Νεο-ραγιαδισμός Αθηνών και Λευκωσίας

ΣΤΟ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ έτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής των μισών εδαφών της Κύπρου,

- με τις μονάδες του 11ου Σώματος Στρατού της Τουρκίας, ως κατοχικού στρατεύματος, αναπτυγμένες σε επιθετική διάταξη στα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη εναντίον των ελεύθερων περιοχών της Κύπρου,

- με την Τουρκία και τον εντολοδόχο της Μεχμέτ Αλί Ταλάτ να απαιτούν «λύση» νομιμοποίησης της κατοχής και επέκτασης του τουρκικού ελέγχου εφ’ ολοκλήρου της Κύπρου,

- με το τουρκικό πολεμικό ναυτικό και την αεροπορία να απειλούν απαιτώντας όπως η Κυπριακή Δημοκρατία «ξεχάσει» τα δικαιώματα και τις αποφάσεις της ακόμα και για αναζήτηση πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων στις νότιες θάλασσες του νησιού,

- με την τουρκική πολεμική αεροπορία να επιβάλλει και του Αιγαίου τη διχοτόμηση,

- με τον «Θαλασσόλυκο» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να ασκείται από τις θάλασσες νοτίως της Κύπρου ώς τα νερά της Καβάλας στο βόρειο Αιγαίο,

- με την άσκηση «Εφές» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων να έχουν τη Δυτική Θράκη ως στόχο,

Υ Π Ο Σ Τ Η Κ Α Μ Ε οι Έλληνες, σε Ελλάδα και Κύπρο, ημέρα της εθνικής μας επετείου της 28ης Οκτωβρίου και τα εξής: Ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Σβεντί Γκιονούλ, προσκεκλημένος του Ελλαδίτη ομολόγου του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ήταν στη Θεσσαλονίκη, στην εξέδρα των επισήμων, για να δεχθεί τον χαιρετισμό της παρέλασης των ελλαδικών ενόπλων δυνάμεων, παρόντος και του Υπουργού της ξεχαρβαλωμένης Άμυνας της Κύπρου. Κι όχι μόνο τούτο. Στην Αθήνα ανακοινώθηκε ότι: «Παράλληλα ο γενικός γραμματέας εξοπλισμών του υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) Κυριάκο Λινάκη και συζήτησαν για το πρόγραμμα συμπαραγωγής ενός μέρους της ατράκτου των νέων αεροσκαφών F-16 που θα προμηθευτεί η Τουρκία, στις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ». Πρόκειται για τα τουρκικά F-16 που επιδρομικά υλοποιούν στον αέρα τον τουρκικό επεκτατισμό εναντίον του Αιγαίου και μέχρι τις νότιες θάλασσες της Κύπρου. Εκείνα που έστειλαν στον θάνατο τον ηρωικό σμηναγό της 343 Μοίρας της ελλαδικής Πολεμικής Αεροπορίας, Κωνσταντίνο Ηλιάκη από την Κρήτη, πάνω από τη νήσο Κάρπαθο 23η Μαΐου 2006.

Φ Α Ι Ν Ε Τ Α Ι ότι η κατρακύλα, από κατάντια σε κατάντια, δεν έχει ακόμα φτάσει στον πάτο. Και φαίνεται ότι όσο η Άγκυρα αναπτύσσει τον Νεο-Οθωμανισμό της, άλλο τόσο αναπτύσσεται κι ο Νεο-Ραγιαδισμός Αθηνών και Λευκωσίας.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Γιορτή 28 Οκτωβρίου- Μ.Δέρειο. Οι ΠΟΜΑΚΟΙ αντέχουν και θα νικήσουν!

Μέχρι πριν λίγες βδομάδες στο Μεγάλο Δέρειο του Έβρου

-πιέσεις κ απειλές προς τους αλεβίτες (κυρίως) πομάκους για να μην στέλνουν τα παιδιά τους στο δημοτικό σχολείο

-προκλητικές ανακοινώσεις από το τζαμί ότι "εδώ είναι Τουρκία"

-επισκέψεις των δύο μουσουλμάνων βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου (Αχμέτ Χατζηοσμάν και Ιλχάν Αχμέτ) επίσης στην ευρύτερη προσπάθεια άσκησης πιέσεων εις βάρος των αλεβιτών κυρίως πομάκων

-επισκέψεις 3 Τούρκων βουλευτών και πολυάριθμης θρησκευτικής -ισλαμικής συνοδείας (ιμάμηδων κλπ φερμένους από την Τουρκία)

-σικέ εκδηλώσεις για τον καρκίνο του μαστού που έντεχνα μετατρέπονται σε "λαϊκό δικαστήριο" από τους εκατοντάδες φερμένους με πούλμαν από άλλα χωριά εις βάρος της αξιέπαινης ηρωίδας δασκάλας σχεδιασμένα και οργανωμένα από το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής

-πιέσεις και απειλές "θα σας κάψουμε" εις βάρος ακόμη και της ζωής της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου κ του συζύγου της (βλέπε εφημ εσπρέσο http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=21&la=1&catid=1&artid=854248&pg=1)


όμως σε πείσμα όλης της σατανικής προσπάθειας του τουρκικού προξενείου να ελέγξει το πομακικό αυτό χωριό,

ΣΗΜΕΡΑ
28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008

δεκάδες μαθητές του δημοτικού σχολείου του Μ.Δερείου
ντυμένοι στα γαλανόλευκα
παρέλασαν όλο ζωντάνια
απήγγειλαν ποιήματα με τόσο πάθος
τραγούδισαν τα εμβατήρια του 40
σήκωσαν ΨΗΛΑ τις ελληνικές τους σημαίες και
τραγούδησαν περήφανα τον εθνικό μας ύμνο!

Κάποιοι από τους πομάκους μαθητές αφιέρωσαν τα ποιήματά τους στους προπάππους τους που πολέμησαν ηρωικά το 1940 προασπίζοντας την ελληνική γη!

Δίπλα στους μαθητές πολυάριθμοι γονείς και μητέρες (με τις παραδοσιακές φορεσιές και τις μαντήλες) να καμαρώνουν τα παιδιά και την αξιέπαινη προσπάθεια της ηρωικής δασκάλας!

παραθέτουμε τις όμορφες φοτογραφίες
συνοδευμένες με ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
στα παιδιά και στην δασάλα τους
για τα τόσα δάκρυα και τη συγκίνηση που μας προκάλεσαν.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους
- εκ μέρους του ελλ/κού κοινοβουλίου ο βουλευτής κ. Ηλίας Πολατίδης
- ο Σταύρος Λάλας (που πλήρωσε με 13 χρόνια σκληρής φυλάκισης στις ΗΠΑ την προσφορά του στην Ελλάδα)
- ο τέως πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασίλης Κόκκινος
- στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές
- εκδότες, πολιτευτές, επώνυμοι καθώς και πομάκοι δημοσιογράφοι και
- εκατοντάδες φίλοι της ηρωικής δασκάλας!



Τέλος να επισημάνουμε ότι για πρώτη φορά μετά το 1971 τελέστηκε δοξολογία στην εκκλησία του χωριού! Επιτέλους 37 χρόνια μετά η γαλανόλευκη κυματίζει και κάτι αλλάζει σ αυτό τον τόπο.




ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΕΒΡΟΥ
Μοναδική αντίθεση στην συγκινητική ατμόσφαιρα του Μεγάλου Δερείου ήταν περιστατικό που συνέβει στα Λάβαρα (έδρα του δήμου Ορφέα). Ο γνωστός δήμαρχος κ. Πουλιλιός επέδειξε άλλη μια φορά την εμπάθειά του. Μέλη του Πατρ.Ελλ/κού Συνδέσμου μετέβησαν στα Λάβαρα του Έβρου για να επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στον δήμαρχο και να πετάξουν τρικάκια με τον τίτλο "Κάτω τα χέρια από την δασκάλα και τους Πομάκους"..

Επειδή ο δήμαρχος απουσίαζε (όπως μας ενημέρωσαν) το ψήφισμα θυροκολήθηκε διακριτικά στην εξώπορτα του Δημαρχείου. Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό και ένας δημοτικός σύμβουλος ξέσχισε το ψήφισμα βρίζοντας τους διαμαρτυρομένους ("μαλ... "). Παραδόξως δευτερόλεπτα μετά την θυροκόληση-σχίσιμο του ψηφίσματος διαμαρτυρίας εμφανίστηκε (και ο κατά τ άλλα απουσιάζων) δήμαρχος.

