελλαδιτών προς τους Κύπριους. Αλλά έχουν να κάνουν με κάφρους και ανεγκέφαλους οπαδούς μιας ομάδας, τους πιο φανατικούς της Ελλάδος, που η ομάδα τους κινδύνευε (όπως και έγινε) να αποκλειστεί από τους χρυσοφόρους ομίλους του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (Τσάμπιονς Λινκ), μετά από μια δεκαετία συνεχούς παρουσίας.

Το δυστύχημα είναι, πως την όλη αυτή κατάσταση, εκμεταλλεύθηκαν και εκμεταλλεύονται άμεσα και εν χορώ, μεγάλη μερίδα οπαδών συγκεκριμένης ομάδας στην Κύπρο με ένα και μόνο σκοπό. Συγκεκριμένα, οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας, οι οποίοι διακατέχονται με αρρωστημένα ανθελληνικά συναισθήματα, βρήκαν την ευκαιρία να τα εκφράσουν απροκάλυπτα και να ρίξουν δηλητήριο κατά της Ελλάδος και των αδελφών Ελλαδιτών, και έτσι να σπείρουν ακόμη περισσότερο τον σπόρο της διχόνοιας μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων, που είναι και ο τελικός τους στόχος.

Δυστυχώς, και δεν αντιλέγει κανείς, ότι στην Ελλάδα συναντάς συχνά, αδέλφια Ελλαδίτες, που διακατέχονται με αρνητικά ή και εχθρικά συναισθήματα προς την Κύπρο και του Κυπρίους. Το ευτράπελο όμως είναι ότι, τη μεγαλύτερη αν όχι και εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη για το γεγονός αυτό φέρουν κάτι τέτοιοι, σαν τη μερίδα οπαδών της συγκεκριμένης ομάδας. Αυτοί δηλαδή που μεταβαίνουν στην Ελλάδα, και είτε φροντίζουν να κάνουν αισθητή τη παρουσία τους επιδιδόμενοι σε πάσης φύσεως παιδιαρίσματα, βλακίες, αισχρό καμάκι, επίδειξη πλούτου, είτε, και κυρίως, φροντίζουν να υπερτονίσουν ότι αυτοί «δεν είναι Έλληνες αλλά Κύπριοι».

Απόψε το βράδυ και μετά τη λήξη του αγώνα της Ανόρθωσης, 40-50 οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας, συγκεντρώθηκαν σε συγκεκριμένο σημείο της Λεωφόρου Μακαρείου στη Λευκωσία, και επιτέθηκαν με λύσσα και με μένος κατά οπαδών της Ανόρθωσης και άλλων ομάδων, που πανηγύριζαν τη νίκη-πρόκριση της Ανόρθωσης. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας βιαιοπραγίας κατά γυναικοπαίδων και βίαιας απόσπασης Ελληνικών σημαιών, τις οποίες φυσικά και βεβήλωσαν αισχρά. Όπως δε πληροφορήθηκα από την Αστυνομία , στα φώτα τροχαίας της Αγοράς Αγίου Αντωνίου, επίσης οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας («Ω, τι σατανική σύμπτωση» !!!), προέβησαν οργανωμένα, σε ακόμη χειρότερα επεισόδια. Εύχομαι κι ελπίζω, οι τηλεοπτικοί μας σταθμοί (μπορούν να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα από την Αστυνομία) να μην κάνουν «γαργάρα» τα εν λόγω γεγονότα…

Αυτοί λοιπόν που δεν θέλουν να λέγονται «Έλληνες», και που επιτέλους πρέπει να μας πουν τι είναι (π.χ. Άραβες, Πακιστανοί, Κογκολέζοι) και όχι από πού είναι (π.χ. Κύπρο, Κρήτη, Ρόδο, Λευκωσία, Λεμεσό κτλ), είναι οι ίδιοι που από τη μια στρέφουν τους Ελλαδίτες αδελφούς μας κατά των Κυπρίων, και τώρα τους Κύπριους κατά των Ελλαδιτών.

ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ (σε Ελλάδα και Κύπρο): Αντισταθείτε στην Παρακμή και στην Βλακεία και μην αφήσετε κανένα να πλήξει την ενότητα του Ελληνισμού.



-Μαθήματα ιστορίας έδωσαν οι Σέρβοι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα αναρτώντας πανό (βλέπε φωτό).

