Το ελληνόφωνο χωριό Ότσενα, στο Κατωχώρι Τραπεζούντας. Από εδώ κατάγεται ο Βαχίτ Τουρσούν.
Δελτίο Τύπου της Φοιτητικής Οργάνωσης Συναγερμού
 |
Τελικώς οι «δημοκράτες» της ΔΑΠ με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους της Αριστεράς και Ακροαριστεράς και με τους φοβισμένους ΠΑΣΠίτες απέδειξαν για άλλη μία φορά και επισήμως πως τα Ελληνικά Πανεπιστήμια είναι ο μόνος χώρος στην Ελλάδα που δεν μπορεί να υπάρξει ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
«Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως κυρός ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, που με τους συνεχείς και ανυποχώρητους αγώνες του έφερε στο επίκεντρο της επικαιρότητας το Βορειοηπειρωτικό, έλεγε και τόνιζε συχνά, ότι «οι Αλβανοί δεν έχουν μπέσα».
Τα γεγονότα που ακολούθησαν μετά την εκδημία του αοιδίμου Ιεράρχη, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές κατά τον πλέον πανηγυρικό τρόπο. Τελευταία απόδειξη της αλβανικής κακοπιστίας, αλλά και του ανθελληνικού μένους της γείτονος, είναι η βαριά καταδίκη του Δημάρχου της Ελληνόψυχης Χειμάρρας Βασίλη Μπολάνου από το Πρωτοδικείο του Αυλώνα.
Ο Μπολάνος κατηγορήθηκε ότι το 2008 αφαίρεσε οδικές πινακίδες σημάνσεως, επειδή τα τοπωνύμια, οι συνοικίες, τα μνημεία και οι κύριες οδοί της Χειμάρρας ήταν γραμμένα στα αλβανικά και στα αγγλικά, παρά το ότι η περιοχή κατοικείται στην πλειονότητά της από Βορειοηπειρωτικό Ελληνικό πληθυσμό.
Εμείς, χρόνια τώρα φωνάζουμε και ζητάμε από τους διαχειριζόμενους την εξωτερική πολιτική της χώρας μας να δηλώσουν ποιά επιτέλους, είναι η Βόρειος Ήπειρος. Η πόλη του Αργυροκάστρου, οι Άγιοι Σαράντα, η Χειμάρρα, η Κορυτσά δεν αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Βορείου Ηπείρου; Οι Αλβανοί επιμένουν ότι μόνο τα 99 χωριά της Δερόπολης ανήκουν στην Βορειοηπειρωτική Ελληνική Κοινότητα. Εμείς, όμως, τι κάνουμε; Δεχόμαστε αυτόν τον ταπεινωτικό συμβιβασμό; Αν ναι, τότε φαινόμενα σαν την καταδίκη του Μπολάνου θα αυξάνωνται και θα πληθύνωνται. Γιατί οι υποχωρήσεις βλάπτουν καίρια τα εθνικά θέματα.
Είναι καιρός να χαραχθή ενιαία, υπερκομματική πολιτική και για το θέμα της Βορείου Ηπείρου, χωρίς να υπολογίζουμε στην δήθεν «μεγαλοψυχία» η στις εκδηλώσεις «φιλίας» των Αλβανών, οι οποίοι, το έχουν αποδείξει περίτρανα, «δεν έχουν μπέσα». Κι’ αυτό παρά το ότι αν έχουν κάπως ορθοποδήσει σαν κράτος, το οφείλουν κατ’ εξοχήν στην Ελλάδα.
Σας φώναξα, λέει ο βασιλιάς, γιατί είχα στρώσει στο τραπέζι μου το πιο λευκό λινό και είχα για σας μέλι και γάλα. Σας φώναξα γιατί ήσασταν οι καλύτεροι φίλοι μου και λαχτάρησα να φάω μαζί σας. Δεν κράτησα τίποτα για άλλον κανέναν. Όλα τα φύλαξα για σας. Μα εσείς δεν ήρθατε.
Και βρήκατε τόσο ασήμαντες δικαιολογίες που δεν ήρθατε κι εγώ σας άκουγα κι αναρωτιόμουν γιατί όλες οι έγνοιες που πάντοτε θα σας απασχολούν, να είναι πιο σπουδαίες από το δείπνο που θα μοιραζόμασταν.
Είχα αγοράσει το καλύτερο κρασί, τα πιο αρωματικά τριαντάφυλλα, τα απαλότερα μαξιλάρια. Και σας περίμενα. Χρόνια σας περίμενα. σας καλώ χρόνια. Ποτέ δεν έρχεστε. Πάντα κάτι επείγον προέχει. Πάντα κάτι με παρακάμπτει, με σβήνει, με εξαφανίζει από τις ζωές σας. Κι οι ζωές σας τρέχουν αλλού. Εκεί που τρέχει η ζωή κάθε μέρα.
Θα ΄θελα να σηκώσω το χέρι μου κι αυτό το αλλοπρόσαλλο ποτάμι να πάψει να κυλά. Να κατεβάζει σκουπίδια, κλαριά, ψόφια ζώα, τα χρόνια που χάνονται. Θα ΄θελα αυτό το ποτάμι να σταματήσει στο άκουσμα του αυλού που θα παίξει απόψε στο τραπέζι μου.