Επέδειξε μάλιστα μια μεγάλη έγρωμη αφίσα για να αποδείξει ότι εθνικές γιορτές γινόταν πάντα στο Μ.Δέρειο και δεν είναι έργο της δασκάλας. Δεν μας ενημέρωσε όμως από που βρήκε αυτές τις φωτογραφίες. Μήπως από τον τέως διευθυντή του δημ/κού σχολείου ο οποίος είχε παραδώσει την επίσημη σφραγίδα του δημοτικού σχολείου στο Τουρκικό προξενείο για να σφραγίσουν λαχνούς? Ή μήπως από τον ψευδο-ιμάμη του χωριού και τέως πρόεδρο της σχολικής επιτροπής. Όπως δεν μας ενημέρωσε ο δήμαρχος και για το ποιος ανέλαβε να εκδώσει και να εκτυπώσει αυτή την αφίσα. (Παρεμπιπτόντως η ελληνική σημαία απουσίαζε από αρκετές φωτογραφίες ενώ το μόνο που θύμιζε γιορτή 25ης Μαρτίου σε μία από αυτές ήταν ένα σκέτο '1821'!). Πάντως μιλώντας σε τοπικό κανάλι χθες βράδυ απέδωσε το "σχίσιμο" του ψηφίσματος και την προκλητική στάση του ιδίου και των δημοτικών του συμβούλων στα "τσιπουράκια" που είχανε πιει πιο πριν.

Δεν αμφιβάλουμε ότι όλοι είμαστε Έλληνες. Όμως τώρα που έφυγε η επίδραση από τα "τσιπουράκια" καλό θα ήταν να προβληματιστεί ο δήμαρχος Ορφέα για ποιο λόγο οι δηλώσεις και οι κινήσεις του προβάλλονται από τα τουρκικά κανάλια. Και για ποιο λόγο τυχαίνει συνοδοιπόροι του στην προσπάθεια να διώξει την ηρωική δασκάλα να είναι άνθρωποι του Τουρκικού προξενείου. Μήπως πρέπει να αφήσει τις προσωπικές εμπάθειες (η χάρη που ζήτησε από τον πατέρα της δασκάλας και πρόεδρο του Αρείου Πάγου για ευνοϊκή μεταχείριση δικαστικής υπόθεσης συγγενή του και η οποία φυσικά δεν έγινε δεκτή) ή μικροπολιτικές επιδιώξεις (πχ ψήφοι μουσουλμάνων στις εκλογές που κατευθύνονται από το Τουρκικό Προξενείο) και να σταθεί πλάι στην προσπάθεια προστασίας των πομάκων από τις αρπαχτικές διαθέσεις της Άγκυρας?




Κάναμε μια βόλτα στο χωριό Μεγάλο Δέρειο. Δεκάδες ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν περήφανα σε όλα σχεδόν τα σπίτια και στα καφενεία των πομάκων κατοίκων του χωριού και σε πείσμα κάθε είδους πρακτόρων ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΚΥΜΑΤΙΖΟΥΝ και ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ!

Κηρύσσουν αγώνα κατά του εθνικισμού

Του Βία Λειβαδά

Με τράβηξε ο τίτλος, γιατί μου έδωσε την εντύπωση ότι επί τέλους και κάποια Υπουργός της κυβέρνησης σκέπτεται όπως ο κυπριακός λαός. Κατάλαβα πως κι αυτή ανατριχιάζει όταν βλέπει το εθνικιστικό και σοβινιστικό σύνθημα στον Πενταδάκτυλο «είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος». Φωτισμένο τα βράδια, μας προκαλεί έστω κι αν μιλούν για συνομιλίες και καλό κλίμα. Οι κατακτητές δεν σκέφτονται το καλό κλίμα ούτε τη δίκαιη λύση.

Ανατρίχιασα όμως διαβάζοντας στη συνέχεια ότι δεν μιλούσε για το σύνθημα στον Πενταδάκτυλο αλλά για τον κυπριακό Ελληνισμό. Αυτός είναι ο εχθρός για την «αριστερή» κυβέρνηση, όχι η Τουρκία. «Ο αγώνας για εμπέδωση της Δημοκρατίας, α αγώνας ενάντια στο σοβινισμό και τον εθνικισμό είναι για μας ύψιστο πολιτικό καθήκον», δήλωσε η Υπουργός Εργασίας.

Άδικα χάρηκα ότι θα υπήρχε κάποιο κοινό σημείο στο οποίο θα συμφωνούσαμε. Κι εδώ εφαρμόζεται η πολιτική του οδοστρωτήρα. Εχθρός είναι ο Έλληνας της Κύπρου, γιατί δεν δέχεται αδιαμαρτύρητα την κατοχή, γιατί δεν δέχεται να παραδώσει την πατρίδα του στην Τουρκία. Αυτόν πρέπει να κτυπήσουμε, αυτόν να κατηγορήσουμε, αυτόν να εξαλείψουμε για να μπορέσουμε να λύσουμε το κυπριακό όπως το επιθυμεί η Τουρκία και οι σύμμαχοί της Άγγλοι και Αμερικανοί.

Μας καλεί ακόμη να υποστηρίξουμε τον πρόεδρο Χριστόφια για να τον εξοπλίσουμε στην αναζήτηση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Να τον υποστηρίξουμε με ποιο στόχο; Τη λύση δύο ισότιμων κρατών, την εκ περιτροπής προεδρία, την παραμονή 50.000 εποίκων που έδωσε ως δώρο πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση; Μας ζητά να γίνουμε συνεργοί μιας λύσης που θα μας παραδώσει στην Τουρκία για να ψάχνουμε μετά να βρούμε τόπο να ζήσουμε ως πρόσφυγες παραδίδοντας την πατρίδα μας στους πασάδες;

Η νεοταξική αριστερά έχει στόχο να αποδομήσει το εθνική ταυτότητα και να μετατρέψει τον κυπριακό λαό σε νεοκύπριους λινομπάμπακους, χωρίς εθνική προέλευση και χωρίς πατρίδα. Και να μας παραδώσει άοπλους στην βαρβαρική Τουρκία για να επαναλάβει την εθνοκάθαρση και τη σφαγή όπως το 1974, όπως τις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων της Μικρασίας, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Καρπασίας....
Η κατάντια τής «αριστεράς» είναι απεριόριστη. Κατανοώ την πικρία τους μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μαζί με αυτή και την κατάρρευση των οραμάτων τους για ένα καλύτερο κόσμο, σύμφωνα πάντοτε με τη δίκη τους αντίληψη. Ο θάνατος ενός ονείρου με το οποίο έζησαν και γαλουχήθηκαν κάποιες γενιές για εβδομήντα χρόνια, τουλάχιστον αυτές που δεν έζησαν μέσα στη Σοβιετική Ένωση αλλά άκουγαν από μακριά για τη μεγάλη ευτυχία που απολάμβαναν. Δεν έχει σημασία αν είναι πραγματικό ή φανταστικό. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ζούσαν στο όνειρο. Και ξαφνικά κατέρρευσε.

Έτσι η αριστερή διανόηση, καθηγητές πανεπιστημίων, πολιτικοί ηγέτες και άλλοι, βρήκαν τη στέγη που τους έλειψε και προσκολλήθηκαν στις αμερικάνικες υπηρεσίες. Έκτοτε η μαχητική δυναμική αριστερά γίνεται ο πιστός υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεσία της Αμερικής και ένθερμοι υποστηρικτές της, φανατικοί εχθροί της ιστορίας, του έθνους και της πατρίδας. Γιατί μόνο με υπηκόους, χωρίς εθνική ταυτότητα κα πατρίδα, είναι δυνατόν να επικρατήσουν τα συμφέροντα των ισχυρών για κυριαρχία πάνω στην ανθρωπότητα. Αυτή είναι η μετακαπιταλιστική αποικιοκρατία και υποδούλωση των χωρών με κατάτμηση τους σε μικρότητες, για να είναι πιο ευάλωτες.

Γι αυτό στόχος της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης δεν είναι η απελευθέρωση της Κύπρου από την τούρκικη κατοχή. Αυτός είναι γι αυτούς επάρατος εθνικισμός και σοβινισμός! Κι αυτόν τον εθνικισμό τάχθηκε η κα. Υπουργός να καταπολεμήσει σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της ύπαρξης ελεύθερης και κυρίαρχης πατρίδας. Για να μπορεί εύκολα να μην αντιστέκεται στην ισοπέδωση των αξιών, της ιστορίας, της γλώσσας και του πολιτισμού των λαών, αλλά να υποδουλώνονται χωρίς αντιστάσεις στους ισχυρούς και δει στην ηγέτιδα της παγκοσμιοποίησης, τις ΗΠΑ.