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ ΜΝΗΜΗ ΙΣΑΑΚ & ΣΟΛΩΜΟΥ- ΟΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥΣ

Την καλύτερη απάντηση στην πολιτική συνδιαλλαγής του Χριστόφια, και σε όσους την στηρίζουν σε Ελλάδα και Κύπρο έδωσαν οι εκατοντάδες παρευρισκόμενοι την Κυριακή 10 Αυγούστου στο ετήσιο μνημόσυνο για την μνήμη των Τάσου Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα πληθώρα πατριωτικών φορέων, περισσότεροι από 500 νέοι της Κύπρου παρευρέθησαν στην εκδήλωση η οποία σύμφωνα με τους διοργανωτές ήταν η μαζικότερη των τελευταίων χρόνων.

Μετά το θρησκευτικό μνημόσυνο ακολούθησε πορεία προς την πράσινη γραμμή και στα σημεία στα οποία δολοφονήθηκαν οι δύο σύγχρονοι εθνομάρτυρες του Κυπριακού Ελληνισμού.

Μεγάλες δυνάμεις της Κυπριακής αστυνομίας εμπόδισαν τους διαδηλωτές να περάσουν στην ευρύτερη ζώνη και προς στιγμήν απειλήθηκαν επεισόδια.

Τα «πνεύματα ηρέμησαν» όταν μετά από διαπραγματεύσεις επετράπη σε αντιπροσωπεία των πατριωτών της Κύπρου να περάσει στην ουδέτερη ζώνη και να καταθέσει στεφάνι στο σημείο της άγριας δολοφονίας του Τάσου Ισαάκ.

Η εκδήλωση έλαβε τέλος με την επιστροφή των διαδηλωτών στο Παραλίμνι όπου όπως και κάθε χρόνο, το φιλόξενο σπίτι της οικογένειας Σολωμού ήταν ανοιχτό για όσους ήθελαν να το επισπευτούν.

Η μεγάλη συμμετοχή στο μνημόσυνο των δύο εθνομαρτύρων όπως και αυτή της ανατικατοχικής εκδήλωσης της 20ης Ιουλίου δείχνει ότι στην Κύπρο τα πράγματα αλλάζουν.
Μία νέα γενιά Ελληνοκύπριων Πατριωτών έχει ανδρωθεί, χωρίς να βρίσκεται εγκλωβισμένη στις παλαιοπολιτικές δεσμεύσεις του παρελθόντος.

Αυτή τη γενιά θα βρει απέναντι του ο Χριστόφιας και όσοι τον στηρίζουν στον συμβιβασμό και στο ξεπούλημα των εθνικών συμφερόντων σε τούρκους και παγκοσμιοποιητές.

Πηγή:elkosmos.gr και http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/08/blog-post_3552.html

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΥΓΙΣΕ Η ΑΓΧΟΝΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ, ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ, ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ


9 Αυγούστου 1956. Ο γαλανός ουρανός της μεγαλονήσου μας μαύρισε για άλλη μια φορά, θρηνώντας τρία παλικάρια που δεν τα φόβιζε ο θάνατος γιατί θεωρούσαν τη ζωή περιττή μέσα στη σκλαβιά. Τρεις νέοι Έλληνες και μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το φως της λευτεριάς που δεν μπορούσαν να του αντισταθούν. Ανδρέας Ζάκος, Ιάκωβος Πατάτσος, Χαρίλαος Μιχαήλ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ:
Ο Ανδρέας Ζάκος είδε το φως της σύντομης γι' αυτόν ζωής πάνω στη γη το 1932 (12 Νοεμβρίου) στο χωριό Λινού. Ωστόσο μεγάλωσε στο χωριό Λεύκα. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία και αποφοίτησε τελικά από την Ελληνική Σχολή Σολέας. Γονείς του οι Χαρίλαος και Αφροδίτη Ζάκου και αδέλφια οι Γεώργιος, Αδόλφος, Αστέρω και Ευρούλα. Εργαζόταν σχεδιαστής στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία στο Ξερό, όταν άρχισε η ΕΟΚΑ την επαναστατική της δράση για Ελευθερία της Κύπρου και Ένωσή της με την Ελλάδα. Ήταν αγνός και ενθουσιώδης ιδεολόγος. Φιλοσοφούσε τη ζωή, λέγοντας ότι, αν είναι να προσφέρει ο άνθρωπος τη ζωή του για τα πιστεύω του, αξίζει να το κάνει ενόσω είναι νέος.