Γι΄ αυτό σας κάλεσα, για ν΄ αλλάξω τη ροή της ζωής σας, μ΄ ένα αγκάλιασμα. Είχα πολλά να σας πω καθώς θα τρώγαμε, που ξέρω πώς θα ΄καναν τα μάτια σας να λάμπουν. Γιατί προτιμάτε να είναι σβησμένα τα μάτια σας; Νομίζω δεν θα σας ξαναπαρακαλέσω ποτέ πια. 
Αντίθετα θ΄ ανοίξω τις πόρτες μου διάπλατες να μπει ο οποιοσδήποτε. Θα κατακλύσουν το σπίτι μου πλάσματα παράξενα και παραγνωρισμένα. Ίσως μάλιστα και πλάσματα που δεν είχα φανταστεί, γιατί έκανα το λάθος, εσάς να θεωρώ εκλεκτούς. Τώρα δεν περιμένω πια τίποτα από τους εκλεκτούς. Βλέπω τους άλλους να έρχονται. Το βλέμμα τους είναι τόσο κουρασμένο που ντρέπομαι. Σκέφτομαι πώς θα τους είχα στερήσει για χάρη σας το καλύτερο κρασί μου. Πώς ήμουν έτοιμος να ρίξω τα Άγια στα σκυλιά και τα μαργαριτάρια στους χοίρους.
Εκείνοι που έρχονται τώρα, δεν ζητάνε τίποτα. Τα μάτια τους κοιτάνε ταπεινά όλα όσα είναι απλωμένα πάνω στο τραπέζι και τα χέρια τους μένουν κρεμασμένα στα πλευρά τους.
Τούς παρακαλώ να καθίσουν και κάθονται. Όλοι κάθονται. Και τότε βλέπω πώς μένουν άδειες τόσες και τόσες θέσεις. Τρέχω στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα και φωνάζω: "υπάρχει κι άλλος χώρος. Ελάτε όλοι σας".
Και ξαφνικά εμφανίζονται μυριάδες, που είναι ένα με τις σκιές και πλησιάζουν δειλά και καταφθάνουν και συμπληρώνεται το τραπέζι μου και δεν λείπει κανένας.
Έξω από σας.
Εσάς που δεν θυμάμαι πια το πρόσωπό σας κι αισθάνομαι πώς ποτέ δεν σας γνώρισα.
Τά παραπάτω είναι μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της Ελεωνόρας Σταθοπούλου, 'Εκείνος' που κυκλοφόρησε το 2006 από τις εκδόσεις Οδός Πανός.
Σαν σήμερα πριν απο 183 χρόνια ,μια χούφτα εξαθλιωμένοι απο την 12 μηνη πολιορκία και αντίσταση Μεσολογγίτες με τις γυναίκες και τα παιδιά τους ξεκίνησαν να πάνε στο θάνατο όχι πια πολιορκημένοι αλλά ελεύθεροι και τιμημένοι."Τον Μάιο του 1797, μετά το θάνατο του Προκοπίου, ο Γρηγόριος εξελέγη διάδοχός του ως Γρηγόριος Ε΄. Η πατριαρχία του συνέπεσε με μια δύσκολη περίοδο και δεν ήταν καθόλου ανέφελη.
Το 1798 εκθρονίστηκε και εξορίστηκε, οπότε αποσύρθηκε στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1806 επανεξελέγη Πατριάρχης, αλλά το 1810 εκθρονίστηκε και πάλι, εξορίστηκε στην Πρίγκηπο και κατόπιν κατέφυγε εκ νέου στο Άγιο Όρος.
Στις 15 Δεκεμβρίου 1818 εξελέγη για τρίτη φορά Πατριάρχης και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανουάριο του 1819.
Κατά τη διάρκεια της τρίτης αυτής πατριαρχίας του ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Ο Πατριάρχης, όπως και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας, παρέμεινε πιστός στον Σουλτάνο και αρνήθηκε να συμμετάσχει στη Φιλική Εταιρεία. Τελικά αναθεμάτισε τους επαναστατημένους Έλληνες, αν και λέγεται ότι ακύρωσε μυστικά το ανάθεμα, φήμη η οποία προκάλεσε την οργή του Σουλτάνου.
Έτσι, μετά τη λειτουργία του Πάσχα (10 Απριλίου 1821) συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου παρέμεινε κρεμασμένος για τρεις ημέρες, εξευτελιζόμενος από τον όχλο. Κατόπιν, μια ομάδα Εβραίων αγόρασαν το πτώμα του, το περιέφεραν στους δρόμους και το έριξαν στον Κεράτιο κόλπο.
Ένας Κεφαλλονίτης πλοίαρχος, ονόματι Νικόλαος Σκλάβος, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου και ετάφη στον ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος."
η πύλη όπου απαγχονίστηκε ... παραμένει κλειστεί από τότε και χρησιμοποιούνται μόνον οι 2 πλαϊνές είσοδοι
Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ
Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996