21 Οκτωμβρίου 1931: Το προοίμιο της επανάστασης

Σαν σήμερα, 21 Οκτωβρίου 1931, οι Έλληνες της Κύπρου εξεγήρονται μαχητικά εναντίον των Άγγλων κατακτητών, που μέχρι εκείνη τη μέρα αδιαφορούν παντελώς για τον διακαή και προαιώνιο πόθο όλων των Κυπρίων για την Ένωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα!

Η εξέγερση ήταν μαζική και απλώθηκε σ’ ολόκληρο το νησί! Στερείτο όμως οργάνωσης και συγκεκριμένου στόχου, γι’ αυτό και καταπνίγηκε εύκολα στο αίμα και απέτυχε. Έκτοτε, οι, κατά τα άλλα, πολιτισμένοι Άγγλοι τρίζουν τα δόντια στους Έλληνες και ευνοούν σαφέστατα το μειονοτικό μουσουλμανικό (σήμερα Τουρκικό) στοιχείο! Επιβάλλουν κατοίκον περιορισμούς, υψηλές φορολογίες, μέτρα εκφοβισμού και αντίποινα!

Εν συντομία τα γεγονότα της ιστορικής εκείνης μέρας του Οκτωβρίου είχαν ως εξής:

17 Οκτωβρίου 1931: Ο Μητροπολίτης Κιτίου, βουλευτής Νικόδημος Μυλωνάς καλεί το λαό σε διαμαρτυρία κατά της αποικιοκρατικής κυβέρνησης, για τη στάση που κρατεί έναντι στο συλλογικό αίτημα του Κυπριακού λαού για Ένωση με την Ελλάδα. Την ίδια μέρα παραιτείται από βουλευτής. Σε δύο μέρες παραιτούνται ακόμη εννέα βουλευτές.

20 Οκτωβρίου: Πραγματοποιείται μεγάλη διαδήλωση στο στάδιο Λεμεσού και ο Νικόδημος Μυλωνάς καλεί το λαό σε αντίσταση.

21 Οκτωβρίου: Χιλιάδες λαού στην Λευκωσία, μετά από την “καυτή” ομιλία του Νικόδημου Μυλωνά, πορεύθηκαν από την Φανερωμένη στο Κυβερνείο το οποίο και πυρπόλησαν. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν σε ολόκληρο το νησί.

Ο Αγγλικός στρατός, κατέπνειξε την επανάσταση, στην οποία σκοτώθηκαν 6 άτομα και εξόρισε χιλιάδες, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Νικόδημος Μυλωνάς.

Με το άκουσμα της είδησης κάτοικοι από τα Αρδανα μετέβησαν και έκαψαν το κτίριο του δασονομείου στη Κορωνιά και το «σπίτι του κυβερνήτη» στην τοποθεσία Δάφνη. Και οι δύο αυτοί στόχοι ήταν στο δάσος της Καντάρας.

Για την "κάλυψη των ζημιών που προκλήθηκαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης", οι Άγγλοι επέβαλαν βαρύτητες φορολογίες!

Μπορεί, η εξέγερση-επανάσταση να απέτυχε στο στόχο της, αλλά πέτυχε να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο μέσω του διεθνή τύπου, το αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με την μητέρα Ελλάδα!

Οι Κύπριοι έστειλαν τα πρώτα μηνύματα για το τι θ’ ακολουθούσε, έδειξαν και απέδειξαν ότι δεν είχαν συμβιβαστεί και δεν παραιτούνταν από τον προαιώνιο στόχο και πόθο της Ένωσης. Λίγα χρόνια μετά, ο κοινός στόχος, ο κοινός αγώνας και οι οραματισμοί ένωσαν τον λαό!

Δυστυχώς όμως, η απόκλιση από τον στόχο, έστω και για λίγο, ήταν αρκετό να εκτροχιάσει την πορεία του Κυπριακού Ελληνισμού προς την Ένωση...Ας ελπίσουμε το γεγονός αυτό να γίνει παράδειγμα για όσους εγκαταλείπουν την Κυπριακή Δημοκρατία και συμβιβάζονται με λύσεις Διζωνικές-Τριζωνικές, Δικοινοτικές Ομοσπονδιακές ή Συνομοσπονδιακές Διχοτομήσεις.

Ο Ν. Αναστασιάδης δέχεται τις τουρκικές εγγυήσεις;

ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ απαιτούν από τους πολιτικούς να υπερασπίζονται τα ευρύτερα συμφέροντα του τόπου, να είναι διεκδικητικοί, αταλάντευτοι σε θέματα αρχών και να μη προβαίνουν σε εκπτώσεις σε ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια και την επιβίωσή μας ως Ελληνισμός. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, επιδεικνύει μιαν ευεξήγητη πολιτική στάση, από το Φεβρουάριο και εντεύθεν. Υποστηρίζει «και με τα 20 του» το Δ. Χριστόφια, στα πλαίσια μιας πολιτικής, που θυμίζει μνήμα του Αγίου Νεοφύτου. Είναι δημοκρατικό του δικαίωμα. Όταν, όμως, η πολιτική του τεχνοτροπία έχει ευθεία σχέση με την ασφάλεια του τόπου, δεν δικαιούται να υποσκάπτει ξεκάθαρες θέσεις της πλευράς μας. Αναφερόμαστε στο μέγα ζήτημα των εγγυήσεων. Αυτές επεβλήθησαν με τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.
Πενήντα χρόνια αργότερα και με την Κυπριακή Δημοκρατία ολόκληρη ενταγμένη στην Ε.Ε., είναι πρωτοφανές και έκδηλα εξοργιστικό να ακούει κάποιος τον Ν. Αναστασιάδη να δηλώνει ετοιμότητα να συζητήσει όχι πλήρη τερματισμό αλλά διεύρυνση των εγγυήσεων «και ιδιαίτερα τρόπους άσκησης των επεμβατικών, αν μπορούν να λεχθούν έτσι, δικαιωμάτων»! Ποιος τα λέγει αυτά; Ένας νομικός, που όφειλε να γνωρίζει ότι η Νομική Υπηρεσία του ΟΗΕ, ξένοι νομικοί και συνταγματολόγοι έχουν από χρόνια αποφανθεί για το άκυρο και εξωφρενικό, πλέον, ξένων εγγυήσεων, σε μια χώρα που είναι κυρίαρχη, ανεξάρτητη, μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε. Τα λέγει ο Πρόεδρος ενός κόμματος, που έδωσε μάχες για να ενταχθούμε στην Ε.Ε., να επιδιώξουμε λύση στη βάση των αρχών της Ένωσης και να διασφαλιστούμε έναντι της τουρκικής επιθετικότητας. Σήμερα, ο Ν. Αναστασιάδης συνταυτίζεται πλήρως με την Τουρκία, η οποία απαιτεί εγγυήσεις στο διηνεκές, σε μελλοντική λύση.
Η θέση Αναστασιάδη συγκρούεται με την πολιτική Χριστόφια, που διατείνεται ότι υποστηρίζει. Ο Πρόεδρος, σε δηλώσεις του (15.10.2008), στις Βρυξέλλες, είπε ότι το θέμα των εγγυήσεων αποτελεί για την τουρκική πλευρά κόκκινη γραμμή. Το ίδιο, είπε, ισχύει και για την ε/κ πλευρά. Ο λαός, πρόσθεσε, έχει κάθε λόγο να μη θέλει να συνεχιστούν οι εγγυήσεις, «πολύ περισσότερο όταν η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ενταχθεί εξ ολοκλήρου στην Ε.Ε.». Τι απαντά ο Ν. Αναστασιάδης; Για χρόνια, είπε, η πολιτική ηγεσία διακήρυττε «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους. Σταδιακά αρχίσαμε να αποκαλυπτόμαστε», πρόσθεσε. Αν οι πολιτικές ηγεσίες δεν είχαν πολιτική και βούληση για να υλοποιήσουν τον πιο πάνω στόχο, φταίει ο στόχος; Οι Έλληνες της Κύπρου δεν θέλουν ούτε κατά διάνοια τουρκικές εγγυήσεις επειδή καταλαβαίνουν αυτό, που επιτηδείως αποκρύπτει ο Αναστασιάδης: Με τουρκικές εγγυήσεις ο κυπριακός Ελληνισμός είναι τελειωμένος!
Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ υποβάλλει: Αν αύριο, λέγει, έρθουν οι Τ/κ και πουν ότι δέχονται το Σύνταγμα της Ζυρίχης ως είχε, η ελληνική πλευρά θα αρνηθεί το ενιαίο κράτος; Πρόκειται για πολιτικές κουτοπονηριές, που αγγίζουν τα όρια προκλητικής κωμικότητας. Πρώτον, επειδή ο Αναστασιάδης υποτιμά την τουρκική πολιτική και στοχοθεσία. Δεύτερον, επειδή προσβάλλει τη νοημοσύνη των Ελλήνων. Γι' αυτό, τρίτον, ερωτάται: Δέχεται συνολική επιστροφή στο '60 και όχι επιλεκτικά, όπως ακριβώς κάνουν οι Τούρκοι; Να ξεκαθαρίσουμε προς το Ν. Αναστασιάδη, προς το Δ. Χριστόφια και προς την πολιτική ηγεσία: Οι Έλληνες της Κύπρου δεν δέχονται ούτε ως υποβολιμαία σκέψη, τουρκικές εγγυήσεις. Είμαστε στην Ε.Ε. και δεν δεχόμαστε κανέναν άλλο εγγυητή της ελευθερίας, της ασφάλειας και της επιβίωσής μας. Αυτά οφείλει να υπερασπίζεται ο Ν. Αναστασιάδης, όχι να υποβάλλει νέα υποχώρηση προς τις τουρκικές θέσεις.