" Αγαπητέ αδερφέ, όταν θα πάρεις το γράμμα μου αυτό, θα έχω φύγει για πάντα. (Υπάρχει κανείς που θα μείνει;) Η ώρα του θανάτου πλησιάζει. Μα στην ψυχή μας φωλιάζει η ηρεμία. Τη στιγμή αυτή ακούμε την Ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν. Στη θέση που βρισκόμαστε τώρα, ούτε με το μικροσκόπιο δεν μπορούμε ν' ανακαλύψουμε πού υπάρχει τραγωδία στο θάνατο. Τότε μόνο θα αισθανόμουν λύπη, αν ήξερα ότι θα μπορούσα να μείνω πάντα νέος και αθάνατος, αν απέφυγα την εκτέλεση. Νομίζω πως με την εκτέλεση θα μείνω πάντα νέος κι αθάνατος. Πρώτα ή ύστερα θα έπρεπε να διαθέσω τη ζωή μου. Δεν βλέπω πιο κατάλληλη στιγμή από την τωρινή για να το κάμω. Δίνε θάρρος στην οικογένεια. Προσπάθησε να παρηγορήσεις τη μητέρα μας. Ο πρώτος της γιος από τώρα και στο εξής θα είσαι εσύ και όχι εγώ.
Σε φιλώ,
Ο αδερφός σου Ανδρέας"


Τα πιο πάνω έγραφε στο τελευταίο του γράμμα προς τον αδελφό του ο 25χρονος Αγωνιστής Ανδρέας Ζάκος λίγο προτού οδηγηθεί στην αγχόνη και περάσει στο πάνθεο των αθάνατων αγωνιστών της κυπριακής Ελευθερίας.

Ξεχώριζε για το ήθος, την ευγένεια και την προσήλωσή του στα ελληνικά ιδεώδη. Σε νεαρή ηλικία πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία ελληνικών σωματείων στην περιοχή της Σολιάς. Ο Ζάκος ήταν μια ευγενική ψυχή. Του άρεσε η μουσική, οι ξένες γλώσσες, η μελέτη της Ιστορίας της πατρίδας του. Πού να το φανταζόταν πως και ο ίδιος θα γινόταν κάποια στιγμή μέρος αυτής της Ελληνικής Ιστορίας;
Ο μεγαλύτερός του αδελφός Γεώργιος υπήρξε ένας από τους πυρήνες της ΠΕΟΝ, μια από τις προεπαναστατικές ενέργειες της οποίας ήταν και η δολιοφθορά στα ηλεκτροφόρα καλώδια της Αρχής Ηλεκτρισμού, με αποτέλεσμα τη συσκότιση της Λευκωσίας και τη διάλυση των εορταστικών εκδηλώσεων για τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ στο Κυβερνείο το Μάιο 1953. Ο Γιώργος προσπαθούσε να κρατήσει μακριά από τα μυστικά της Οργάνωσης το φλογερό αδελφό του Ανδρέα, ο οποίος όμως εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ με το ξεκίνημα του αγώνα και όργωσε την περιοχή Λεύκας-Πύργου, ετοίμασε κρησφύγετα και στρατολόγησε άνδρες ως μέλη της ΕΟΚΑ. Για να μπορεί απερίσπαστα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αγώνα, ο Ανδρέας κατέφυγε σε ανταρτική ομάδα στην περιοχή της Γαληνής, όπου επιδόθηκε σε αναγνωρίσεις στόχων για μελλοντικές επιθέσεις και δολιοφθορές, σύμφωνα με οδηγίες του Αρχηγού Διγενή.
Με την ομάδα του Μάρκου Δράκου στις 15 Δεκεμβρίου 1955 έστησαν ενέδρα στο Μερσινάκι, κοντά στους αρχαίου Σόλους σε ένα αγγλικό τζιπ. Κατά τη σύγκρουση που ακολούθησε σκοτώθηκε ένας άγγλος και ο πρώτος νεκρός της ΕΟΚΑ σε μάχη ο Χαράλαμπος Μούσκος. Ο Μάρκος δράκος κατάφερε να διαφύγει τραυματισμένος, ενώ οι Ανδρέας Ζακος και Χαρίλαος Μιχαήλ καθηλώθηκαν από τον Άγγλο ταγματάρχη Κουμπ και τελικά συνελήφθησαν. Ο Ανδρέας Ζάκος ήταν τραυματισμένος ενώ ο Μιχαήλ όχι αλλά αρνήθηκε να φύγει και να αφήσει τον φίλο του τραυματισμένο.
Ανάμεσα στον Κουμπ και τον Ζάκο μεσολάβησε μια στιχομυθία. Όταν ο ταγματάρχης ρώτησε τον Ζάκο γιατί τους πυροβόλησαν αυτός απάντησε: «Είμαι Έλληνας και αγωνίζομαι για την ελευθερία της πατρίδας μου».
Ανάμεσα σε άλλα λίγο πριν τον απαγχονισμό γράφει στον πατέρα του στις 7 Αυγούστου:

"Όπως σας είπα αφού είμαστε χριστιανοί, πιστεύουμε στην Ουράνια βασιλεία και δεν πρέπει να μας φοβίζει ο θάνατος. Εξάλλου εμείς έχουμε το πλεονέκτημα να ξέρουμε την ώρα του θανάτου μας και έτσι να προπαρασκευαστούμε".

