Κόμμα μας ο ΑΠΟΕΛ

Προδημοσιεύτηκε στη σελίδα http://www.apoel-phalanx.com και αναδημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα με αφορμή τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Κύπρο.http://www.apoelnews.com :

Όσο κοντεύουν οι προεδρικές εκλογές, όλο και περισσότερο θα μας πρήζουν τα συκώτια οι κύριοι υποψήφιοι για την θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, τα επιτελεία τους και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν. Θα ξαναζήσουμε μια διαδικασία την οποία περάσαμε αρκετές φορές, αναλόγως της ηλικίας που έχει ο καθένας μας και του πόσες εκλογικές αναμετρήσεις έχει ζήσει. Ένα θέατρο του παραλόγου στο οποίο θα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πείσουν οι κομματάρχες και οι επιτελάρχες για το ότι ο υποψήφιός τους είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να αναλάβει τις τύχες του τόπου μας!

Είπαμε, αυτά τα ζούμε κάθε πέντε χρόνια, αλλά στις ερχόμενες εκλογές θα είναι μεγαλύτερη η κοροϊδία που θα υποστούμε λόγω του ότι οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων έχουν σμικρύνει τόσο πολύ που είναι δυσδιάκριτες. Οι άλλοτε δύο πόλοι του πολιτικού κομματικού χώρου της Κύπρου, το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, ήρθανε τόσο κοντά στο χώρο του κέντρου, που ταυτίζονται οι απόψεις τους σε όλα σχεδόν τα θέματα. Αυτή τους η μετατόπιση προς το κέντρο έχει σαν αποτέλεσμα η πολιτική τους να προσεγγίζει αυτή του ΔΗΚΟ που προϋπήρχε στο χώρο αυτό των δύο άλλων κομμάτων, δηλαδή την πολιτική του «όπου φυσάει ο άνεμος πάω». Πλην του Εθνικού θέματος (που και σε αυτό δεν βλέπουμε κάποια αξιόλογη πολιτική από κανένα κόμμα), στα υπόλοιπα δεν έχει κάτι διαφορετικό να μας δώσει οποιοδήποτε από τα κόμματα. Βλέπουμε ίδια εσωτερική, κοινωνική, εξωτερική και πάσης φύσεως πολιτική. Το μόνο που αλλάζει είναι η επικοινωνιακή τακτική και ο τρόπος που πλασάρονται οι γραμμές του κάθε κόμματος στους επίδοξους και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους, με αποτέλεσμα αυτοί, μη μπορώντας να δουν δεξιά και αριστερά αφού τους εμποδίζουν οι παρωπίδες που τους φόρεσαν εδώ και χρόνια, να επιλέγουν το «καλύτερο» για κόμμα εξουσίας.

Όσον αφορά το Εθνικό μας ζήτημα, όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν επισημαίνεται οποιαδήποτε αξιόλογη πολιτική από κανένα κόμμα. Εννοείται πως υπάρχουν κακές και χείριστες πολιτικές πάνω στο θέμα. Υπάρχουν απόψεις που προσεγγίζουν τα όρια της προδοσίας και άλλες που απλά αγκαλιάζουν την απραξία. Υπάρχουν αυτοί που λένε ΟΧΙ για να ξαναεκλεγούν πρόεδροι, αυτοί που λένε ΝΑΙ για να γραφτούν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι αντιφάσκοντες και αυτοί που ήθελαν να που ΝΑΙ αλλά είπαν ΟΧΙ για να τσιμεντώσουν το ΝΑΙ και να λένε στους ψηφοφόρους ότι είναι και του ΝΑΙ και του ΟΧΙ!!!

Το πιο κουφό το φυλάγαμε για το τέλος. Πολλοί από εμάς είχαν την τύχη ή την ατυχία κάποτε να είναι συναγερμικοί (τύχη γιατί κάποτε έδειχνε πως ήταν ένα υγιές εθνικόφρων κόμμα και ατυχία γιατί απλά έδειχνε ως τέτοιο και δεν ήταν). Τότε που λετε, στα χρόνια της αμαρτίας, ακούγαμε καθημερινά και το μάθαμε σαν ποιηματάκι, το ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κομμουνιστής. Μέχρι και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές το ανεπίσημο επιχείρημα για να πειστεί ένας νεαρός πρώην συναγερμικός να μην εγκαταλείψει το Κόμμα, ήταν πως με αυτόν τον τρόπο θα βγει πρώτο κόμμα το ΑΚΕΛ και θα ελέγχει με τους υπουργούς του την Κυβέρνηση και θα μας κάνει τέττε! Σήμερα, στο βωμό του να ανακοπεί η δυναμική του Τάσσου (ο οποίος Τάσσος ξεκίνησε ως απλά αντικομουνιστής, μετά ήταν εκ των ιδρυτικών μελών του ΔΗΣΎ, αργότερα συνεργάτης του Κυπριανού, στη συνέχεια αντιπολιτευτής του Κυπριανού, αργότερα συνεχιστής του έργου του Κυπριανού και μαινόμενος αντισυναγερμικός, προσφάτως φίλος των κομμουνιστών και πολιτικός αναγεννητής τους και τέλος εναντίον όλων!) , γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μίας όλο και πιο φανερής αλληλοστήριξης και συνεργασίας του ΔΗΣΥ με το ΑΚΕΛ (άντε με το καλό και συγκυβέρνηση) στο βαθμό που ακούγεται κατά κόρων από τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων πως σε ενδεχόμενη απουσία του υποψηφίου τους από το 2ο γύρο των προεδρικών εκλογών, θα ψηφίσουν τον υποψήφιο του πάλαι ποτέ αντιπάλου τους κόμματος (ρε τι σου είναι η πλύση εγκεφάλου που τους κάνουνε!)

Όπως και έχει. Αυτά τα λίγα απλά για να θυμηθούμε το πόσο κορόιδα μας περνάνε οι «εξυπνότεροι από εμάς», κύριοι των μαντριών.

p.s. Με την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ και τους άλλους σχηματισμούς των οποίων η εκλογική δύναμη δεν ξεπερνά τον αριθμό των μελών της οικογενείας τους δεν ασχοληθήκαμε απλά επειδή δεν υπάρχουνε.