η 28η Οκτωβρίου πλησιάζει

Ο ιστοχώρος μας έχει την χαρά να παρουσιάσει κάτι πολύ όμορφο!

Επειδή η 28η Οκτωβρίου πλησιάζει
και κάποια παλικάρια, παλιοί φίλοι και συναγωνιστές
ΔΕΝ το ΞΕΧΑΣΑΝ!

Παλικάρια που βρίσκονταν και θα βρίσκονται στις επάλξεις του αγώνα
Το σύνθημα 2500 χρόνια φυσικά παραμένει το ίδιο!
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ

Φότο από τα ηπειρωτικά βουνά έξω από την Κόνιτσα.

13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ- ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

Διάβασα λίγους μήνες το βιβλίο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών.
Περιέγραφε τα εφηβικά του χρόνια, την εισαγωγή του και τις δυσκολίες στην Σχολή Ευελπίδων, την οικογένειά του, την ατμόσφαιρα στην Αθήνα, την γνωριμία του με την κόρη του Δραγούμη (την οποία και ενυμφέφθηκε) την οποία αγάπησε πολύ (αποσπάσματα ή ολόκληρες επιστολές που της έστελνε από τα διάφορα μέτωπα-πολεμικές επιχειρήσεις).

Είχε επίσης δύο παιδιά.Τα οποία υπεραγαπούσε!

Αλλά εκεί. Πείσμα. Έδωσε όλη του την εξυπνάδα και τον ηρωισμό για να σώσει την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας.

Στις επιστολές του εξέφραζε σχεδόν πάντα τη θλίψη του αφενός για την εγκατάλειψη των εθνικών αγώνων από τους πολιτικούς της εποχής του (που θέλαν να τα χουν καλά με την "κοινή γνώμη") αφετέρου για τα στρατιωτικά λάθη που γινόταν (και συνήθως είχαν να κάνουν με δειλία και υποχωρήσεις).

Σε κάθε του γράμμα ανέφερε δυνατές φιλίες με συμπολεμιστές του. Ήταν κυριολεκτικά πανέξυπνος και παράτολμος και γι αυτό χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές σε επικίνδυνες αποστολές. (Τον έστελναν συχνά στη σκλαβωμένη Μακεδονία για να οργανώνει τις ανταρτικές ελληνικές ομάδες που δρούσαν εκεί και να συντονίζει τη δράση).

Σήμερα ...
Σήμερα προβλεπόταν μόνο μια σύντομη ομιλία στα σχολεία. Από αυτές τις "τυπικές" ομιλίες που υποβιβάζουν τον ήρωα και την θυσία του.
Σε όσα σχολεία δεν τελούν υπό κατάληψη (από κακομαθημένα κωλόπαιδα).


Σήμερα διαβάζω ότι το σπίτι όπου θυσιάστηκε ο Παύλος Μελάς είναι έτοιμο να καταρρεύσει.

http://noiazomai.net/spitimela.html

Όπως και το σπίτι του Κολωκοτρώνη, του Γέρου του Μοριά

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/10/blog-post_3068.html

Έτσι τιμά το σύγχρονο "κράτος" και οι σημερινοί μας πολιτικοί αυτούς που θυσιάστηκαν για την ελευθερία μας.



Παρακαλώ δες τε τα 2 όμορφα βίντεο ευλαβικά στην μνήμη του

http://www.youtube.com/watch?v=9bRMBwxESUw
http://www.youtube.com/watch?v=fVc9q-yECKk

Μάτια γεματα αγωνία - Σμίνθη (ν. Ξάνθης)- πομακοχώρια

Για άλλη μία φορά πήρα τον δρόμο τον ορεινό, αυτόν που οδηγεί στα Πομακοχώρια… Έχω καιρό να δω τον φίλο μου τον Αλή, έναν περήφανο, ψηλό με καταγάλανα μάτια Πομάκο, που μένει στη Σμίνθη…

Αφού ανηφόρισα σε έναν δρόμο όλο στροφές, με τη φύση γύρω μου να έχει ένα μελαγχολικό χρώμα, έφτασα στο χωριό, έξω από το όμορφο και περιποιημένο σπιτικό του φίλου μου.

Κανείς δεν ήταν εδώ για να με υποδεχτεί… Μακριά, ακουγόταν κάποιες παιδικές φωνές, μα δεν ήταν σαν τις άλλες φορές που είχα έρθει…

Προχώρησα και χτύπησα την πόρτα του σπιτιού. Μετά από λίγο η πόρτα άνοιξε και είδα τον Αλή. Ούτε αυτός ήταν ίδιος, έδειχνε πολύ αλλαγμένος, σαν να γέρασε, αλλά περισσότερο έδειχνε φοβισμένος…

Χαιρετηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και με κάλεσε να μπω μέσα… Καθήσαμε στο γιατάκι του, δίπλα στο παράθυρο και πιάσαμε κουβέντα…

Η αγωνία που είχε στο πρόσωπό του, στα μάτια του, στις κινήσεις του, άρχισε να βγαίνει πια και στις λέξεις…

Η γυναίκα του, η Αλιέ, μας έφερε τους καφέδες και έφυγε από το δωμάτιο.

- Πώς είσαι δάσκαλε; Καιρό είχες να φανείς, μου είπε σφίγγοντας τα χείλη του ο Αλή.

- Ναι, αλλά σε σκεφτόμουν. Βλέπεις, υπάρχουν δυσκολίες και έπρεπε να τρέχω για να τα βγάλω πέρα…

- Δυσκολίες ε; Μη νομίζεις, κι εμείς εδώ τα ίδια έχουμε, μου απάντησε.

- Δύσκολοι οι καιροί φίλε μου, πολύ δύσκολοι. Μεγάλη ακρίβεια. Να δούμε πως θα βγει και αυτός ο χειμώνας.

- Δεν βαριέσαι βρε δάσκαλε, να ήταν μόνο τα λεφτά… τότε θα ήταν εύκολα…

- Τι έγινε; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Μπορώ να βοηθήσω; Τι συμβαίνει;

- Τι να συμβαίνει δάσκαλε. Τα γνωστά… τα ξέρεις… αλλά τελευταία πολλά ακούγονται… ο κόσμος φοβάται, δεν ξέρει τι να κάνει… έχουμε κλείσει τις πόρτες των σπιτιών μας… δεν ξέρουμε πότε θα γίνει κάτι και αν θα γίνει…

- Τι να γίνει ρε Αλή; Παράξενα μου τα λες…

Σήκωσε το φλυτζάνι του καφέ, κούνησε το κεφάλι του και ήπιε μια γουλιά…

- Άκου δάσκαλε, πολλά δεν μπορώ να πω, έχω και οικογένεια, αλλά τα πράγματα έχουνε σφίξει. Όταν τριγύριζαν (οι γνωστοί εγκάθετοι του Τουρκικού Προξενείου) στα χωριά το καλοκαίρι, όλο έλεγαν να προσέχουμε τον Οκτώβρη… να είμαστε έτοιμοι… οι καιρός πλησιάζει… Τον τελευταίο μήνα, το ξαναέριξαν στα καφενεία σαν κουβέντα και ο κόσμος ενώ στην αρχή παραξενεύτηκε, μετά άρχισε να μαζεύεται, να φοβάται… Ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνουν αυτοί οι διάολοι… Όλο τα ανακατεύουν… Πάλι ήρθαν και έταζαν λεφτά σε όσους έχουν προβλήματα… σου τα έχω πει, τα ξέρεις… Γίνονται και αυτά στην Αμερική… άνθρωποι είμαστε, φοβόμαστε…