Κατά τη διάρκεια της δίκης και της παραμονής του στο κελί των μελλοθανάτων ο Ανδρέας Ζάκος επέδειξε σπάνια ψυχικά χαρίσματα. Την καταδίκη του σε θάνατο από τον Άγγλο δικαστή Σω, άκουσε με απόλυτη ψυχραιμία. Ο ίδιος έδινε θάρρος στους γονείς και συγγενείς του μέχρι την τελευταία στιγμή. Η τελευταία του επιθυμία ήταν να ακούσει την ηρωική Συμφωνία του Μπετόβεν.
Ο Ανδρέας Παναγίδης έγραψε ότι ο Ζάκος και οι άλλοι πέθαναν με υπερηφάνεια. Τραγουδούσαν μισή ώρα πριν εκτελεστούν και την ώρα της εκτέλεσης φώναζαν υπέρ της ελευθερίας και της Ενώσεως.Ο Ζάκος είδε με θάρρος το θάνατο στα μάτια. Δε λιγοψύχησε ούτε μια στιγμή. Δε ζήτησε να τον λυπηθούν. Αντίθετα, απαίτησε να γίνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα η εκτέλεσή του. Είπε μάλιστα στους φρουρούς του "εκείνος που θα κάνει τη δουλειά (δηλαδή ο δήμιος), να την κάνει όσο γίνεται γρηγορότερα". Ως τελευταία επιθυμία, σύμφωνα με μαρτυρία Άγγλου φρουρού, ζήτησε να διαβιβαστεί στον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Διγενή το μήνυμα να συνεχίσουν τον Αγώνα μέχρι την απόκτηση της ελευθερίας. Κι όταν οι Άγγλοι του είπαν πως τέτοιο μήνυμα δεν είναι δυνατό να διαβιβασθεί αυτός χαμογέλασε και είπε με σιγουριά ότι "κάποιος θα βρεθεί να το διαβιβάσει".

Λίγο πριν τον απαγχονισμό του Ζάκου και του Μιχαήλ (αλλά και του Ιάκωβου Πατάτσου που οδηγήθηκε στην αγχόνη την ίδια μέρα) μέλη της ΕΟΚΑ απήγαγαν ένα Βρετανό ηλικιωμένο πολίτη, για να ζητήσουν ανταλλαγή του με τους αγωνιστές που επρόκειτο να εκτελεστούν. Τότε ο Ζάκος, σε ένα δείγμα σπάνιας μεγαλοψυχίας για μελλοθάνατο, απηύθυνε από τις Φυλακές μήνυμα στους συναγωνιστές του καλώντας τους να αφήσουν αμέσως ελεύθερο το Βρετανό χωρίς όρους.

Αυτός ήταν ο Ανδρέας Ζάκος. Ο Αγωνιστής, ο Πατριώτης, ο Άνθρωπος!


ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ:
Ο δεύτερος ήρωας που απαγχονίστηκε στι 9 Αυγούστου ήταν ο Ιάκωβος Πατάτσος. Γεννήθηκε στη Λευκωσία την 1η Ιουλίου 1934. Γονείς του ήταν οι Ανδρέας και Ροδού Πατάτσου και η αδερφή του ήταν η Χλόη. Διακρινόταν ιδιαίτερα τόσο για τα πατριωτικά του αισθήματα όσο και γιας τη θρησκευτικότητά του. Οργανωμένος στην ΟΧΕΝ Λευκωσίας, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα στελέχη της πρωτεύουσας, σχεδιάζοντας και εκτελώντας πληθώρα επιχειρήσεων. Τον συνέλαβαν στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας και τον κατηγόρησαν για επίθεση και φόνο ενός Τούρκου παρά το γεγονός ότι δεν βρέθηκε τίποτα πάνω του ούτε όπλο ούτε άλλο ενοχοποιητικό στοιχείο. Στην πραγματικότητα ήταν αθώος, γιατί ο Τούρκος είχε εκτελεστεί από άλλο μέλος της ΕΟΚΑ. Όμως καταδικάστηκε σε θάνατο από την ψευδομαρτυρία μιας τουρκάλας.
Την παραμονή της εκτέλεσής του τον επισκέφθηκε η μητέρα του.
«Μάνα μου δεν θέλω να λυπηθείς που θα με στερηθείς. Να σαι περήφανη και να ξέρεις πως θα βαδίσω στην αγχόνη ψύχραιμα σαν αληθινός Έλληνας. Ο Θεός είναι μεγάλος».
Ο Ιάκωβος Πατάτσος ήταν ένας σπάνιος Χριστιανός. Γνώμονα στις ενέργειές του είχε πάντα την Χριστιανική πίστη και τις χριστιανικές αρετές. Ήταν μάλιστα και κατηχητής. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «Ποθώ μια χριστιανική λευτερωμένη Κύπρο».
Ήταν μόλις 22 χρόνων όταν βάδισε προς την αγχόνη. Την αυγή της 9ης Αυγούστου 1956 από τις φυλακές ακούγονταν φωνές, πατριωτικά τραγούδια, ζητωκραυγές. Οι τρείς νέοι περίμεναν με ανυπομονησία τον θάνατο. Τραγουδούσαν για την Ελλάδα και την ΕΟΚΑ. Έψαλλαν για άλλη μια φορά το μεγαλείο της φυλής.
Η Χριστιανική αρετή του Πατάτσου και τό όλο αγωνιστικό του ήθος φαίνονται από τις επιστολές που έγραψε όταν ήταν φυλακισμένος. Όμως το συγκλονιστικό αποκορύφωμα , το κύκνειο άσμα του, ο Ιάκωβος Πατάτσος στο γράφει προς τη μητέρα του στις 8 Αυγούστου 1956:

«Αγαπημένη μου μητέρα, Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από το θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαίρεις όπως κι εγώ. Αν κλαίεις θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφτεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου. Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι Άγγελοι. Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα. Μην κλαίεις για να ακούσεις την αγγελική μου φωνή να ψάλλει Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σε όλην την ζωήν".

Ο Ιάκωβος Πατάτσος τελείωσε το δημοτικό σχολείο "Ελένειο" στη Λευκωσία και ήταν απόφοιτος της Σχολής Σαμουήλ. Εργαζόταν ως γραφέας στον Οίκο Παρασκευαΐδη. Ήταν μέλος της ΟΧΕΝ και εντάχθηκε στον Αγώνα πριν από το 1955. Με την έναρξη του αγώνα κατατάχθηκε σε ομάδες ρίψης βομβών και αργότερα στο εκτελεστικό Λευκωσίας. Λόγω όμως των θρησκευτικών του πεποιθήσεων προβληματιζόταν να λάβει μέρος σε εκτελέσεις.

Η δράση του στον αγώνα συνταυτιζόταν με τη θρησκεία και ό,τι έκαμνε το έκαμνε, επειδή πίστευε ότι και η ελευθερία είναι δώρο του Θεού.
Τον Ιανουάριο του 1956 συνεργάστηκε με το Σταύρο Στυλιανίδη και άλλα στελέχη της ΕΟΚΑ στην κατασκευή και τοποθέτηση βόμβας στις 20 Μαρτίου 1956 στο κρεβάτι του Κυβερνήτη Χάρντιγκ. Στις 23 Απριλίου 1956 ανέλαβε με το συναγωνιστή του Γεώργιο Παλαιολόγο την εκτέλεση ενός προδότη αστυνομικού, εναντίον του οποίου έγινε και προηγουμένως ανεπιτυχής απόπειρα. Η επίθεση έγινε έξω από τον κεντρικό αστυνομικό σταθμό Σεραγίου Λευκωσίας. Η προσπάθεια απέτυχε και ο Ιάκωβος, που έπεσε από το ποδήλατό του βρέθηκε στο στόχαστρο Τούρκου ειδικού χωροφύλακα. Δεύτερος Τούρκος αστυνομικός, ο Νιχάτ Βασίφ, άρπαξε τον Ιάκωβο, οπότε ο Παλαιολόγος πυροβόλησε θανάσιμα τον Νιχάτ και τον ελευθέρωσε. Στη συνέχεια όμως το πλήθος των Τουρκοκυπρίων που προσέτρεξε τον ακινητοποίησε και συνελήφθη. Ο Παλαιολόγος κατέφυγε στο αντάρτικο και ο Πατάτσος κατηγορήθηκε για την εκτέλεση του Νιχάτ και οδηγήθηκε στην αγχόνη.
Κατά τη διάρκεια της ολιγόμηνης κράτησής του στα κελιά των μελλοθανάτων τόνωνε με τη θρησκευτική του πίστη τους άλλους κατάδικους, δημιουργώντας ατμόσφαιρα κατάνυξης και πνευματικής ανάτασης.
Η ψυχική δύναμη του ήρωα, φαίνεται από τα γραπτά του, όταν γνώριζε ήδη ότι θα εκτελούνταν. Στις 24 Ιουλίου 1956, γράφει:

«Αίσχος στους Άγγλους!!! Αίσχος !!! Οι Άγγλοι είναι αιμοχαρείς δυνάσται. Οι Άγγλοι είναι κτήνη. Θα τολμήσουν τα τέρατα να βάψουν ακόμη μίαν φοράν τα χέρια τους με αίμα αθώων... Όπως φαίνεται, πολύ σύντομα θα αρχίσουν οι εκτελέσεις. Ήρθε ο Ζάκος μαζί με τον Χαρίλαον. Τότε αρχίσαμε να ζητωκραυγάζομεν υπέρ της ΕΟΚΑ... Τέλος, μαζί εψάλλαμε τον Εθνικόν Ύμνον».

Ο Ιάκωβος Πατάτσος, σαν γνήσιος Έλληνας της Κύπρου, βάδισε προς τον θάνατο με ψηλά το κεφάλι. Κοινώνησε από τα χέρα του ιερέα Αντωνίου Ερωτοκρίτου και έψαλε, ενώ του περνούσαν τη θηλειά στο λαιμό (όπως βεβαιώνει ο συγκρατούμενός του Χρυσ. Παναγής), το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ»
Η μητέρα του Ιάκωβου αναφέρει: «Θυμούμε την τελευταία φορά που επήα να τον δω…Τους εφέρναν. Ετραουδούσαν. Δυνατά, με θάρρος. Επουμπουρίζαν οι φυλακές. Προπάντος ο δικός μου. Εξεχώριζα τη φωνή του. Ήταν το «ξύπνα καημένε μου ραγιά», που ελέγαν. Εφιληθήκαμεν. Εκράτουν τον τζιαι εκράταν με σφικτά. «Καληνύχτα τζιαι καλήν άυριο γιε μου» του είπα. Έπιασεν με η Εγγλέζα περίλυπη τζι επήρεν με έξω. Έξω που επήα εκατάλαβα τι του είπα. «Καλήν άυριον γιε μου!» Πιον επήρεν με το παράπονο. Έκλαψα…έκλαψα…Έγειρνεν μου νερόν η Εγγλέζα…Δεν θυμούμαι τίποτε άλλο."

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ:
Ο Χαρίλαος Μιχαήλ είναι ο τρίτος ήρωας που εκτελέστηκε στις 9 Αυγούστου 1956. Ήταν μόλις 20 χρονών. Είχε συλληφθεί μαζί με τον Ζάκο στην ίδια μάχη και καταδικάστηκε με την ίδια κατηγορία. Γεννήθηκε στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Γαλήνη το 1936. Γονείς του οι Μιχαήλ Θεοχάρης και Αφροδίτη Μιχαήλ και αδέλφια οι Γιάγκος, Χατζηχαμπής, Ηλίας, Ανδρέας και Μαρία.
Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρία. Όμως όπως γράφτηκε γι΄ αυτόν «αν και έλαβε μόρφωση δημοτικού μονον σχολείου, εις την ψυχήν του αντήχον αι μυστικαί υπαγορεύσεις της εθνικής συνειδήσεως». Εντάχθηκε στον αγώνα της ΕΟΚΑ και υπηρέτησε μαζί με τα αδέλφια του και τον πατέρα του.
Λέγεται ότι τη στιγμή που ο δικαστής ανήγγειλε την θανατική του καταδίκη, ο Χαρίλαος Μιχαήλ στράφηκε συγκινημένος προς τον δικηγόρο υτου και του ψιθύρισε: «Είχα φόβον μήπως ο δικαστής μου εχάριζε την ζωήν, επειδή είμαι νεαρός. Πως θα αντίκριζα τον Ζάκον;»
Ήταν αχώριστος φίλος και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Ζάκου με τον οποίο κατέφυγε στο αντάρτικο στις 17 Νοεμβρίου 1955, επανδρώνοντας ανταρτική ομάδα στην περιοχή Γαληνής, αφού είχαν στο μεταξύ κατασκευάσει κρησφύγετα και λημέρια στην ορεινή αυτή περιοχή. Σε ένα μήνα, στις 15 Δεκεμβρίου 1955, η ομάδα τους συνενώθηκε με την ομάδα του Μάρκου Δράκου για την ενέδρα στο Μερσινάκι, στο 38ο μίλι του δρόμου Λευκωσίας - Κάτω Πύργου, κοντά στους αρχαίους Σόλους. Στην επίθεση οι ήρωες της ΕΟΚΑ Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας Ζάκος, Χαράλαμπος Μούσκος και Μάρκος Δράκος, μαζί με τέσσερις άλλους συναγωνιστές τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εμπειροπόλεμο ταγματάρχη Κουμπ του αγγλικού στρατού και το δεκανέα Μόρουμ, ο οποίος σκοτώθηκε. Σκοτώθηκε επίσης και ο Χαράλαμπος Μούσκος. Ο Ανδρέας Ζάκος συνελήφθη βαριά τραυματισμένος. Μαζί του συνελήφθη και ο Χαρίλαος Μιχαήλ, ο οποίος δεν θέλησε να εγκαταλείψει τραυματισμένο το φίλο του.
Ο Ζάκος όπως ξέρουμε ζήτησε και άκουε δίσκους κλασσικής μουσικής τις τελευταίες μέρες πριν την εκτέλεση. Ο Μιχαήλ όμως επέμενε να ακούσει δίσκους δημοτικών και λαϊκών τραγουδιών.
Ο ιερέας των φυλακών σημειώνει για τον Χαρίλαο Μιχαήλ: «Ο Χαρίλαος Μιχαήλ ήτο πολύ νεαρός και όσες φορές πήγα κοντά του είχε πάντοτε το χαμόγελο στα χείλη, σαν κάτι το ευχάριστο να περίμενε. Ήτο ολογομίλητος και δεν εφαίνετο ούτε σκυθρωπός ούτε σκεπτικός. Εϊμαι βέβαιος ότι με το ίδιο χαμόγελο ανήλθε και στην αγχόνη».
Λίγο πριν το τέλος, γράφει ο Χαρίλαος Μιχαήλ στους γονείς του:

«Αγαπητοί μου γονείς, όταν θα διαβάζετε το γράμμα μου αυτό, εγώ θα έχω σβήσει για πάντα από τη ζωή. Μη νομίσετε όμως ότι αυτό με λυπεί. Απεναντίας, επειδή γνωρίζω ια ποιον σκοπό θα εκτελεσθώ αισθάνομαι τον ευατόν μου ισχυρόν και γαλήνιον και είμαι έτομος να τα αντιμετωπίσω όλα με αφάνταστη ψυχραιμία. Τι κι αν ζήσω 50 και 60 χρόνια, πάλι θα πεθάνω και μάλιστα άδοξα. Δεν θέλω να λυπάστε καθόλου για μένα…»

Το βράδυ της Τετάρτης, 8 Αυγούστου, λίγες μόνο ώρες πριν από την εκτέλεσή του, καλοδέχτηκε τη μάνα και τον πατέρα του στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας με το τραγούδι “Ξύπνα καημένε μου Ραγιά" και τους αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια:

“Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω για την πατρίδα.”

Αναφέρεται ότι την ώρα της εκτέλεσης ένας άγγλος αξιωματικός προσπάθησε να του πει κάτι, τον σταμάτησε λέγοντας: "Έννοια σας, οι Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουν."

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

Στήριξη στη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου


Την υπόθεση της Χαράς Νικοπούλου, της δασκάλας στο μειονοτικό χωριό Μ. Δέρειο του Νομού Έβρου, που ξυλοκοπήθηκε άγρια από "πολίτες" και ακόμα ταλαιπωρείτε, λίγο-πολύ την γνωρίζουν οι χρήστες του διαδικτύου, σε αντίθεση με τους απλούς τηλεθεατές μιας και τα κεντρικά τηλεοπτικά κανάλια δεν αφιέρωσαν χρόνο σ'αυτήν την υπόθεση. Αφού δεν μπόρεσαν να την καταβάλλουν με άλλους τρόπους, τώρα ο Δήμαρχος της περιοχής της κάνει έξωση! Γι' αυτόν τον λόγο ξεκίνησε μία προσπάθεια συμπαράστασής της.