Μιλούσε και το κεφάλι του ήταν σκυφτό, δεν ήταν ο ίδιος… Ο φόβος έτρεχε στο μυαλό και στο κορμί του… Ποτέ άλλοτε δεν τον είχα δει έτσι…

- Άκου Αλή, αν και τα ξέρεις καλύτερα από εμένα, δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτε. Δεν γίνεται να φοβάσαι όταν είσαι στον τόπο σου, στο σπίτι του, στην πατρίδα σου, επειδή δεν είσαι μόνος. Νομίζεις εγώ δεν τα σκέφτομαι όλα αυτά; Όταν μαλώνουν τα βουβάλια Αλή δεν ανοίγουμε την πόρτα της αυλής μας για να μπούνε μέσα, επειδή θα μας καταστρέψουν το σπίτι μας. Έτσι κάνω κι εγώ… Εξάλλου, δεν είσαι μόνος. Ότι και αν χρειαστείς, οτιδήποτε, πάρε την οικογένεια και κατέβα στην πόλη, έλα στο σπίτι μου… Εντάξει; Αλλά δεν χρειάζεται ούτε να τα σκέφτεσαι αυτά… Αυτοί (τα τσιράκια του Προξενείου) αυτό θέλουν, να σας κάνουν να φοβηθείτε… Ρε, εσείς είστε ατρόμητοι… ο Μέγας Αλέξανδρος από εδώ πήρε τους καλύτερους στρατιώτες του, τους πιο δυνατούς, τους πιο θαρραλέους… σας φοβίζουν τώρα μερικά τσογλάνια;

- Όχι δάσκαλε, αν ήμουν μόνος μου, αν δεν είχα οικογένεια, υποχρεώσεις, θα ήταν αλλιώς…

- Έχεις δίκιο φίλε μου… αλλά κοίτα γύρω σου… σε έχουνε κλείσει μέσα στο σπίτι του, επειδή διαδίδουν φήμες. Κατάφεραν να σε φυλακίσουν!!!

- Ναι… το κατάφεραν…

Το είπε με σκυμμένο κεφάλι… Σήκωσε το χέρι του και με το εξωτερικό της παλάμης του καθάρισε τα μάτια του… Σηκώθηκα κι εγώ όρθιος... Τον αγκάλιασα και του ψιθύρισα: «Δεν είσαι μόνος, δεν πρέπει να φοβάσαι τίποτε. Εγώ δεν φοβάμαι κανέναν επειδή είσαι φίλος μου και ξέρω πως είσαι το καλύτερό μου στήριγμα. Μόνο τον Θεό φοβάμαι… Κανέναν άλλον…».

Με χτύπησε στην πλάτη και με κοίταξε.

- Σε ευχαριστώ Κώστα. Σε ευχαριστώ…

- Θα με ευχαριστήσεις πολύ αν πάρεις τη γυναίκα σου και τα παιδιά, τον αδερφό σου και την οικογένειά του και κατεβείτε κάτω, στην πόλη, να πάμε να φάμε όλοι μαζί. Εντάξει;

Τα μάτια του άνοιξαν, μεγάλωσαν ξαφνικά…

- Να είσαι καλά φίλε μου… σε ευχαριστώ πολύ. Θα έρθουμε. Θα σου τηλεφωνήσω για να τα κανονίσουμε…

- Εμείς τα έχουμε κανονισμένα Αλή. Πες τη γυναίκα σου να πάρει τηλέφωνο στη δικιά μου, να συνεννοηθούν για τις λεπτομέρειες…

Η πόρτα άνοιξε, μπήκε η Αλιέ, τώρα χαμογελούσε… Σίγουρα μας άκουγε…
Προχώρησα προς την πόρτα και βγήκα έξω. Γύρισα προς τον Αλή, του έπιασα τον ώμο και του είπα: «Όλα θα πάνε καλά. Άσε τα μαύρα τα σκυλιά να λένε τις βλακείες τους».

- Καλό χειμώνα να έχουμε δάσκαλε.

- Ις Αλάχ (να δώσει ο Θεός) του απάντησα… Και κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσεις να μου μαθαίνεις τα Πομάκικα. Εντάξει;

Ο Αλή χαμογέλασε. "Θα γίνει κι αυτό, γεροί να είμαστε" μου απάντησε.

Η Αλιέ έτρεξε κοντά μας. Μου έδωσε ένα κουτί.

- Είναι γλυκά, είχαμε γιορτή (Ραμαζάνι και Σεκέρ Μπαϊράμ), να τα πάτε στη γυναίκα σας… και να της δώσετε χαιρετίσματα από όλους μας… Την άλλη φορά πείτε της να έρθει, θα την περιμένουμε με μεγάλη χαρά…

Ευχαρίστησα την Αλιέ και τον Αλή… Γύρισα στο αυτοκίνητο και άρχισα να απομακρύνομαι. Κοιτώντας στον καθρέφτη τους είδα να κουνούν τα χέρια τους αποχαιρετώντας με και χαμογελώντας…

Οδηγούσα στον δρόμο της επιστροφής… Και σκεφτόμουν πόσο ζημιά, πόσο κακό επιτρέπουμε να κάνουν κάποια σκουπίδια σε αυτούς τους αγνούς ανθρώπους…

Κωνσταντίνος

http://kostasxan.blogspot.com/

Σχόλιο blogger: Η Σμίνθη είναι ένα από τα πιο "φιλικά" μας πομακοχώρια. Ο κεντρικός δρόμος διασχίζει το χωριό, υπάρχει ελληνικό Γυμνάσιο και στο πατρελθόν αναδείχθηκαν πολλές όμορφες προσπάθειες στο χωριό αυτό (έκδοση πομακικών παραμυθιών, χοροί, παραδοσιακές στολές παρελάσεις κλπ). Αν το κλίμα της τρομοκρατίας που ασκούν οι πράκτορες του Τουρκικού Προξενείου επηρέασε στ αλήθεια τόσο πολύ την κοινωνία της Σμίνθης, η κατάσταση στα υπόλοιπα απομονωμένα πομακοχώρια θα πρέπει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Επίσης μόλις ενημερώθηκα ότι οι γνωστοί εγκάθετοι του προξενείου έχουν αυξήσει τις απειλές στο Μέγα Δέρρειο (το χωριό στο οποίο συνεχίζει να αντιστέκεται η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου).

Εσείς εκεί κάτω στην Αθήνα,

Επιτέλους ΞΥΠΝΗΣΤΕ

Τουρκοκύπριοι: Μια κοινότητα εξισλαμισμένων Ελλήνων

Παραγνωρισμένο και ελάχιστα μελετημένο στοιχείο από τη νεοελληνική ιστοριογραφία αποτελεί το γεγονός ότι η κοινωνική βάση του σύγχρονου τουρκικού έθνους απαρτίστηκε από τους πολυεθνοτικούς μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας. Mέρος αυτών των μουσουλμανικών πληθυσμών υπήρξε και πλήθος Eλλήνων που εξισλαμίστηκαν σε διάφορες χρονικές περιόδους και για διαφορετικούς λόγους.

Tο φαινόμενο του εξισλαμισμού είχε εμφανιστεί σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Aπό την Kύπρο, την Kρήτη και την Πελοπόννησο, έως την Hπειρο, τη Mακεδονία και τον Πόντο. Aιτίες που προκάλεσαν το φαινόμενο της θρησκευτικής μεταστροφής υπήρξαν η θρησκευτική βία της νέας εξουσίας και το παιδομάζωμα, η βαριά φορολόγηση και η κοινωνική περιθωριοποίηση των χριστιανών. H αποδοχή της νέας θρησκείας σήμαινε προσχώρηση στο κυρίαρχο κοινωνικό στρώμα και, κατά συνέπεια, κοινωνική άνοδο. Tο φαινόμενο αυτό εντοπίζεται ιδιαιτέρως συχνά και στη νεοελληνική λαογραφία με τη χρήση του όρου «γενίτσαρος», που περιγράφει τον νεοφώτιστο μουσουλμάνο.

Kατάλοιπο της συγκεκριμένης ιστορικής διεργασίας αποτελούν σήμερα τέσσερις ελληνόφωνες μουσουλμανικές ομάδες: κρητική, ποντιακή, μακεδονική και κυπριακή. Oι ομάδες αυτές (εκτός από τη μακεδονική) εντοπίστηκαν και καταγράφηκαν στην έρευνα «Ethnic groups iTurkey» του γερμανικού Πανεπιστημίου του Tίμπιγκεν. Kάθε μια απ’ αυτές έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον. Aπό τις τέσσερις ομάδες, η κρητική και η κυπριακή συγκρούστηκαν με το επαναστατικό κίνημα των χριστιανών Eλλήνων. Στις ομάδες αυτές η μετάβαση από τη θρησκευτική μουσουλμανική ταυτότητα στην εθνική τουρκική πραγματοποιήθηκε λόγω της σύγκρουσης με τον χριστιανικό Eλληνισμό και της προσπάθειας του καθεστωτικού τουρκικού εθνικισμού να εμφυτεύσει με βίαιο τρόπο τη νέα εθνική ταυτότητα.

Στην Kύπρο, αυτούς που άλλαξαν θρησκεία ή ακόμα παρέμεναν σε κρυπτοχριστιανική κατάσταση, τους ονόμαζαν «λινομπάμπακους». Aρκετοί από αυτούς είχαν συνείδηση της ελληνικής τους καταγωγής και μερικοί επανήλθαν στην πίστη των πατέρων τους μετά την πολιτειακή αλλαγή του 1878 και την αντικατάσταση των Tούρκων κατακτητών από τους Bρετανούς. Mε την ανοχή, όμως, των νέων κατακτητών, οι οποίοι επιδίωκαν την εξασθένιση του ελληνικού στοιχείου, ακολουθήθηκε πολιτική εκτουρκισμού των λινομπάμπακων. H πολιτική αυτή ενισχύθηκε από την ελληνική ολιγωρία και την υπεροπτική στάση της Eκκλησίας της Kύπρου.

Tο στοιχείο που διαμόρφωσε σε πρώτη φάση την εθνική συνείδηση των Tουρκοκυπρίων, ήταν η σύγκρουση με τον χριστιανικό Eλληνισμό κατά τις δεκαετίες ’60 και ’70. Eτσι, άρχισε να εμφανίζεται βαθμιαία μια τάση μετάβασης από τη μουσουλμανική ταυτότητα στην τουρκική. H τάση αυτή έγινε πιο έντονη μετά τα γεγονότα του ’63 για να κορυφωθεί το ’74. Στη συνέχεια, η τουρκοκυπριακή κοινότητα συγκεντρώθηκε σε μια αμιγή γεωγραφική περιοχή που βρισκόταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των Tούρκων εθνικιστών. Mέσω των καθεστωτικών μηχανισμών των στρατιωτικών από την Tουρκία και του Nτενκτάς επιχειρήθηκε η πλήρης εμπέδωση της νέας τουρκικής ταυτότητας. H προσπάθεια αυτή βασίστηκε επίσης –εκτός από τα ιδεολογικά επιχειρήματα– στην αίσθηση του νικητή που υπήρχε σε όλη την τουρκοκυπριακή κοινότητα κατά την περίοδο που ακολούθησε το ’74 και στη νομή των περιουσιών των ηττημένων Eλλήνων. Παράλληλα, το καθεστώς επιχείρησε μέσω των ιδεολογικών και διοικητικών του μηχανισμών την εξαφάνιση της ελληνοφωνίας των Tουρκοκυπρίων και τη μετατροπή τους σε τουρκόφωνο πληθυσμό.

Σήμερα ζούμε τη δεύτερη φάση διαμόρφωσης της τουρκοκυπριακής ταυτότητας. Aπό το 1974 η πραγματική αντιπαράθεση δεν γίνεται με τους Eλληνες της ελεύθερης Kύπρου αλλά με τον τουρκικό στρατό και το αυταρχικό και διεφθαρμένο καθεστώς Nτενκτάς.

Mαρτυρίες περιηγητών

H μεταστροφή χριστιανικών πληθυσμών στην Kύπρο καταγράφεται με ιδιαίτερη γλαφυρότητα από περιηγητές που επισκέφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους το νησί. Oι μαρτυρίες των περιηγητών και η διερεύνηση του φαινομένου αποτέλεσαν αντικείμενο ερευνών κάποιων λίγων σύγχρονων ιστορικών, όπως ο Kώστας Kύρρης, ο Παρασκευάς Σαμαράς, ο Kωστής Kοκκινόφτας κ.ά.

Πολλές από τις σχετικές μαρτυρίες συλλέχτηκαν και δημοσιεύτηκαν στη Λευκωσία πριν από μερικά χρόνια από τον Π. Σαμαρά. Στο δημοσιευμένο υλικό βρίσκουμε πλήθος σημαντικών μαρτυριών που αποδεικνύουν ότι οι σύγχρονοι Tουρκοκύπριοι αποτελούν, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, απογόνους των εξισλαμισμένων χριστιανών της Kύπρου, κυρίως Eλλήνων ορθοδόξων και δευτερευόντως Mαρωνιτών (καθολικών).

Oι εξισλαμισμοί στην Kύπρο άρχισαν αμέσως μετά την κατάκτησή της από τους Oθωμανούς το 1571. Πολλοί από τους άρχοντες του νησιού, για να σώσουν τη ζωή τους και την περιουσία τους αποδέχτηκαν τη θρησκεία των κατακτητών. Eίκοσι πέντε χρόνια μετά, ο περιηγητής Dadini αναφέρει τα εξής:

«Oι Tούρκοι όλης της Kύπρου ανέρχονται σε 12.000-13.000, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς είναι εξισλαμισμένοι χριστιανοί, που προσήλθαν στο Iσλάμ διά να απολαύσουν μεγαλύτερη ησυχία... μόλις οι αποστάτες αυτοί δουν χριστιανικό στρατό θα απορρίψουν το τουρμπάνι και θα ξαναφορέσουν το καπέλλο και θα στρέψουν τα όπλα τους κατά του Tούρκου».

Aυθαιρεσίες

Σε έκκληση που απηύθυνε το 1587 στον Iσπανό Bασιλέα Φίλιππο B΄ για την απελευθέρωση του νησιού ο Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Tιμόθεος αναφέρονται:

«Eσημειώθησαν προσφάτως επανειλημμένα κρούσματα αυθαιρεσίας των οργάνων του κατακτητού: με απληστίαν επιχειρείται αφαίρεση, των περιουσιών των κατοίκων: Παραβιάζονται αι οικίαι των Xριστιανών και διαπράττονται κάθε είδους ατιμίαι εις βάρος συζύγων και θυγατέρων, δύο φορές μέχρι τώρα εληστεύθηκαν ναοί και μοναστηριακά καθιδρύματα, επεβλήθησαν πολλοί και βαρείς φόροι, των οποίων η είσπραξις επιδιώκεται διά συστηματικών διώξεων, απειλών και βασανιστηρίων, πράγμα που οδηγεί πολλούς εις εξισλαμισμόν, αποσπώνται τέλος από τας κυπριακάς οικογενείας τα άρρενα τέκνα (για να πλαισιώνουν τα γεννιτσαρικά τάγματα). H εφαρμογή αυτού του σκληρού μέτρου εις την Kύπρον αποτελεί διά τους κατοίκους το χειρότερον από τα δεινοπαθήματα (της τουρκικής κατοχής)».

Oπως φαίνεται, το παιδομάζωμα υπήρξε ιδιαιτέρως έντονο στην Kύπρο. Tόσο, ώστε να προκληθεί το 1606 εξέγερση του ελληνικού πληθυσμού υπό την αρχηγία του Πέτρου Aβεντάνιου. Tρεισήμισι χιλιάδες Oθωμανοί έχασαν τη ζωή τους από τους επαναστάτες, οι οποίοι όμως, άοπλοι καθώς ήταν και αβοήθητοι, νικήθηκαν. Σε έκκληση του Aρχιεπισκόπου Kύπρου Xριστόδουλου, προς τον Δούκα της Σαβοΐας, που συντάχθηκε μεταξύ των ετών 1608 και 1626 διαβάζουμε:

«...και αφ ις εσικόθικε ο Kαπιτάνος Bετόριος (Zεπετός) και εχάλασεν καπόσους Tούρκους, αγριόθησαν επάνο μας σαν τους άγριους λύκους, και πέρνουν τα πεδιά από τες ακάλες μας...».

Στα 1670 ο περιηγητής Hurtel, γράφει:

«Πάρα πολλοί Kύπριοι, μη μπορώντας να ανεχθούν αυτή τη σκληρή τυραννία, επιθυμούν να γίνουν Tούρκοι, αλλά πολλοί απορρίπτονται, επειδή (όπως λένε οι αφέντες τους) με την αποδοχή τους στην μουσουλμανική πίστη, ο εκ Kύπρου φόρος υποτελείας θα μειώνονταν πάρα πολύ».

Tα τέλη του 17ου αιώνα παρατηρείται μεγάλο κύμα εξισλαμισμών σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο που βιώνει την κοινή μοίρα της υποταγής στο οθωμανικό Iσλάμ. Για την Kύπρο, η γραπτή μαρτυρία του λαϊκού ποιητή Kωνσταντίνου του Πα-πα-Nικολάου από την Eπισκοπή, που σε ποίημά του το 1672, σχετικά με τη δράση ενός εντεταλμένου για τη συλλογή φόρων, του Mαρκουλλή, αναφέρει τα εξής:

«Aυτός ο σκολικόβροτος και αναθεματισμένος, στόσον κακόν οπούκαμεν στη κύπρου μας ραγιάδες έκαμεν ορφανά παιδιά γυναίκες δε χειράδες, πολλοί από τον φόβον τους στα σπίτια τους εφεύγαν λέγω οι περισσώτεροι πιγένναν και τουρκεύγαν. Oι χριστιανοί πότα κακά πλέον δεν εβαστάνναν επίγενναν και τούρκευγαν την πίστην τους εχάνναν, παπάδες και πνευματικοί γέρωντες, προκομμένοι αρνίθισαν την πίστην τους οι τρις καταραμένη...».

O Pώσος περιηγητής Warski αναφέρεται το 1732 σε μαζικούς εξισλαμισμούς με αιτία την ειδική βαρειά φορολογία των χριστιανών, περιγράφει:

«Oυδείς δύναται να αποφύγει τον φόρον τούτον (το χαράτσι) εάν δεν απαρνηθεί την πίστην του και δεν συγκατατεθεί να προσηλυτισθεί εις των Mωαμεθανισμόν. Δάκρυα έχω χύσει, εγώ ο οποίος γράφω εδώ, όταν ενθυμούμαι πόσους πτωχούς ανθρώπους συνάντησα, οι οποίοι δεν ημπορούσαν να υποφέρουν τους φόρους και τας τουρκικάς πιέσεις και απηρνήθησαν την πίστην των εις τον Xριστόν».

Πιέσεις και βία

Aπό την Eπανάσταση του 1821 στο Hatti Humayun

H εκδήλωση της ελληνικής Eπανάστασης το 1821, υπήρξε αφορμή για νέο κύμα πιέσεων και άσκηση βίας κατά των Eλλήνων στην Kύπρο. Σε χρονικό που γράφτηκε την πρώτη χρονιά της Eπανάστασης αναφέρονται τα εξής:

«...και ήλθαν ασκέρια από τα Παρασάμια (Aίγυπτος) και έκαμαν πολλά κακά εις τους χριστιανούς. Iουλίου 9 εθανατώσαν τους αρχιερείς και κοτζιαμπάσηδες και τους εχόμενους ανθρώπους και επήραν το μάλιν τους και έγδυσαν τα Mοναστήρια και Eκκλησιές και τους Xριστιανούς και πολλούς ετουρκίσαν».

Mια από τις χαρακτηριστικότερες πράξεις αποτέλεσε η εξόντωση των προκριτών. O Kιουτσούκ Mεχμέτ, κυβερνήτης του νησιού, κάλεσε δολίως στο Σεράι 486 προκρίτους κατόχους μεγάλων περιουσιών, τους οποίους εθανάτωσε. Γλίτωσαν 36 άτομα, τα οποία εξισλαμίσθηκαν για να αποφύγουν τον θάνατο. O αριθμός των εξισλαμισμένων, όμως, στις τάξεις του λαού ήταν πολύ μεγαλύτερος. Oι σφαγές κορυφώθηκαν την επόμενη χρονιά, ως εκδίκηση για την καταστροφή του τουρκικού στόλου στην Πύλο της Πελοποννήσου.

Tην ίδια περίοδο, ο Σουηδός περιηγητής ιερέας Jacob Berggreεπισκέφθηκε το νησί και περιέγραψε την κατάσταση που συνάντησε:

«Oταν το 1822 πέρασα τελευταία φορά από τη Λάρνακα, ο πληθυσμός του νησιού είχε περιοριστεί σε τέτοιο βαθμό, που πολλά μεγαλοχώρια ήταν εντελώς ακατοίκητα. Tα στρατεύματα του Mουχασίλη δεν άφησαν ψυχή ζωντανή, παντού απ’ όπου πέρασαν, και καθώς η αξία της ανθρώπινης ζωής είχε πέσει, έπεσαν και όλες οι τιμές της αγοράς».

Oι Mαρωνίτες

Tην ίδια άσχημη μεταχείριση είχαν και οι Mαρωνίτες. O Γάλλος πρόξενος Goep γράφει:

«Eν Λάρνακι τη 22 Δεκεμβρίου 1845.

Kατά το εις Λευκωσίαν ταξίδι μου, πολλαί τουρκικαί οικογένειαι, καταγωγής Mαρωνιτών, μου εγνώρισαν, μέσον του Hγουμένου του Mοναστηρίου Terra Santa της Λευκωσίας, ότι κατά την Eλληνικήν Eπανάστασιν, εξηναγκάσθησαν να ασπασθώσι τον ισλαμισμόν διά να σώσωσι την ζωήν των, αλλά κατά βάθος παρέμειναν Xριστιανοί. Σήμερον επιθυμούσι να επανέλθωσιν εις τον καθολικισμόν, αλλ’ εν πρώτοις θέλουσι να εξασφαλίσωσι την προστασίαν του γαλλικού προξενείου, προς αποφυγήν των καταδιώξεων τας οποίας αναμένουσι φαίνεται ότι ο ζήλος των χριστιανών τούτων Mουσουλμάνων δεν φθάνει μέχρι του να διακινδυνεύωσι χάριν της θρησκείας, διότι μέχρι σήμερον επιμελώς απέφυγον κάθε ενοχοποιητικόν διάβημα».

Aπό τα 1846 και κυρίως στα 1858, όταν άρχισαν να εφαρμόζονται οι διατάξεις του Hatti Humayuπου προνοούσε γενικά για την ισοτιμία των υπηκόων της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας και ελεύθερη εξάσκηση της θρησκείας, ένας μικρός αριθμός κρυπτοχριστιανών εκδήλωσε με θάρρος και παρρησία την επιθυμία να επιστρέψει στον χριστιανισμό. Yπάρχουν στοιχεία τόσο για ομαδικές προσπάθειες, όσο και για ατομικές. Oμως η έντονη αντίδραση των Oθωμανών μείωσε τον συνολικό αριθμό.

H ιστορία των Tουρκοκυπρίων αποτελεί άλλο ένα σημείο της πολύπλοκης και ενδιαφέρουσας σχέσης μας με τους Tούρκους και το Iσλάμ. H γεωγραφική μας τοποθέτηση στα σύνορα του χριστιανικού με τον μουσουλμανικό κόσμο προκάλεσε πολλές οδύνες. H κυριαρχία του Iσλάμ στην περιοχή μας για εκατοντάδες χρόνια συρρίκνωσε το κοινωνικό σώμα των Eλλήνων. Στη συνέχεια, κατά την εποχή της διαμόρφωσης των εθνικών κρατών –και της παράλληλης υποχώρησης των θρησκευτικών ταυτοτήτων προς όφελος των εθνικών– οι Eλληνες περιορίστηκαν γεωγραφικά στα Bαλκάνια. Σήμερα, βιώνουμε με ένα μοναδικό τρόπο όλα αυτά τα φαινόμενα του παρελθόντος. Iσως γιατί η Kύπρος αποτέλεσε το τελευταίο σημείο, στο οποίο η παλιά τάξη πραγμάτων υποχώρησε προς όφελος των νέων εθνικών αντιλήψεων με κορύφωση το 1974, το πραξικόπημα και την εισβολή.

H ιστορική μας επιστήμη, εγκλωβισμένη σε μια μονοδιάστατη αντίληψη της Iστορίας, αδυνατεί να κατανοήσει αυτές τις υπόγειες διεργασίες που χαρακτηρίζουν με μοναδικό τρόπο την περιοχή μας και τη διαφοροποιούν από την Eυρώπη της επίπλαστης εθνικής καθαρότητας. Eπίσης αδυνατεί να παρακολουθήσει την εξέλιξη του όρου «Tούρκος», που από δήλωση θρησκευτικής κατάστασης πριν από την εμφάνιση του τουρκικού εθνικισμού, μετετράπη σε προσδιοριστικό όρο της εθνικής καταγωγής. Σήμερα, όμως, έχουμε την εξαιρετική ευκαιρία να παρακολουθούμε την εμφάνιση ενός μοναδικού φαινομένου: την έκφραση, για πρώτη φορά μέσα στον ιστορικό χρόνο, των ενδιάμεσων ομάδων του οθωμανικού παρελθόντος. Tο σύνθημα του Tουρκοκύπριου νέου «We are not Turks, we are not Greeks, we are Gypriots», μαζί με αντίστοιχες εκφράσεις –ίσως και πιο προχωρημένες– που προέρχονται από νέους καταγόμενους από τις παλιές ελληνόφωνες μουσουλμανικές ομάδες και στην ίδια την Tουρκία, φανερώνουν τα πλασματικά όρια των μέχρι τώρα στερεοτύπων μας.

ΣΤΑΛΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑΣ - ΣΥΛΗΨΕΙΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Ελεύθεροι έχουν αφεθεί -μετά την αναγνώριση και το κράτημα των στοιχείων τους- όλοι οι Πατριώτες που προσήχθησαν άνευ λόγου και αιτίας από την Κυπριακή Αστυνομία, (ενώ προσέρχονταν στον χώρο της παρέλασης) αποδυκνείοντας ότι η κόκκινη χούντα του Χριστόφια προσπαθεί να εδραιωθεί με τους κλασσικές σταλινικές πρακτικές. Αυτή ήταν ασφαλώς μιά ενέργεια κατατρομοκράτησης των Ελλήνων που αντιστέκονται στην τουρκοποίηση του νησιού μας και τις φασιστικές μεθόδους του ΑΚΕΛικού καθεστώτος...

Πιο αναλυτικά:
Στην σημερινή παρέλαση προς τιμήν της κυπριακής ανεξαρτησίας, στην Λευκωσία, συνελήφθησαν 16 άτομα διότι θέλησαν να διαμαρτυρηθούν γιά την επερχόμενη τουρκοποίηση του νησιού.

Η ειρηνική εκδήλωση δεν ξεκίνησε αφού η αστυνομία του κομμουνιστή Χριστόφια συνελάμβανε οποιονδήποτε φορούσε... μπλουζάκι εθνικού περιεχομένου!

Στο χώρο της παρέλασης τα μέλη του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης και του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου διένειμαν στον κόσμο την παρακάτω προκήρυξη του Κ.Ε.Α. Αμέσως περικυκλώθηκαν από αστυνομικούς με πολιτικά, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Α.Τ. του Στροβόλου!! Ο αστυνομικός διευθυντής Λευκωσίας, Κύπρος Μιχαηλίδης, δήλωσε πως συνελήφθησαν διότι μοίραζαν φυλλάδια "εθνικιστικού περιεχομένου"! Προφανώς ο εθνικισμός θεωρείται αδίκημα γιά τον επικεφαλής αστυνομίας μιας ευρωπα'ι'κής πρωτεύουσας!

Παράλληλα ένας από τους πλέον επιτυχημένους δικηγόρους της Κύπρου, ο οποίος έτρεξε προς βοήθεια των νεαρών κτυπήθηκε βάναυσα, από αστυνομικούς στο κεφάλι, τον σβέρκο και την κοιλιά. Αφού του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο Λευκωσίας, ο αγωνιστής δικηγόρος κατέθεσε μήνυση εναντίον των συγκεκριμένων αστυνομικών.

Από την άλλη πλευρά ο βουλευτής Λεμεσού Ρίκος Ερωτοκρίτου δήλωσε πως η σύλληψη των νεαρών ήταν νομικά απαράδεκτη και η συμπεριφορά των αστυνομικών εξευτελιστική. Επίσης με την ιδιότητα του δικηγόρου θα υπερασπιστεί τους νεαρούς διότι αν και δεν κατηγορήθηκαν θα καταθέσουν μήνυση κατά του κράτους.

Παραθέτουμε την προκύρηξη που μοιράστηκε:

ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Έλληνα της Κύπρου!
Σήμερα καλείσαι να γιορτάσεις την ημέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας. Μίας ανεξαρτησίας η οποία ποτέ δεν υπήρξε διότι η Μεγάλη Βρετανία ουδέποτε εγκατέλειψε την Κύπρο. Συνεχίζει να ασκεί τον έλεγχο του Νησιού μας.

Όμως στον ένδοξο αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59, οι Έλληνες της Κύπρου πολέμησαν για ΕΝΩΣΗ με την ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ και όχι για κολοβή «ανεξαρτησία».

Ωστόσο ακόμα κι αυτή, η κηδεμονευόμενη Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί το προστατευτικό κέλυφος του Κυπριακού Ελληνισμού. Γι' αυτόν τον λόγο ο διεθνής σιωνισμός και τα Αγγλοτουρκικά συμφέροντα, από την επαύριον της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, βυσσοδομώντας επιδιώκουν να την καταργήσουν. Οδήγησαν έτσι τα γεγονότα, ούτως ώστε σήμερα να συζητείται η δημιουργία ενός νέου «κράτους», προϊόν παρθενογένεσης, το οποίο θα αποτελεί τερατούργημα, προτεκτοράτο της Αγγλίας και Τουρκίας και αποστολή θα έχει την εξάλειψη του Ελληνικού στοιχείου (ιστορικό προηγούμενο Ίμβρος, Τένεδος, Κωνσταντινούπολη, Αλεξανδρέττα) και την παράδοση των πετρελαίων των νοτίων ακτών σε αγγλοτουρκικά χέρια.

Οι εχθροί του Ελληνισμού και της Κύπρου, έχουν λοιπόν πάρει τις αποφάσεις τους: Η Κυπριακή Δημοκρατία επειδή, στέκεται εμπόδιο στην υλοποίηση των σχεδίων τους, και θα πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί. Τα ξένα κέντρα αποφάσεων με τα εδώ προγεφυρώματα τους, μεθοδεύουν τον αφελληνισμό της Κύπρου. Στο όνομα της επαναπροσέγγισης επιχειρούν να απονευρώσουν την Ελληνική Παιδεία, για να πληγούν οι αντιστάσεις του λαού, ούτως ώστε να συναινέσει στα απεχθή σχέδια τους.
Η νομιμοποίηση της κατοχής, μέσω της προσφερόμενης «λύσης» της «Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας», μας φέρνει πολύ κοντά στο τελειωτικό μας πλήγμα. Η πλειοψηφία της ηγεσίας μας ταυτιζομένη με τους σχεδιασμούς του τουρκικού «συμβουλίου εθνικής ασφαλείας» το οποίο αποδέχθηκε ήδη το Σχέδιο Ανάν, ευνοεί μια τέτοια εξέλιξη, αποκαλώντας την «αδήριτη ανάγκη» και «οδυνηρό συμβιβασμό».

Αδελφέ Έλληνα,
Θα σου πουν για να σε πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη οδός, εκτός από αυτήν της υποταγής, και του «συνεταιρικού κράτους» με τους «τουρκοκύπριους». Θα σου πουν ότι κάθε μέρα που περνά, είναι εις βάρος της υπόθεσης μας. Θα σου πουν ότι η «επανένωση» της διζωνικής, όπως την εννοούν οι Τούρκοι, και οι σύμμαχοι τους θα φέρει ειρήνη και ευημερία στην Κύπρο. Θα σου πουν ότι όλοι όσοι αντιτίθενται στην ρατσιστική λύση της διζωνικής, είναι ακραίοι εθνικιστές. Όμως μόνο οι ηλίθιοι, και οι τυφλοσύρτες των κομμάτων μπορούν να πιστέψουν τέτοιους ισχυρισμούς. Οι θιασώτες αυτής της πολιτικής με τις συνεχείς υποχωρήσεις μας έχουν οδηγήσει στο σημερινό κατάντημα με τον πρόεδρο Χριστόφια να έχει αποδεχθεί τούρκο πρόεδρο και 50,000 εποίκους.


Αδελφέ μας,
Εάν ακόμη είσαι ζωντανός σήκω όρθιος, οργανώσου, αντιστάσου, αναλογίσου ότι εσύ θα σώσεις την πατρίδα.
Ξεκίνα τώρα! Μην το αναβάλλεις! Αύριο θα είναι αργά!
Μην τους αφήσεις να κλέψουν την πατρίδα των παιδιών σου.
Ακόμη δεν χάθηκαν όλα.
Ενημερώσου, ενημέρωσε.
Οργανώσου στις ομάδες αντίστασης. Ένωσε τις δυνάμεις σου μαζί μας. Να στήσουμε ένα τείχος Ελληνικής Αντίστασης, εμπόδιο στα σχέδια αφελληνισμού, και τουρκοποίησης της Κύπρου.
Η μεγάλη μέρα της Ανάστασης θα έρθει. Ο Ελληνισμός με σύμμαχο του το αναγεννημένο Ρωσικό Έθνος, θα παλέψει για να κόψει τα χέρια του αρπακτικού Τουρκικού κράτους. Μέχρι την Αγία εκείνη Μέρα ας κρατηθούμε ζωντανοί.