Παρακαλούμε πολύ να αποστείλετε ενυπόγραφα στο φαξ της περιφέρειας Αν. Μακεδονίας και Θράκης στο Νο 25310-22483 καθώς και στο φάξ 2310-547341 (δικηγόρος της κ.Νικοπούλου), το παραπάνω κείμενο.

ΠΡΟΣ

Τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας

Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης

κ. Σταμάτη Δημήτριο


Κοινοποίηση: Υπουργό Εσωτερικών,

Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης

κ. Παυλόπουλο Προκόπιο

[συμπληρώστε πόλη / ημερομηνία]

Αξιότιμε κύριε Γενικέ,

Απευθυνόμαστε σε σας ως θεσμικό εκπρόσωπο της ελληνικής πολιτείας στην περιοχή, για ένα θέμα που προέκυψε εσχάτως και είναι τεράστιας σημασίας, σημειολογικά μα και ουσιαστικά. Πρόκειται για την απαράδεκτη στάση του δημάρχου Ορφέα κ. Ευάγγελου Πουλιλιού, ο οποίος υλοποιώντας τον δημοσίως διατυπωμένο εκβιασμό του (12-2-2008, Ραδιόφωνο Maximum FM) σε βάρος της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου, με ένα έγγραφό του της ζητά - σε ύφος ιταμό - να εγκαταλείψει το σπίτι που μένει τα τελευταία 4 χρόνια και προορίζεται για τον χριστιανό δάσκαλο που έχει οργανική θέση στα μειονοτικά σχολεία. Η επίκληση οικοδομικών εργασιών συντήρησης στο οίκημα, είναι προσχηματική καθώς έχει αναλάβει τη συντήρηση του εξ ολοκλήρου η κ. Νικοπούλου και πάντα με την άδεια του δημάρχου ο οποίος εσκεμμένα το λησμονεί.


Επειδή τέτοιες ενέργειες υπερβαίνουν τα όρια δικαιοδοσίας των αιρετών εκπροσώπων και αποτελούν κατάχρηση εξουσίας (δεν προηγήθηκε ούτε ενημέρωση, ούτε υπάρχει σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου) θεωρούμε ότι αυτή η προσβολή προς μια δασκάλα που δικαιώθηκε από το υπουργείο Παιδείας για όσα έπραξε επί τρία χρόνια στη θέση της και που έγινε αληθινό σύμβολο ευσυνειδησίας και φιλοπατρίας πανελληνίως, δεν μπορεί να μένει αναπάντητη. Ζητάμε από εσάς να επιληφθείτε του θέματος πριν διασυρθούν περαιτέρω οι θεσμοί, η ίδια η ελληνική πολιτεία, σε μια υπόθεση που φαίνεται να εξυπηρετεί ταπεινά, ιδιοτελή κίνητρα, που ενδεχομένως εξαντλούν το ρόλο και την ουσία του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης σε συναλλαγή ή ψηφοθηρία ή προσωπική εμπάθεια.

Με τιμή,

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επωνυμο Όνομα Ιδιότητα Πόλη Υπογραφή

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ-ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΙΣΑΑΚ κ ΣΟΛΩΜΟΥ

Η Πρωτοβουλία Μνήμης και Τιμής – Κίνηση Μοτοσικλετιστών καλεί άπαντες Έλληνες μοτοσικλετιστές να παραστούν στο Εθνικό Μνημόσυνο Μνήμης και Τιμής υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των Ηρωομαρτύρων Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού .

Το 12ο ετήσιο μνημόσυνο του Τάσσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού που έπεσαν νεκροί στα θερμά επεισόδια του 1996,με βίαιο και άνανδρο τρόπο, από ξυλοδαρμό και πυρά τούρκων αντίστοιχα θα τελεστεί στις 10 Αυγούστου στον Ιερό Ναό Αγ. Δημητρίου στο Παραλίμνι στις 09:30 π.μ.Του μνημοσύνου θα ακολουθήσει πορεία από την Εκκλησία ως το κοιμητήριο και κατάθεση στεφάνων στους τάφους των Εθνικών μας Ηρώων.

Προσυγκέντρωση και ώρα αναχώρησης στο τελευταίο Βενζινάδικο πριν τα φώτα «καλησπέρα» η ώρα 08.30π.μ.

Για τους μοτοσικλετιστές από Λεμεσό και Λάρνακα Προσυγκέντρωση και ώρα αναχώρησης από τον κυκλικό
Κόμβο «Ρυζοελιά» η ώρα 09:00π.μ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗΣ – ΚΙΝΗΣΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΩΝ